Mocht er een prijs zijn voor pechvogel in Parijs-Roubaix, ging Dylan van Baarle er dit jaar mee aan de haal. De Nederlander van Jumbo-Visma raakte na ziekte net op tijd fit om voor zijn kopman te rijden, maar in het Bos van Wallers zat zijn koers erop na een stevige smak. "Ik merkte meteen dat mijn hele lichaam pijn deed en mijn gezicht flink bloedde", vertelt hij daags na de val in een podcast van AD.
"Gezien de omstandigheden gaat het wel goed met me", opent Dylan van Baarle zijn verhaal bij de Nederlandse collega's van AD. "Maar ik ben toch wel flink geblutst, geschaafd en gebroken."
De dag na zijn pijnlijke val, voelt de renner van Jumbo - Visma zich flink gehavend. Hij vertelt zijn beleving van het moment in detail.
"Ik draaide als tiende of elfde het Bos van Wallers in, Fred Wright had voor me een lekke voorband. Dan is het hopen dat je rechtop blijft, maar zijn fiets ging naar rechts en zijn lichaam naar links. Ik reed over zijn fiets heen en lag ook op de grond."
Lees voort onder de tweet.
"Kon niemand laten weten dat ik oké was"
"Ik merkte meteen dat mijn hele lichaam pijn deed en ik bloedde veel in mijn gezicht", beschrijft Van Baarle het moment. Gedaan koers, dat voelde hij meteen.
"Dus ik zei tegen de mechanieker: "Dit gaat 'm niet meer worden, joh." Daarna lag ik snel in de ambulance en zijn we naar een gek ziekenhuisje gereden in Frankrijk."
Maar daar was de ellende nog niet meteen voorbij. "Ik lag op de EHBO zonder telefoon, geen familie, dus ik kon niemand bereiken. Dus toen heb de Franse dokter gevraagd of ik via zijn Instagram wat mensen kon bereiken om ze te laten weten dat ik oké ben."
"Die 2,5 uur dat ik daar lag, duurde zo lang", blikt de winnaar van de Omloop terug. Hij moest geduldig wachten op zijn ingreep van de dokters. "De Fransen wilden de drie sneeën in mijn gezicht gaan hechten, maar onze teamdokter zei dat we het konden lijmen."
"Hij heeft het overgenomen en mijn gezicht aan elkaar gelijmd."
Ik heb ook een breukje aan de buitenkant van mijn hand en een stukje van mijn schouder gebroken.
Met een gelijmd gezicht kon de ploegmaat van Wout van Aert het ziekenhuis in Noord-Frankrijk verlaten. Maar dat was niet het enige wat hij aan de smak overhield.
"Ik heb ook een breukje aan de buitenkant van mijn hand en een stukje van mijn schouder gebroken."
"Donderdag heb ik een nieuwe scan in Nederland. Voorlopig moet ik zo min mogelijk doen en die afwachten. Dat komt wel goed, want echt veel dingen kan ik nu niet doen."
Al bij al houdt de pechvogel vast aan zijn positieve ingesteldheid. Hij neemt zijn collega's op de fiets dan ook niets kwalijk.
"Vallen hoort op een of andere manier wel bij de koers. De belangen zijn zo groot bij de renners en iedereen wil zich tonen. Het is een gevecht waarin elke renner iets wil laten zien."
