Samen winnen: hoe Jumbo-Visma na deze Vuelta zowaar in een mogelijke identiteitscrisis kan belanden

Samen winnen. Team Jumbo - Visma pakt graag uit met die slogan, lichtjes afgekeken van het "vincere insieme" van het legendarische Mapei-team in de jaren 90.

De voorbije twee jaar werd er binnen de ploeg nog een extra laagje aan toegevoegd: geschiedenis schrijven. Met 2023 als hét jaar waaraan het label historisch zou mogen worden gekleefd. Hollandse branie, met de borst vooruit.

En zo geschiedde. Een 1-2-3'tje van Jumbo-Visma hebben we al eens gezien, denk maar aan de openingsrit van Parijs-Nice 2022. Wout van Aert, Christophe Laporte en Primoz Roglic stormden toen gezamenlijk op de finish af. 

De foto van die triomftocht hangt nog altijd prominent in het hoofdkwartier van Jumbo-Visma in Den Bosch en belichaamt de "teamspirit" en "identiteit" van dit team, zo benadrukte CEO Richard Plugge in Knack.

Het kiekje dat gisteren in Madrid geschoten werd, zal die plaats misschien innemen. Want de podiumfoto in de Spaanse hoofdstad is pas echt du jamais vu.

Jumbo-Visma wint zijn 3e grote ronde in 1 seizoen. Met 3 verschillende tenoren. En als toetje - de tompouce ligt al klaar om te degusteren - bevolkt de Nederlandse formatie alle podiumplaatsen. 

Wie praat nog over het vroegere Team Sky? Voor deze ploeg is the sky pas echt the limit. "Een handtekening van onze cultuur", aldus Plugge in zijn promopraatje. 

In de eerste maanden van 2023 werd het niet van de daken geschreeuwd, maar intern was de ambitie wel open en duidelijk uitgesproken: als eerste ploeg wou Jumbo-Visma de 3 grote rondes in 1 jaar winnen.

Dat het de geschikte pionnen in zijn bezit had, besefte iedereen. Maar die zwaargewichten moesten natuurlijk een plekje krijgen op het schaakbord.

Jonas Vingegaard werd deze keer als enige kopman naar de Tour gestuurd, Primoz Roglic ging voor de Giro. Een degradatie? Neen, Roglic ging er volmondig mee akkoord, zo luidde de communicatie van de Nederlandse brigade. 

Pas op de voorlaatste dag eigende Roglic op Monte Lussari zich de roze trui toe, Vingegaard was oppermachtig in de Tour.

Maar net voor de slotrit in Parijs kwam het planmatige Jumbo-Visma toch onverwacht uit de hoek. "We zien elkaar in de Vuelta", verraste Vingegaard zowat iedereen. "Dat plan lag al vast sinds december", opperde de CEO.

Alle kanonnen werden dus in stelling gebracht om de hattrick te vervolledigen, maar nog voor de eerste pedaalslag op Spaanse bodem was gegeven, werden er al vragen gesteld over de ploeggeest.

Zouden de twee hanen op hetzelfde erf niet te veel kakelen? "We koersen met elkaar, niet tegen elkaar", beloofde het duo plechtig in Barcelona. "We willen hier gewoon winnen met onze ploeg. Dat kan ook met Sepp Kuss, hé."

Nou... Profetische woorden. Getekend: Primoz Roglic.

Uiteindelijk zouden Roglic en Vingegaard allebei niet de eerste viool spelen na een tactische ingeving op dag 6 van deze Vuelta. Naar Javalambre had Jumbo-Visma 4 mannen in een ruime kopgroep gezet. Ze reden zich het snot voor de ogen voor Sepp Kuss, die het nummertje glansrijk afmaakte.

Kuss verwierf ginds een buffer van 2'52" op zijn ploegmakkers, maar geen haan die daar naar kraaide. De superdomestique zou zoals gewoonlijk wel op zijn plekje belanden door een combinatie van zijn ongebreidelde opofferingsgezindheid en zijn lekkende brandstoftank.

