Een diepe zucht en een pijnlijke grimas. Wout van Aert kwam toch wat getekend over de finish na een bewogen E3 Saxo Classic. Onze landgenoot kwam ongelukkig ten val en moest zo aan een onmogelijke inhaalrace op Mathieu van der Poel beginnen. "Ik viel harder dan ik eerst dacht", blikte Van Aert terug.
Meteen over naar hét moment van de race. Bij het aansnijden van de Paterberg kwam Wout van Aert ten val, Van der Poel was meteen gaan vliegen.
"Voor mij was de val allesbeslissend voor de rest van de koers", blikte Van Aert terug. "Het kost zoveel krachten om daarna terug te vechten. Ik kwam alleen achter Mathieu te zitten. Even leek het gelijk op te gaan, maar ik kon de kloof niet helemaal dichten."
De oorzaak van de val was overigens "dom", aldus WVA zelf.
"Ik wou een kassei opspringen om een positie te winnen, maar bleef met mijn wiel net achter het randje hangen. (blaast) Ik viel harder dan eerst gedacht. Nu heb ik toch wat pijn aan mijn heup en elleboog - rechts ben ik al goed stijf. Hopelijk is het niks ergs."
Ik was zelfs bijna blij dat Jasper Stuyven op het einde nog bij mij kwam.
Ondanks de oorlogswonden zette Van Aert wel nog een moedige inhaalrace in.
"Ik dacht even de kloof te kunnen dichten. Na de Karnemelkbeekstraat was het de bedoeling om het tempo hoog te houden, maar ik zat door mijn beste krachten heen. Ik was zelfs bijna blij dat Jasper (Stuyven, red.) op het einde nog bij mij kwam."
"De derde plaats was voor mij dan ook het hoogst haalbare. De valpartij was niet ideaal om de koers te kunnen winnen. Bovendien voelde ik daarvoor al dat Mathieu supersterk was. Het was dus logisch dat ik de voorsprong niet zomaar dicht kreeg."
