Een gezondheidswandeling is het niet geworden, maar de Red Panthers hebben de klus geklaard tegen Groot-Brittannië en zakken komende zomer af naar Parijs voor de Olympische Spelen. Na de ontgoochelingen van de voorbije jaren was er in Valencia nu grote euforie. Lees en bekijk hier hun reacties.
De Red Panthers vielen in de armen van hun familie en vrienden en wisten met hun vreugde geen blijf.
"Ik heb er geen woorden voor", reageerde Charlotte Englebert kort na het laatste fluitsignaal.
"We zijn superblij en trots. We trainen al 2-3 jaar voor de Spelen. Dit was ons doel en nu gaan we nog twee keer harder werken. Ik kijk er superhard naar uit."
"De spelen zijn de droom van elke sporter. Met deze ploeg kunnen we zeker voor een medaille gaan."
"Een feestje vanavond? Ik ga pizza eten, dat is afgesproken met de coach. En zaterdag willen we ook de finale winnen."
"We willen iets bereiken in Parijs"
Alix Gerniers is een van de anciens. Zij was er als 19-jarig jonkie bij in Londen en kan niet wachten op de volgende kans. "Ik wacht er al 12 jaar op", zei ze in tranen.
"Ik ben zo blij dat het gelukt is. Het was een pittige match. Ik vond ons gemiddeld spelen, maar we hebben zoveel kracht als team en we hebben het waargemaakt."
"We waren niet top, maar we hebben karakter getoond. We zijn heel sterk geworden en elke maand groeien we. We zijn op ons beste niveau ooit."
"We zijn met enkele speelsters die de voorbije Spelen twee keer gemist hebben, maar voor zoiets zijn we gebleven in het team."
"We zijn zo gegroeid de laatste tijd. We zijn niet voor niets de beste van de wereld."
"Ik geloof erin dat we iets heel moois kunnen doen in Parijs. Eindelijk kunnen we daar over praten. We willen er iets bereiken!"
"Na 12 jaar is de last van mijn schouders"
"De coach heeft gezegd dat hij supertrots op ons is", glunderde Barbara Nelen. "We hebben het gedaan!"
Ook Nelen proefde er in Londen al van. "Net daarom: ik weet hoe leuk het is. En met dit team kunnen we in Parijs iets maken."
"Ik wilde het vandaag afmaken en dat is gebeurd. Na 12 jaar is de last van mijn schouders."
"We gaan zeker met ambitie naar Parijs als nummer 4 van de wereld. Maar eerst ga ik rusten en een beetje vieren, dat mag wel."
"Ik ben 10 jaar van mijn leven kwijt door de stress. Maar nu kan ik rustig slapen."
Bondscoach: "We zullen meedoen voor de medailles"
"We hebben hier zo hard voor gewerkt. Dit is altijd het doel geweest", lachte ook bondscoach Raoul Ehren zijn tanden bloot.
"We geraakten sneller dan verwacht bij de top 6 van de wereld. We zijn een toppploeg en dan moet je naar de Spelen. Deze groep is zo goed. We zijn nog lang niet op onze top."
"Ik ben heel blij dat we in Parijs echt zullen meestrijden. We doen mee voor de medailles. Daar ben ik heilig van overtuigd. Er zit nog zoveel progressie in de groep. We zijn nog lang niet klaar."
"Er zal vanavond wel een flesje gekraakt worden en pizza kan, maar zaterdag is er nog een finale. Al moet deze euforie gevierd worden. Het harde werken wordt beloond."
"Pure horror"
"Wat een waanzinnig gevoel", vatte Michelle Struijk de rollercoaster samen. "Ik heb al veel traantjes gelaten."
"Op het veld was het pure horror. Dat heb je altijd met kwalificatiematchen. Het zou fiftyfifty zijn en dat is het geworden. Maar we hebben gewonnen en dat is het enige dat telt."
"Ik kreeg bij die 3-2 wel een kleine throwback. Ik weet hoe het voelt om het niet te hebben, maar ik vertrouwde erop dat de bal de cirkel niet meer zou ingaan."