Want wie slaagt er in godsnaam in om zijn derde grote ronde in enkele maanden tijd ook nog eens te winnen? Kuss was supersub voor de Giro na de blessure van Wilco Kelderman en gaf zijn toestemming voor zijn invalbeurt. Op één voorwaarde: dat hij na de Tour - verplichte kost - ook nog de Vuelta zou mogen rijden. 

Spanje is voor de Amerikaanse berggeit zijn tweede vaderland. Hij heeft zich gesetteld in Andorra en is getrouwd met zijn Spaanse partner. De Vuelta is zijn favoriete grote ronde en die cocktail deed Kuss duidelijk boven zichzelf uitstijgen.

Hij reed de tijdrit van zijn leven en kraakte bergop niet. De inzinking van Remco Evenepoel was en passant een ferme meevaller, waardoor het grootste gevaar uiteindelijk nog van zijn eigen ploegmaats zou komen.

Voor Jumbo-Visma was het namelijk hinken op twee gedachten. Uiteraard kennen de Nederlandse architecten de waarde van Kuss als geen ander. In alle grote rondes die het team al gewonnen had, tekende Kuss present en deed hij meer dan zijn duit in het zakje. 

Wellicht is de gunfactor nog nooit zo groot geweest, maar er waren ook (terechte) twijfels en bezorgdheden.

Kuss had geen greintje ervaring met deze situatie en mochten Vingegaard en Roglic zich meteen als uberloyaal hebben gedragen, dan zouden thuisrijders als Enric Mas en Juan Ayuso nog altijd gevaarlijk dicht gestaan hebben bij een eventuele inzinking van de rode trui.

De Deen en de Sloveen moesten de Spanjaarden dus elimineren, maar mochten tegelijk hun gelegenheidskopman niet in de vernieling rijden. Probeer die ingrediënten maar eens te verzoenen, om nog maar te zwijgen van de eigen brandende ambitie die ze eveneens moesten intomen.

Want die eerzucht was er zeker bij beide winnaars en kwam voornamelijk tijdens de slotweek tot uiting. Bij de term luxeprobleem kwam vooral het tweede deel van de samenstelling aan bod. De stunt werd in één klap een PR-nachtmerrie.

Vingegaard sloeg dinsdag zijn slag in Bejes, kwam gevaarlijk dicht bij rood en zette ook nog eens Roglic in de tang. Op de Angliru woensdag werd het helemaal een ongemakkelijk kijkstuk. Roglic reed Kuss ei zo na uit het rood, Vingegaard zat tussen twee vuren en wist niet welke houding hij moest aannemen.

Pas toen hij op de top een standpunt innam, konden de boeken virtueel dicht. "Ik wil dat Sepp deze Vuelta wint", verklaarde de Deen. De baas had gesproken. Het bleken donderdag geen holle woorden, al proefde vooral bij Roglic de nasmaak nog wat wrang.

"Natuurlijk gun ik het Sepp. We hebben samen beslist dat het klassement zo moest blijven. Of het lastig is om zelf niet voluit te koersen? Natuurlijk. Daar heb ik mijn eigen gedachten over, maar we doen er alles aan om deze situatie te behouden", zei de Girowinnaar.

Zelfs zijn levensgezellin raakte tegen wil en dank betrokken bij een fittie op Twitter.

De interne machtsstrijd werd met de keuze voor Kuss dan wel afgewend, het gekissebis heeft natuurlijk wel gewoed. En het armworstelen zal ook nog nabranders krijgen met de nodige intriges.

Je hoefde geen expert in body language te zijn om de spanning van in Barcelona tot in Madrid te hebben gevoeld. De elektriciteit deed de scepsis rond de ongeziene suprematie zelfs op het achterplan belanden. 

