"Ze hebben het bijgelegd, maar jury vond dat Evenepoel hun koers potentieel kon schaden"

De Ronde van San Luis vroeger en nu de Ronde van San Juan: koersen in Argentinië is altijd een beetje een hindernissenrace waarbij je moet uitkijken voor onverwachte obstakels.

Argentinië is virtueel of reëel failliet en dat weerspiegelt zich in het wegdek, al zijn de wegen af en toe niet slechter dan de Vlaamse betonbanen.

We hebben echter de neiging om ons West-Europees denkpatroon hier op los te laten en te zeggen dat het onverantwoord is, maar vanuit het lokale standpunt doen ze er alles aan om de wedstrijd in veilige omstandigheden te laten verlopen.

Ze willen uiteraard geen incidenten, maar dit is een ander werelddeel en een ander kader. 

Het Westerse denken hier op toepassen is niet fair tegenover de organisatie, want zij hebben kosten noch moeite gespaard om het peloton in te vliegen en de renners zijn hier dolgraag. Twijfel daar zeker niet aan.

Ze trekken in minibusjes naar de start en ze hebben niet het comfort zoals bij de Europese wedstrijden, maar ze voelen zich heel ontspannen tijdens dit avontuur. 

Na de koers valt de stress meteen weg. Je ziet alleen maar gelukkige renners, los van de meer riskante omstandigheden.

Het parcours, dat is wat het is. Dit land floreert economisch niet en er zijn weinig middelen.

Ik zal niet zeggen dat de wegen secundair zijn, maar het is geen prioriteit voor de gemiddelde Argentijn. Die is bezig met overleven.

Dat zie je hier heel erg in San Juan. Ze doen hier veel om het hoofd boven water te houden. De stad bruist van activiteit en ze laten hun hoofd niet hangen.

De inwoners blijven lachen en ze lopen door het leven op een manier waarvan wij alleen maar jaloers kunnen zijn.

Toen ik Remco Evenepoel gisteren kort na de finish interviewde, vroeg een van de organisatoren meteen aan mij wat hij gezegd had.

De juryvoorzitter is daarna met de organisator naar Evenepoel gegaan. Ze hebben het bijgelegd.

Volgens hen was wat Evenepoel gedaan had, op het randje. De juryvoorzitter vond dat het imago van de koers potentieel geschaad kon worden door de manier waarop Evenepoel meteen na de finish was teruggedraaid en bij de jurywagen verhaal was gaan halen.

Ze vonden dat niet passen bij zijn status als wereldkampioen met alle camera's op zich. Dat hebben ze uitgepraat en daarna zijn alle plooien gladgestreken. 

Ook dat is Argentinië: ze communiceren en dan wordt alles met de mantel der liefde bedekt. Het is correct om er geen spel van te maken. Ik kan me voorstellen dat Evenepoel in Europa voor dezelfde actie een boete gekregen zou hebben.

Let wel: ik begrijp de verbolgenheid bij Evenepoel. De splitsing moest beter aangegeven zijn en de toeschouwers mochten daar niet staan in het midden van de weg.

Dat zal te maken hebben met hun enthousiasme. Ze zijn hier gek van de koers. Ze laten zich meeslepen en ze beseffen niet dat ze op die manier met hun leven spelen. Die vurigheid zit in hun cultuur, denk aan het feest in Buenos Aires na de Wereldbeker.