Bert De Backer is verrast door WK-parcours na verkenning: "Heel lastig, het wordt afzien"

De WK-renners rijden eerst 120 km van Edinburgh naar Glasgow. Onderweg ligt de Crow Road (5,6 km aan gemiddeld 4,8%).

"Het eerste deel tot aan de voet van de klim was nog een beetje de steden uit rijden. Voor de renners is dat wel even aanpassen, omdat Schotland wat anders ingericht is dan Europa", ontdekt Bert De Backer.

"Als je dat gewoon bent, is dat wel te bevatten. Toch blijft het wel wat opletten voor die putdeksels aan de zijkant van de weg."

"Eenmaal we de stad uit waren, reden we de mooie natuur in. Het begin was wat oplopend. Nooit steil of lang, wel interval. Ook verschillende stroken met nieuw wegdek. De wegen zien er eigenlijk wel goed uit. Niets wat we bij ons niet gewoon zijn."

"Richting de voet ligt er nieuw asfalt. Dan kom je haaks aan de klim aan. De voet van de klim is het lastigste. Als je daar niet bij de eerste 40 opdraait, zal het pijn doen. Anderzijds wordt het snel open en minder steil", vindt Bert De Backer.

"Het is een mooie klim die sowieso in de kleren kruipt, maar vooral door de lengte van de koers. Van de klim op zich hoef je niet bang te zijn. Maar in een WK van 270 km is het wel een van de vele kleine dingetjes die de koers zwaar zullen maken."

Bert De Backer: "De weg van het platteland naar het lokale circuit is heel eerlijk, met ruime, brede wegen."

"Vlak voor het lokale circuit heb je echt het gevoel dat je in de stad komt en dan draai je plots haaks op en zie je de ene klim na de andere. Het zijn steile stukken waarin je makkelijk al je energie erdoor kunt branden."

"Aan de voet van het park was er echt een superhaakse bocht, met in het klimmen ook nog een bocht die een beetje een haarspeldbochtgevoel gaf. Ik denk dat daar ook renners te voet zullen staan."

"Dan is het doortrekken tot boven richting de uitloper van de rest van het circuit. Dat wordt dus een enorme elastiek. Het wordt enorm belangrijk om voorin te zitten, anders kan het 5 rondjes duren eer je weer vooraan zit."

"Wat over de bochten van het lokale circuit gezegd is, klopt helemaal", lacht Bert De Backer. "Je weet niet waarnaar te kijken of te draaien. Het is de hele tijd van links naar rechts."

"Opschuiven op zo'n bochtige omloop is helemaal niet evident. Heel vaak is aan de buitenkant opschuiven makkelijker dan aan de binnenkant, maar een linkse bocht wordt heel vaak opgevolgd door een rechtse bocht. Het zal niet makkelijk zijn om plaatsjes te winnen."

In totaal zijn er 10 ronden van 14,3 km, met het eerste deel erbij goed voor 271,1 km.

"Wat ik vooraf over de hoogtemeters gelezen had en wat ik hier gevoeld heb, is toch tegenstrijdig", moest Bert De Backer vaststellen.

"Elke hoogtemeter die je op het lokale circuit moet overwinnen, daar moet je volop voor werken. Je gaat heel vaak haaks uit de bocht omhoog. Ik vind het heel lastig."

"Profs gaan er makkelijker over dan wij, maar het kost hen ook energie, zeker wanneer je iets verder in de groep zit. Dan moet je onderaan met nog minder snelheid beginnen en bovenaan nog meer versnellen om opnieuw mee te zijn richting volgende klim."

"Al die klimmetjes zorgen voor een enorme elastiekbeweging, waardoor het peloton heel lang wordt. Als je aan de voet stilstaat en vooraan zijn ze al over de top heen en rijden ze al 50 km/u, dan weet je hoe snel je moet rijden om nog bij te benen."

De scherprechter in de lus is Montrose Street, op 1,5 km van de finish, 200 meter bergop aan gemiddeld 7,7%. In totaal moet het peloton zondag 3.570 hoogtemeters overwinnen.

"Wanneer je het laatste stukje bergop gehad hebt, volgt bovenop een bocht naar links", legt Bert De Backer uit.

"Het parcours is er meteen heel snel, met nog een paar bochten en ook nog een lichte chicane, waarbij je een beetje rond een pleintje rijdt. Daar zal het peloton wel op een lint komen. Dan volgen nog twee mooie bochten richting laatste rechte lijn."

"Het is altijd zo dat de renners de koers maken, maar het parcours op zich is voor mij heel lastig, vooral door de intensiteit van het interval", vat Bert De Backer samen.

"De intervallen die er zijn, zullen echt pittig zijn. Dat wordt afzien."