Het incident rond Thibaut Courtois versterkte het contrast alleen maar: Domenico Tedesco is Roberto Martinez niet. Een stijlbreuk met de vorige bondscoach is overduidelijk, maar op welke accenten spotten we precies een knak met het verleden? Een vergelijking.
1. De selectiepolitiek
Het tijdperk waarin je de pancarte met de selectie van de Rode Duivels blindelings kon invullen, is verleden tijd.
Twee keer mocht Domenico Tedesco zijn lijstje opsommen, twee keer was "verrassend" een veelvuldig gebruikte term bij de analyses.
Tedesco sloopte heilige huisjes als Axel Witsel en Dries Mertens, daar waar zijn voorganger Roberto Martinez hondstrouw bleef aan de groep die hem vooral op het WK van 2018 succes had opgeleverd.
De nieuwe keuzeheer beperkt het aantal oproepingsbrieven en kijkt niet op een debutant meer of minder met onder meer Romeo Lavia en surprises Olivier Deman, Ameen Al-Dakhil en Arnaud Bodart.
"Het zijn beslissingen van de logica", analyseerde Peter Vandenbempt voor de eerste interlands in maart.
Al was er meteen ook rumoer bij Racing Genk dat niet kon begrijpen waarom Mike Trésor en Bryan Heynen toen niet waren opgeroepen.
"Ik vind het een goed idee dat Tedesco maar 20 jongens oproept, in plaats van 35 zoals Martinez. Maar hadden twee extra spelers het verschil gemaakt? Er is meteen controverse en ik weet niet of dat een goed idee is", vroeg onze man zich af.
Trésor was er nu wel bij, met Thomas Meunier werd nog een routinier gepasseerd.
Daarnaast is het ook gedaan met privileges voor de gevestigde waarden. Kneep Martinez al eens een oogje dicht wanneer een sterkhouder een overbodige interland wou overslaan, dan schrijft Tedesco geen "ziektebriefjes".
2. Jeugd krijgt ook kansen
Er werd onder Martinez gesmeekt om een verjongingskuur en Tedesco heeft die ook resoluut in gang gezet.
De facelift met de nieuwe lichting kan niet genegeerd worden. Maar het draait niet enkel om proeven, wel om volwaardig tafelen.
Zo vielen tegen Oostenrijk - toch een match met inzet - debutanten Al-Dakhil, Trésor en Vranckx in. Tegen Estland promoveerden die laatste twee zelfs naar de basisploeg.
De Gouden Generatie dooft uit en België telt - zeker als het enkele routiniers mist - heel wat piepkuikens.
De opfrissing prikkelt, maar mag wellicht ook niet te bruusk doorgevoerd worden.
"Het is aan ons om het juiste moment te vinden om de nieuwe, jonge spelers in te passen in de ploeg", argumenteerde Tedesco. "Ik roep ze alleen maar op wanneer ze ook de ploeg kunnen helpen."
3. Een nieuwe filosofie
Expert of niet: het voetbal onder Martinez bevatte weinig geheimen. Met zijn bordenwisser heeft Tedesco een nieuw tactisch plan geïnstalleerd.
De Italiaanse Duitser rekent op de snelle omschakeling met verticaal voetbal. Eén tegen één lijkt het handvat, de wingers kunnen hun trukendoos laten spreken.
Met onder meer Jérémy Doku, Dodi Lukebakio en Johan Bakayoko zijn er explosieve types in overvloed en zij stoffen het stereotiepe Belgische spel af.
Ook al moet hun rendement opgekrikt worden en ook al zijn er kwetsbaarheden en werkpuntjes, het eerste voorzichtige oordeel lijkt gunstig.
Zeker de match in Duitsland toverde een glimlach op het gezicht van alle waarnemers en fans.
"Onze nationale ploeg is getransformeerd van de Processie van Echternach in een TGV", zei Peter Vandenbempt eind maart.
4. Tactische flexibiliteit
Enkel een collega-bondscoach die lange tijd op een onbewoond eiland had geleefd, liet zich nog verrassen door de tactische denkpatronen van Martinez.
De 3-4-3 was het vaste recept met ontzettend weinig varianten. Dat is onder Tedesco duidelijk veranderd.
Tegen Oostenrijk speelde Yannick Carrasco achter de diepe spits en werd Timothy Castagne een halfuurtje genuttigd als inverted wingback, als rechtsachter doorschuivend richting het middenveld.
