Zo oppermachtig de kopman was, zo dominant was ook zijn ploeg. Mathieu van der Poel en Alpecin-Deceuninck hebben Parijs-Roubaix van a tot z ingevuld volgens hun eigen draaiboek. Een reconstructie van de Hel door de hoofdrolspelers van de blauwe pletwals.
"We hebben hoge ambities, maar we gaan ons niet voor de kar laten spannen. Zeker niet", verzekerde ploegleider Christoph Roodhooft vrijdag.
En toch werd geheel volgens de logica naar Alpecin-Deceuninck gekeken toen een groepje met 7 motoren wegreed op de lange aanloop richting de eerste lading stenen.
Silvan Dillier en Oscar Riesebeek waren de eerste werkmieren en werden in hun klopjacht gesteund door Lidl-Trek met Tim Declercq.
Het drietal laste geen adempauze in en met een waanzinnig gemiddelde (52,2 kilometer per uur na 2 uren) bedroeg de achterstand van het peloton bij de eerste kasseistrook amper 1'15".
"De ploeg werd een paar weken geleden nog in vraag gesteld, maar ze hebben het peloton gewoon lamgelegd", zag analist Bert De Backer. "Ik had veel subtoppers verwacht en een superspannende koers, maar ze waren zo sterk."
"Iedereen had een lang gevecht verwacht voor de vroege vlucht, maar na 25 kilometer reed een groepje weg en met z'n tweeën hielden ze alles onder controle."
We hebben continu het gevoel gehad dat wij de wet bepaalden.
"We hebben continu het gevoel gehad dat wij de wet bepaalden", opende ploegleider Christoph Roodhooft zijn analyse. "Als de kans er was, wilden we het op deze manier aanpakken."
"We wisten hoe de wind zat en we wilden onze plaats niet afgeven. Als we het zo konden doen in het eerste halfuur, dan hadden we ons in een positie gezet waarbij we ons volledige potentieel konden gebruiken."
In een zetel
Kopman Mathieu van der Poel zat de hele namiddag in een fauteuil en verdween, op een snelle fietswissel na, nooit uit de loges van het peloton.
Dat beeld bleef bevroren op de eerste kasseistroken van de dag, waar de ene na de andere concurrent op zijn appel kreeg of uitgeschakeld werd door pech of valpartijen.
"Dat andere renners me feliciteren voor het werk? Nou, bedankt", lachte Riesebeek. "Met zo'n goeie kopman wordt ons werk ook inzichtelijk. Je weet dat je meestal uit de problemen blijft als je vooraan opdraait."
"En het zat er ook geregeld op de kant. Dan rijd je een strak tempo en moet je achteraan nóg harder rijden. We hebben bijna altijd de juiste beslissingen genomen."
Gianni Vermeersch: "De wind stond in de flank en Oscar reed heel hard. De koers viel er al in een beslissende plooi. Op het asfalt keek ik achterom en riep ik in mijn oortje dat we vol moesten rijden. Vanaf daar is de koers niet meer stilgevallen."
Met zo'n goeie kopman wordt ons werk ook inzichtelijk. Je weet dat je meestal uit de problemen blijft als je vooraan opdraait. We hebben bijna altijd de juiste beslissingen genomen.
"Het zijn stuk voor stuk sterke renners", aldus ploegleider Roodhooft over zijn equipe.
"Ze hebben geen swingende namen, maar het zijn simpele Belgen en Nederlanders die enorm hard met de fiets kunnen rijden. In deze koersen zetten ze hun voet naast elke renner."
De ingeving op 59,7 km van de finish
Alpecin-Deceuninck bleef de Hel in een wurggreep houden met Timo Kielich en Edward Planckaert als volgende chaperons in een ferm gedecimeerd peloton. Het vijftal forceerde zelfs kortstondig een waaier.
Bert De Backer: "Bij de eerste strook zat de volledige ploeg op kop en een drietal stroken verder trokken ze door. De helft was verrast. Zo werd het plots een koers van een dertigtal renners."
Een slipper elimineerde een onstuimige Kielich net voor Arenberg, ook Planckaert was er bekaf. Niet getreurd: de wereldkampioen zou in het Bos eigenhandig aan de boom schudden.
Enter Jasper Philipsen, maar de eerste schifting moest uitgewist worden na een lekke band van de wisselkopman.
Zoals gebruikelijk klitten de eerste groepjes weer samen, waardoor Gianni Vermeersch op het schaakbord verscheen als bodyguard bij Stefan Küng en Nils Politt.
Vermeersch was net als in de Ronde bij Pedersen een blok aan het been en Lidl-Trek rekende het trio op 68 kilometer van de finish weer in.
Het is niet dat de houdgreep minder strak dreigde te worden, maar op Orchies deed Van der Poel iedereen nog eens op zijn moeder roepen.
59,7 kilometer: MVDP had zijn turbo weer aangezet voor een ellenlange solo. "Een ingeving van het moment", zei hij zelf.
Philipsen: "Gianni en ik zaten in de tweede groep en zagen dat de moed in de schoenen zakte bij de anderen." Vermeersch: "Het was nog ver tot de piste, maar als Mathieu dat doet, weet je dat hij supersterk is."
Het plaatje is rond
Elk mogelijk antwoord werd meteen afgeblokt door lijfwachten Philipsen en Vermeersch. Zij werden nog 2e en 6e.
Vermeersch: "Vorig jaar eindigde ik 11e, net geen top 10. We hadden het nog voor de koers gezegd dat we het beter wilde doen. Vandaag is het plaatje rond. Ik zal goed slapen vannacht."
Philipsen: "We hebben ons als ploeg overtroffen: niet getwijfeld en meteen de wedstrijd in handen genomen. Met Mathieu heb je iemand die van erg ver kan aangaan. Dat maakt het voor ons makkelijker om in het defensief te koersen en de anderen nerveus te maken. Ik kan zeggen dat we een perfecte koers rijden."
Van der Poel: "We hebben zoals voorspeld bewezen dat deze koers ons het best ligt, maar de ploegmaats hebben ook mij verbaasd vandaag. Ze waren ongelofelijk. Onze ploeg wordt soms onderschat, maar dat is een beetje fout. We staan er als we moeten staan."
Roodhooft: "Het was een janboel vanmorgen en ik was blij dat ze vertrokken waren. Ze wisten heel goed wat er op hen zou afkomen, maar ze waren zoals een kind dat op Sinterklaas wacht."
Riesebeek: "Of er nog voldoende budget is om al die premies te betalen? Ik heb ergens in een interview gelezen dat ze geld zullen laten bijdrukken als er niet voldoende is. Dat zal dus wel lukken."
Roodhooft: "De centen? Ik heb me er nog niet zo vaak zorgen over gemaakt. Zulke dingen lossen zichzelf meestal op. En als je niet verder springt dan je stok lang is, dan hoef je je geen zorgen te maken."