Roglic en Vingegaard konden en kunnen zeer waarschijnlijk leven met Kuss als eindwinnaar. Uit dankbaarheid en als keuze van het minste kwaad. Ze gunden het de Amerikaan namelijk meer dan dat ze elkaar deze Vuelta zouden schenken. De façade kan niet alles verstoppen.

Nog meer dan het kopmanschap in deze Ronde van Spanje was de status in 2024 de inzet. Vingegaard heeft zijn troon gebetonneerd, Roglic wil volgend jaar weer naar de Tour.

Friendly fire als het ware, met Lidl-Trek, Movistar en Ineos die de Sloveens-Deense vulkaanactiviteit aandachtig in de gaten houden. Roglic ligt nog 2 jaar onder contract, maar er zijn sluipwegen. "Bullshit", reageerde de sportieve cel bij GCN op die geruchten. "Primoz is onze koning en die laat je niet zomaar vertrekken."

"Hij is samen met Jonas een van onze topschutters. Als hij vertrekt, moeten we iemand vinden die net zoveel scoort als hij en dat is bijzonder moeilijk."

Bij de fietsbijtjes doen ze er alles aan om te benadrukken dat er van een wespennest geen sprake is. "Zelfs Primoz is tevreden met de zege van Kuss", zei de minzame Attila Valter, wellicht zonder te beseffen dat hij het vuur met "even Primoz is happy" zo nog wat oppookte. 

De Hongaarse kampioen sprak zijn ergernis uit: "De berichten op de sociale media zijn vervelend. Ik zou willen dat ik ze niet gezien had. Er zijn te veel meningen. Iedereen is tegenwoordig ploegleider."

"Van buitenaf is het makkelijk om te oordelen, maar wij hebben gedaan wat we dachten dat de beste optie was. Iedereen kreeg de vrijheid om te koersen voor de eindzege en zo is het gebeurd. En iedereen wilde gewoon dat Sepp won."

En zo schrijft Jumbo-Visma uiteindelijk geschiedenis, met hoofdletter G. Het vervolledigt zijn hattrick en zet het mantra netjes in de verf. Samen winnen, 1, 2 en 3 op het podium. Met parels die het eigenhandig gekneed heeft.

De flessen cava zullen rijkelijk gekraakt worden. Everybody happy dankzij GC Kuss, zeker de talloze (Amerikaanse) ploegleiders op X en andere sociale kanalen. Het imago heeft geen deuk gekregen, maar het wordt nu al uitkijken naar 2024.

"Het team wil zichzelf blijven heruitvinden. Elk jaar worden nieuwe doelen gesteld", vertelde Tiesj Benoot enkele dagen geleden nog in onze Sporza Daily.

Monumenten (Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix) winnen (met Wout van Aert) is een logisch objectief, in de grote rondes zal het plan extra breinpijniging vergen. 

Concurrenten en volgers zullen extra geprikkeld zijn om de dominantie te doorbreken. De mogelijke sluimerende interne ontevredenheid kan een handige bondgenoot zijn.

Plugge nog eens bij GCN: "We zullen discussiëren en alles op tafel gooien. Het was al een uitdaging. We zijn het al gewend en we moeten al onze sterren managen."

"Het wordt komende winter geen grotere kwestie dan vorig jaar. We beschouwen het zelfs niet als een dilemma. We vragen wat iedereen wil en dan stellen we het beste plan op."

"Samen winnen is niet alleen onze slogan, het is ook ons handelsmerk", vulde hij in Madrid aan. "Dit seizoen is de bekroning van de voorbije 10 jaar. We schrijven deze mijlpaal met gouden letters in ons boek."

"En zelfs na deze triomf bekijken we wat nog beter kan. In topsport kun je niet stilstaan. De uitdagers worden sterker en sterker en wij zijn niet verzadigd."

De handtekening op de identiteitskaart hoeft dus niet te veranderen. Maar eerst toch nog eens samen bezinnen voor Jumbo-Visma ook in 2024 weer samen kan winnen?