Wielercolumnist en amateur-renner Thijs Zonneveld heeft de inhaalrace van Wout van Aert op het WK gravel van dichtbij meegemaakt. "Hij reed iedereen choco", getuigt hij in zijn podcast In het wiel. "Die jongen wordt niet moe."
Wout van Aert (8e) bleef gisteren niet van pech gespaard. Dat zag ook Thijs Zonneveld, die hem tegenkwam op het WK gravel.
"In het kader van participerende journalistiek heb ik kunnen voelen hoe het is om met zo'n buitenaardse renner te kunnen koersen", vertelt de Nederlander in zijn wielerpodcast.
"Wout van Aert was lekgereden. Er kwamen twee klimmetjes aan, heel steile klimmetjes, waarna het vlakker werd. "Gunstig", dacht ik, want dan zou ik op het vlakke kunnen aanhaken. Ik zou naar voren gebrommerd worden."
"Dat is tenminste wat ik dacht", lacht Zonneveld. "In de praktijk liep het anders."
Zoals gepland/gehoopt, pikten de Nederlander en zijn groepje aan.
"Zo zat Van Aert met 20 renners in zijn wiel", vervolgt Zonneveld zijn verhaal. "Het ging hard en hij brommerde ons - over het asfalt - naar voren."
"Ik voelde me goed en had nog wat in de tank zitten, maar na enkele minuten vond ik het toch heel hard gaan."
"Enkele minuten later dacht ik: "Dit gaat veel te hard." De 20e ging eraf, de 19e moest passen, de 18e sneuvelde, enzovoort. Van Aert vroeg ook niet om over te nemen. In zijn eentje reed hij op kop."
(lees voort onder de foto)
"Een ravage"
Op het gravel ging Thijs Zonneveld overboord. "Ik zat te huilen in zijn wiel", vertelt hij.
""Laat hem alsjeblieft gaan", was het enige wat ik nog kon denken. Ik wilde weer met de normale stervelingen koersen."
"Van Aert reed met 40 tot 45 km/u over die gravelwegen. Na elke bocht trok hij op alsof hij over asfalt reed, terwijl het parcours bezaaid lag met steentjes en putten. Telkens moest ik 10 meter laten."
"Iedereen wilde zo lang mogelijk met zijn vingernagels tussen de treindeuren blijven hangen, maar een voor een reed hij ons los. Met 20 renners over het parcours verspreid als gevolg. Van Aert had een ravage aangericht."
"Van Aert stopt niet tot je kapot bent, hij rijdt iedereen choco", beseft Zonneveld nu maar al te goed.
"Nu kan ik me wat voorstellen wat hij in de Tour doet op een col. Die jongen wordt niet moe."
Na elke bocht trok hij op alsof hij over asfalt reed, terwijl het parcours bezaaid lag met steentjes en putten.
"In de cipressen"
Thijs Zonneveld maakte van dichtbij ook kennis met Gianni Vermeersch, de winnaar van vorig jaar die gisteren 11e werd.
"Duidelijk een crosser", weet hij nu. "Hoe hij afdaalt over zo'n terrein, dat heb ik nooit geleerd."
"Een Deen en een Colombiaan probeerden Vermeersch te volgen. Ik heb ze allebei in de cipressen zien eindigen."
