"Ik zit niet in zak en as, maar ik ben wel gekwetst." De diefstal van haar twee olympische medailles is hard aangekomen bij judoka Gella Vandecaveye. Toch koestert ze hoop dat ze de zilveren en bronzen plakken terugziet. "Wie weet komen de dieven tot inkeer", vertelt ze aan Sporza.
Een leuke vierdaagse in Parijs eindigde gisteren met "een domper" voor Gella Vandecaveye. Toen ze haar auto in de ondergrondse parking in Brussel opende, bleken haar twee olympische medailles verdwenen.
"Ik had mijn auto er geparkeerd, omdat ik dinsdagmiddag een judoteambuilding had", vertelt Vandecaveye. "Daarom zaten mijn judopak en mijn medailles in de koffer, helemaal afgedekt."
"Ik neem mijn olympische medailles altijd mee voor een teambuilding. Mensen vinden dat tof, ze waarderen het om eens een olympische medaille te zien en rond hun nek te hangen voor een selfie."
"Ik deel die medailles graag, in plaats van ze thuis in een koffer te steken. Ik neem ze mee, maar dan loop je het risico om ze vroeg of laat te verliezen of gestolen te worden."
"Maar dit is wel heel drastisch. Een lukrake inbraak in je auto, dat is wel heel jammer. Ik stond in een betaalde, bewaakte, ondergrondse parking. Ik weet niet wat ik nog meer moet doen."
De dieven zijn niets met mijn medailles. De intrinsieke waarde is niet heel groot, de emotionele waarde wel.
Pas 's avond drong het helemaal door bij Vandecaveye dat ze haar twee olympische medailles kwijt was. "Ik heb heel slecht geslapen en dan heb ik een stappenplan in mijn hoofd gemaakt."
"Ik heb een oproep gedaan via sociale media en de pers, en ik heb een klacht ingediend bij de politie. Zij gaan nu de camerabeelden opvragen en de foto's van mijn medailles verspreiden over alle politiezones."
"De bedoeling van mijn oproep is om eventueel de dieven tot inkeer te brengen, zodat ze mijn medailles anoniem in eender welk politiekantoor binnenbrengen."
"De dieven zijn niets met mijn medailles, ze hebben er geen belang bij. De intrinsieke waarde is niet heel groot, de emotionele waarde wel. Ze smelten zal duurder zijn dan de intrinsieke waarde. Wie weet komen ze tot inkeer en hebben ze spijt."
"Replica is pleister op houten been"
Gella Vandecaveye heeft nog een laatste optie in haar stappenplan. "Ik ga het BOIC en IOC aanschrijven om een replica op de kop te tikken", vertelt ze.
"Ik ben zeker niet de eerste olympiër die een medaille verliest, en ik zal ook niet de laatste zijn."
"Toch hoop ik stiekem om nog mijn originele medailles terug te krijgen. Een replica, is toch een pleister op een houten been."
"Ik zit niet in zak en as, maar ben wel gekwetst. Ik ben ergens ook bedroefd, ontgoocheld en beetje boos, omdat het onrechtvaardig is. De wereld draait verder, maar ik vind het zeer jammer."
