Van de Duitse derde klasse naar de winning goal scoren voor Zweden: wat twee seizoenen Union niet allemaal kan doen voor een voetballer. Vraag dat maar aan Gustaf Nilsson. De spits van de Brusselaars werd voor het eerst in zes jaar nog eens opgeroepen voor zijn nationale ploeg. Meteen met succes: zowel tegen Portugal als tegen Albanië toonde hij zich trefzeker.
Dat het succes van Union niet streekgebonden is, hebben we de voorbije seizoenen meermaals mogen aanschouwen in zowel de Europa als de Conference League.
Een neveneffect van die opmars: de Brusselse club moet meer en meer van zijn zonen uitsturen voor de interlandperiode. En ook daar slagen er velen nu in om een naam voor zichzelf te maken.
Getuige: Gustaf Nilsson.
Het was van 2018 geleden dat de boomlange aanvaller van de Brusselaars nog eens opgeroepen werd voor de nationale ploeg. Maar een week geleden gingen alle spelers van Union - die toen opeengepakt zaten in het vliegtuig naar Istanboel - collectief uit hun dak toen de naam van Nilsson weerklonk uit de mond van de Zweedse bondscoach Jon Dahl Tomasson.
En tot dusver beschaamde de doelpuntenmaker van Union - die twee seizoenen geleden nota bene nog in de Duitste derde klasse ronddwaalde - het vertrouwen van de nieuwe Zweedse selectieheer niet. Integendeel.
Dit weekend tekende hij al voor een doelpunt tegen Portugal. In de allerlaatste minuut zorgde hij als invaller voor een extra troostdoelpunt in de 5-2-nederlaag tegen de ploeg van Roberto Martinez.
Vanavond mocht Nilsson in de basis starten tegen Albanië en - jawel - op het uur zorgde hij met een van zijn levensgevaarlijke kopballen voor het eerste en enige doelpunt van de wedstrijd.
Een interland die in Zweden niet onopgemerkt gepasseerd is.