Of de probeersels nu geslaagd zijn of niet, de voorspelbaarheidsfactor brokkelt af en alleen al die flexibiliteit verdient een pluim.
"Er wordt gewerkt met dit elftal", stelt onze radiocommentator vast. "Bij deze coach merk je flexibiliteit. Tedesco probeert en wil België op een andere manier laten voetballen."
"Iedereen was uitgekeken op Roberto Martinez. Zijn aanpak was uitgewoond, er zat geen enkele vernieuwing meer in en sommige spelers werden veel te lang meegesleept. De citroen was volledig uitgeperst. De reanimatie in de match tegen Duitsland was nodig."
5. Vuur langs de lijn
Het verwijt dat Martinez tijdens de wedstrijden te passief was - met zijn wissels kon hij een match zelden doen kantelen -, werd ook doorgetrokken naar zijn houding langs de zijlijn.
Een driftkikker aan het hoofd van de nationale ploeg was niet gewenst, maar het mocht allemaal een tikkeltje pittiger bij de opvolger van de brave Spanjaard.
Tedesco, met zijn 37 nog een stukje jonger, straalt passie uit langs de lijn, stuurt zichtbaar bij en deinst er niet voor terug om met zijn technische staf al gesticulerend verhaal te halen bij de arbitrage.
6. Persbabbels zijn een verademing
Een verplicht nummertje, zo werden de persbabbels van Martinez met de dag meer en meer gepercipieerd.
De Spanjaard doceerde telkens uit zijn cursus mediatraining en dribbelde langs alle netelige kwesties en hete hangijzers heen.
Alleen tijdens de laatste weken en maanden van zijn bewind viel Martinez af en toe uit zijn rol met scherpe tegenaanvallen, maar het gros van zijn gesprekjes met de pers stond bol van de holle clichés.
Het contrast met Tedesco kan - weliswaar voorlopig - niet groter zijn. De nieuwe bondscoach communiceert helder, volledig transparant en eerlijk.
Hij gaat geen onderwerp uit de weg en denkt niet aan smoesjes of verbloemende versies, ook niet bij de saga rond Thibaut Courtois.
"Een verrijking", zegt Eddy Snelders over de persconferenties. "Nu ben je meer geneigd om een persbabbel van de bondscoach bij te wonen. Martinez praatte wel, maar zei niets."
"Ik hoop dat Tedesco dit kan aanhouden, want qua openheid en duidelijkheid kan je als buitenstaander alleen maar tevreden zijn."
7. Enthousiasme bij de aanhang is terug
Niet alleen de spelers leken in te dommelen, ook de Belgische aanhang werd niet meer warm van de Rode Duivels. Ook op dat vlak lijkt een kentering ingezet.
Het Koning Boudewijnstadion was zaterdag eindelijk nog eens uitverkocht en na de zeges tegen Zweden en Duitsland is het geloof in een rooskleurige toekomst aanwezig.
Na zijn zeges tegen Zweden en Duitsland heeft de bondscoach meteen krediet opgebouwd, al kan het in het voetbal natuurlijk razendsnel keren.
Amusement is één aspect, resultaten zijn doorslaggevend. En na de vaudeville met de nationale nummer één zijn er alleen maar verliezers.
Afwachten hoe het gemoed in september bij de volgende interlands is.
Niet alles is veranderd
Vele versleten ledematen zijn ingewisseld, het geraamte van de nationale ploeg staat er nog altijd. En die as met de volwaardige vedetten is broodnodig.
Zonder de ijzeren en betrouwbare defensie - bij de nieuwkomers kraakt en piept het nog geregeld - is er met Thibaut Courtois gelukkig nog altijd de rots in de branding. Of heeft de nummer 1 zijn ruiten nu definitief ingegooid?
Tegen Zweden en Duitsland werd duidelijk dat Kevin De Bruyne de sleutels meer dan ooit in handen heeft gekregen, maar zonder de regisseur verzoop het middenveld duidelijk tegen Oostenrijk.
En dan is er nog altijd de afhankelijkheid van Romelu Lukaku. Zijn productiviteit kent geen grenzen. De spits scoort ook onder Tedesco aan de lopende band.
Ondanks alle nieuwe ingrediënten blijven die klasbakken echter incontournable om in 2024 gensters te slaan op het EK.
