Remco Evenepoel over eindschot: "Het lukt ook op hoogte: weer iets dat ik kan afvinken"

Het flashinterview van Remco Evenepoel liet een tijdje op zich wachten. Niet omdat Evenepoel bekaf was na zijn machtige sprint, wel door de knal op een verzorger net na de streep.

"Alles is in orde", stelde hij iedereen meteen gerust. "Het is een supermooie zege, maar jammer dat er zo weinig ruimte na de finish was."

"Ik heb gehoord dat mijn verzorgers gevraagd hadden (om plaats te maken), maar dat is niet geaccepteerd. Voor de derde dag op een rij moet er iets gebeuren."

"Of er geen tijd was om te remmen? Ik moest mijn armen omhoog steken, hé. Iedereen ging opzij, maar er stond nog een vrouw."

Al zal de val dus slechts een voetnoot zijn na een "supergoeie dag", zo zegt Evenepoel zelf. "We zijn geduldig geweest en hebben geen overmoedige beslissingen genomen."

"De voorlaatste klim draaide ik supergoed op, daarna nam ik de afdaling met Louis (Vervaeke) vooraan. Het is altijd beter om zelf voor de veiligheid te gaan en om risico's te vermijden. En op de slotklim bleef ik in de wielen zitten."

Om dan genadeloos weg te schieten. "Ik ben geduldig geweest. Ik wist dat de laatste 4 kilometer de zwaarste waren met een snelle finish. Het lukt ook op hoogte, weer iets nieuws dat ik kan afvinken."

"Ik wist dat ik als eerste moest opdraaien. Ik ging heel vroeg aan, maar ik had een gat en ben doorgegaan. Ik had echt nog veel krachten in mijn benen."

Waardoor rugnummer 1 nu al in het rood staat. "Daar kunnen we niets aan doen. De koers beslist of je de vluchters terugpakt of niet. Ik moest wel voor de zege gaan. Of we dit nu verdedigen? Morgen is een sprintersrit, daarna zien we wel."

"Het is een speciale zege met een salto erbij", grinnikte Evenepoel toen hij zijn rode trui had ontvangen. "Het had veel erger gekund. Eind goed, al goed."

"Enkel mijn hoofd ligt nog wat open, maar ik heb geen blessures aan mijn heup ofzo. Hopelijk heb ik er dus geen gevolgen van."

"Het was een hele goeie sprint", vertelde hij over de ontknoping. "Het is mooi dat ik de Tourwinnaar klop. Voor mezelf en voor het team is het duidelijk dat we niet altijd voluit moeten gaan en dat we ook kunnen gokken."

Dat kan hij ook doen door het rood weg te geven. "Aan wie? Het moet iemand zijn waarvan we denken dat hij niet kan winnen."

"Het is aan de ploegleiding om dat te beslissen. Ik heb alle vertrouwen in hen en in mijn ploegmaats. We hebben al 3 sterke etappes gereden. We tonen dat we er staan."

"Het is een heel spijtig voorval dat vermeden had kunnen worden", vulde ploegleider Klaas Lodewyck aan na de vreemde taferelen net na de sprint. "Maar het is goed dat hij kan losrijden en lachen."

"Het is kut", zuchtte de sportief directeur. "We doen er 2 dagen alles aan om de dag veilig door te komen en dan val je bovenaan waar er weinig plaats is..."

Maar Lodewyck was wel tevreden over wat hij gezien had. "Als ploeg hebben we heel goed gereden. We hebben enkel gecontroleerd, niet voor de etappe, wel om de vlucht binnen de perken te houden."

"En dan was Remco verstandig op de slotklim en heeft hij de juiste beslissingen genomen. De ploegmaats zaten ook waar ze moesten zitten."

"We hadden hen ook gezegd dat ze niet noodzakelijk tot het einde bij hem hoefden te blijven. Als Remco goed zat, moest hij toch de besten volgen."

"Wat we nu met de trui doen? Eerst genieten, dan de koppen bij elkaar steken en dan zien we wel wat er morgen komt."