Een atleet van de strafste soort. Julien Watrin is na chemobehandelingen voor teelbalkanker alweer stevig aan het trainen. Binnenkort loopt hij ook zijn eerste wedstrijden. In Sportweekend vertelt hij openhartig hoe hij de voorbije periode beleefd heeft. "Ik leef veel meer in het heden", straalt hij.
Amper 3 maanden geleden stuurde Julien Watrin het slechte nieuws de wereld in dat hij de diagnose teelbalkanker had gekregen. De Belgische recordhouder op de 400m horden kreeg in februari en maart een chemobehandeling.
Intussen staat de snelle man van de Belgian Tornados alweer op de piste en kijkt hij met een lach uit naar zijn eerste wedstrijden binnen twee weken. "Er is heel veel veranderd", geeft Watrin toe.
"Ik leef meer in het heden en de toekomst doet er minder toe. Ik heb ook het geluk dat ik dingen als dit kan blijven doen", vertelt hij vanop de piste. "Ik geniet er echt volop van."
Ik heb me al die tijd atleet gevoeld omdat ik veel dingen intact kon houden.
Watrin heeft ondertussen het goede nieuws gekregen dat de chemo aanslaat, maar die geruststelling was er lange tijd niet. "De onzekerheid is redelijk zwaar", vertelt hij.
"Daarnaast krijg je ook te maken met de verwachte bijwerkingen. Echt zwaar misselijk zijn gedurende 9 weken, slecht slapen ook... Het is de opeenstapeling van verschillende zaken die het zo lastig maakt."
Toch kan hij alles al relativeren. "Er zijn ook voordelen aan", grapt Watrin, die door de chemo zijn haar verloor. "Je bespaart op shampoo en staat minder lang voor de spiegel 's ochtends. Ik kon me er eerlijk gezegd snel aan aanpassen."
Waar Watrin zich niet aan moest aanpassen, was het gevoel van atleet zijn. "Ik heb me al die tijd atleet gevoeld omdat ik veel dingen intact kon houden", klinkt het.
"Ik heb uiteraard minder getraind door de behandeling, maar alles wat biomechanisch is, zoals ligamenten en spieren, bleef wel behoorlijk goed. Ik kon de kwaliteit dus bewaren in mijn trainingen."
Raad van Europese kampioen
Door het goede nieuws dat Watrin begin deze maand kreeg, mag hij de intensiteit op training weer wat opdrijven. "Maar alles wat met ademhaling, hart en longen te maken heeft, voel ik wel nog fel", is hij eerlijk.
"Ik heb veel meer nood aan rust en dat kan maanden duren. Dat zal voor mij het moeilijkste worden."
Binnenkort staat Watrin wel voor het eerst weer aan de start van een wedstrijd. Niet op zijn favoriete 400m, wel op de 100m en de 4x100m. "Er zijn heel mooie voorbeelden van Belgen die na een ziekte weer op topniveau raakten", droomt hij al luidop. "Denk maar aan Thomas Van der Plaetsen."
"Hij werd meteen Europees kampioen, ik heb er al met hem over gesproken. Maar de ene persoon is natuurlijk de andere niet."
Dat de Tornados onze wereldtitel hebben verlengd, maakte me echt emotioneel.
Wat Watrin ook enorm veel deugd deed tijdens zijn herstel, waren zijn ploegmakkers bij de Tornados. Die wonnen het WK indoor op de 4x400m en droegen de zege op aan hun zieke ploegmaat.
"Het verlengen van de wereldtitel maakte me emotioneel", blikt hij terug. "Het was niet zomaar een wereldtitel, want ook de VS was er. Het is dus echt iets groots dat ze gedaan hebben."
Ooit hoopt hij er zelf weer te staan. "Maar we bekijken het stap per stap. Als dat niet meer mogelijk is, is het ook niet erg."
"Maar ik ga erop vooruit en doe dingen die veel mensen niet kunnen als ze uit zo'n zware behandeling komen", besluit hij met een positieve noot.
Binnenkort zal hij ongetwijfeld nog meer stralen als hij voor het eerst weer zijn spikes mag aantrekken voor een wedstrijd.
