“Iedereen wint met vrijwilligerswerk” is het thema van de Week van de Vrijwilliger, die loopt van 25 februari tot 5 maart. Dat geldt zeker voor Tiesj Benoot en Dylan van Baarle, die tijdens het openingsweekend met de overwinning gingen lopen. Zeges die ze ook te danken hebben aan de vele vrijwilligers die belangeloos een handje toesteken bij de organisatie van wielerwedstrijden.
De gemiddelde wielerfan staat er niet bij stil als hij languit van de koers ligt te genieten, maar organisatoren van wielerevents doen voor elke wedstrijd een beroep op honderden vrijwilligers. Signaalgevers, parkeerwachters, stewards… Ze zijn met velen en ze zijn uren in de weer. Hun beloning: wat zakgeld en een lunchpakket.
Peter Stockx runt Minasto Event Support, een vzw die het vrijwilligersmanagement voor sportevents verzorgt, onder meer in opdracht van Flanders Classics en Golazo.
Een uit de hand gelopen hobby, zo noemt hij het zelf: “Op jaarbasis zijn we meer dan 100 evenementdagen in de weer. Zo goed als elk weekend dus, aangevuld met een aantal weekdagen."
"We zetten vrijwilligers in bij recreatieve events, zoals de Antwerp 10 Miles of We Ride Flanders (de RVV-cyclo), maar werken dus ook mee aan professionele wielerwedstrijden.”
SOS Signaalgevers
“Het merendeel van ons vrijwilligerskorps wordt ingezet als signaalgever. Zij houden het parcours vrij van toeschouwers en waarschuwen de renners voor obstakels. Daarnaast schakelen we heel wat stewards en parkeerwachters in en zorgen we voor bewegwijzering en toegangscontrole."
“Dat brede takenpakket vraagt ook om verschillende profielen. Zo hebben we vastgesteld dat het scannen van digitale tickets minder geschikt is voor oudere mensen”, lacht Stockx.
Als je niet genoeg signaalgevers hebt, kan je je wedstrijd simpelweg niet organiseren of moet je je parcours aanpassen.
“Signaalgevers zijn gemiddeld ouder dan 65. Het is geen fysiek belastende taak, maar ze dragen wel een grote verantwoordelijkheid. Enige maturiteit is dan wel meegenomen.”
“En ze zijn van levensbelang voor de koers: als je niet genoeg signaalgevers hebt, kan je je wedstrijd simpelweg niet organiseren of moet je je parcours aanpassen.”
Die evolutie is de jongste jaren al zichtbaar, vindt Stockx: “Wedstrijdorganisatoren kiezen steeds vaker voor een lokale lus, die dan meermaals gereden wordt. Zo hebben ze veel minder signaalgevers nodig.”
Honderden helpende handen
Hoeveel helpers worden er op een doorsnee wielerwedstrijd ingeschakeld? “Dat verschilt van wedstrijd tot wedstrijd. Voor de Scheldeprijs bijvoorbeeld voorzien wij met Minasto alle signaalgevers in België en Nederland. Voor die taak alleen hebben we al 500 à 600 mensen nodig. Ik denk dat de Ronde van Vlaanderen wel 1500 signaalgevers inzet.”
“Onze vzw is ook nauw betrokken bij de organisatie van Dwars door het Hageland. Een prachtige koers, maar zonder vrijwilligers zou ze niet gereden worden: elke editie hebben we bijna 1000 mensen nodig.”
Dat werkrooster ingevuld krijgen is volgens Peter Stockx geen sinecure: “We komen altijd helpende handen tekort en proberen dus meer vrijwilligers te rekruteren. Socio-culturele verenigingen en sportclubs zijn goeie partners. Met vrijwilligerswerk genereren zij extra inkomsten voor hun clubkas.”
Voor een broodje en wat euro's
Er valt dus toch iets te verdienen met vrijwilligerswerk? “Klopt, maar dat zijn natuurlijk geen vetpotten”, benadrukt Peter Stockx. "Een vrijwilligersvergoeding bedraagt 40,67 euro per dag en 1626,77 euro per jaar."
"Dat zijn de wettelijke maxima, maar de organisator bepaalt zelf hoeveel hij betaalt. Gemiddeld ligt dat tussen 25 en 35 euro, afhankelijk van de tijdsduur. Signaalgevers die één doortocht moeten doen krijgen vaak maar 15 euro."
Daarnaast ben je verzekerd en krijg je een lunchpakket en een kilometervergoeding. Maar dat is allemaal van ondergeschikt belang: vrijwilligerswerk doe je niet voor het geld.”
De vergoeding is van ondergeschikt belang. Vrijwilligerswerk doe je niet voor het geld.
Iedereen wint
“Al is de vergoeding voor de vrijwilliger aan de magere kant, alles opgeteld vormen al die vrijwilligers wel een enorme kost voor de organisator. Hun appreciatie voor ons werk is dan ook groot. We voelen ons echt wel gewaardeerd.”
Toch een contrast met sommige weggebruikers, wil Peter Stockx nog kwijt: “Autobestuurders zouden soms wat meer respect mogen tonen voor signaalgevers. Ze kunnen al eens ambetant doen als ze worden tegengehouden. Terwijl die mensen daar een hele dag staan voor een paar euro en een broodje…”
“Ach, het is de liefde voor de koers die de meeste vrijwilligers drijft. En je hebt het sociaal-maatschappelijke aspect: je bent onder de mensen en draagt belangeloos een steentje bij. Iedereen wint erbij!”
