Een patiënt waar bijna geen leven meer in zit. Een halfjaar na de nederlaag tegen de Rode Duivels is de toestand van de Duitse nationale ploeg alleen maar zorgelijker geworden. Voor het eerst in de geschiedenis kreeg een bondscoach zijn C4, 9 maanden voor het eigen EK start de zoektocht naar een wonderdokter. Maar is er wel tijd genoeg voor een genezing?
De timing was even symbolisch als ongelukkig.
Om 16.40 uur zondagavond kroonden de Duitse basketbalmannen zich voor het eerst in de geschiedenis tot wereldkampioen.
Exact in dezelfde minuut pakte de voetbalbond ook uit met een primeur: de aankondiging van een ontslagen bondscoach.
"Het toont nog maar eens aan hoe wereldvreemd ze bij de DFB wel niet zijn", klonk het hier en daar scherp. "Zelfs nu proberen ze de spotlights van het basketbal af te pakken."
U merkt: in Duitsland kan de Mannschaft - ooit de grote publiekslieveling - nog maar weinig goed doen.
Grijze ganzen
Het lijstje vernederingen begint dan ook wel heel lang te worden.
Na de wereldtitel in Brazilië volgden vier ondermaatse grote toernooien. Op het meest recente WK sneuvelden de Duitsers onder Hansi Flick (alweer) in de groepsfase.
Voor de oefenwedstrijd tegen de Rode Duivels in maart léék de bodem dan ook bereikt.
Alleen gleed de voetbalgrootmacht nog dieper weg.
Tegen de Belgische trein van Tedesco ging Duitsland met 2-3 onderuit. Drie maanden later kon de EK-organisator ternauwernood gelijkspelen tegen Oekraïne (3-3) en waren er zorgelijke nederlagen tegen Polen (0-1) en Colombia (0-2).
Bondscoach Flick slaagde er op geen enkel moment in om een duidelijke voetbalvisie op het veld te leggen en baarde opzien met vreemde tactische ingrepen - zoals het teruggrijpen naar een driemansdefensie of spelers op onvertrouwde posities uit te spelen.
Afgelopen weekend zakte Duitsland helemaal onder de benedengrens met een zware 1-4-pandoering tegen Japan.
Flick viel zelfs door een vergevingsgezinde federatie niet meer te redden.
Te meer omdat een dag voor zijn uiteindelijk afscheidswedstrijd de Amazon-documentaire All or Nothing in première was gegaan.
Omdat de Duitse voetbalbond snakt naar geld - later meer daarover - had het tijdens het WK in Qatar de deuren opengezet voor een cameraploeg. Vreemde zet, wetende dat de kans op een horrorscenario groter was dan op een happy end.
Vooral Flick kwam belabberd uit het eindresultaat.
"De docu toonde aan dat hij totaal niet in staat was om het team te leiden", zag Maximilian Koch, Duitsland-watcher voor Abendzeitung.
"Je zag de hele tijd conflicten in het team met Kimmich, Rüdiger en Süle. In zo'n sfeer kón er gewoon niet gewonnen worden."
Hoe Flick dat probeerde om te draaien?
Door de spelersgroep voor de allesbeslissende groepsmatch tegen Japan een video over grijze ganzen te laten zien, met filosofische bijschriften als "laten we leren van de ganzen en samen vliegen".
Jongens als Ilkay Gündogan en Leroy Sané hadden zichtbaar moeite om hun slappe lach te onderdrukken.
"En eigenlijk hebben grijze ganzen niks met ons te maken", haalde Flick zijn eigen initiatief meteen nog eens onderuit.
Pijnlijk.
De ondenkbare remedie
Alle schuld voor de Duitse ellende op Flick afschuiven zou evenwel te makkelijk zijn.
Over de grens krijgt ook de werking van de voetbalbond steeds meer kritiek te verduren. Onder meer ex-aanvoerder Philippe Lahm liet eerder optekenen "amper nog innovaties te zien".
Zeker in de jeugdwerking liet Duitsland zich verblinden door het succes uit 2014. Met veel focus op perfecte passing en tactisch inzicht, maar minder op individuele basics.
Of zou het toeval zijn dat Duitsland sinds Miroslav Klose geen spits van wereldklasse meer had?
Een bijkomende kopzorg is dat de federatie in zware financiële moeilijkheden verkeert.
In de boekhouding valt een verlies van 33 miljoen euro af te lezen. De bouw van een splinternieuwe bondsacademie in Frankfurt viel veel duurder uit dan verwacht, terwijl er minder prijzengeld binnenkwam dan gebudgetteerd.
Door de monsterverliezen hebben de Duitse beslissers amper nog ruimte om te investeren in sleutelfuncties.
Ex-kampioenen Sami Khedira en Per Mertesacker vielen niet te overtuigen voor de rol van sportief directeur. De aanstelling van de veel minder hoog aangeschreven Hannes Wolf (ex-trainer van Genk) was er eentje uit armoe.
Op de aanstelling van een nieuwe bondscoach zal er straks wel niet bespaard mogen worden.
Een fiasco op het EK in eigen land zou fataal kunnen zijn voor het Duitse voetbal, beseft iedereen. En dus wordt er intensief gezocht naar een redder.
In alle Duitse media klinkt dat Julian Nagelsmann de vooruitgeschoven kandidaat is.
Meteen twee bedenkingen: bij Bayern München toonde de 36-jarige trainer zich allerminst een goeie manager van de kleedkamer. En wat kan je op tactisch vlak - toch zijn sterkste troef - nog rechttrekken op zo'n korte tijd?
Dan is Dortmund-icoon Matthias Sammer, die wel al 18 (!) jaar geen club meer trainde, voor velen een betere piste.
Daarnaast is er ook nog een ingrijpende remedie die lange tijd ondenkbaar was: een buitenlandse coach.
Die toevlucht zou wel een enorm gezichtsverlies voor de Duitse voetbalbond met zich meebrengen. Want hoe kan het dat een grootmacht gered moet worden door iemand die van buiten de eigen landsgrenzen komt?
"Maar ik zou het een goed idee vinden", aldus Koch. "Het zou voor een schockeffect zorgen en dat is misschien wel nodig nu we op een absoluute dieptepunt zitten."
Onder meer de Oostenrijker Oliver Glasner (ex-Wolfsburg en Frankfurt) wordt genoemd als outsider. Net als good old Louis van Gaal - stel je voor, zeg.
In afwachting van de wonderdokter moet Duitsland nog even door de pijn heen bijten. Vanavond doet de legendarische Rudi Völler, die in 2005 voor het laatst coachte, dienst als trainer ad interim tegen Frankrijk.
't Is bidden dat Mbappé en co geen nieuwe stinkende wonden maken...
