Xandres Vervloesem (22) zet al heel vroeg een punt achter zijn wielercarrière. De talentvolle renner die bij de junioren Remco Evenepoel klopte, worstelde de voorbije jaren met zichzelf en zijn geluk. "Al op jonge leeftijd werd enkel nog het woord wielrenner aan mij gekoppeld. Dan is het gevaarlijk om jezelf daarin te verliezen", getuigt Vervloesem.
"Ik leefde als een pater omdat ik dacht dat koers me gelukkig zou maken. Maar de balans was zoek en ik was allesbehalve gelukkig."
Xandres Vervloesem kreeg als junior het etiket van "groot talent" opgekleefd. Als 17-jarige versloeg hij Remco Evenepoel en Tom Pidcock in de slotrit van een zware rittenkoers in de Ardennen: de Aubel-Thimister-Stavelot.
Een grote wielercarrière leek in de maak. Maar de vroege focus op data en hyperprofessionalisering wogen al snel op de jonge renner.
"Het plezier begon weg te ebben toen ik als 18-jarige terechtkwam in de opleidingsploeg van Team DSM", vertelt Vervloesem.
"Plots kwam ik erachter dat wielrenner zijn veel meer is dan enkel hard met een fiets rijden. Data bepaalden plots mijn leven en dat is me zuur opgebroken."
Vervloesem kwijnde helemaal weg bij de DSM-beloften. Lotto-Soudal gooide de jongeling een reddingsboei toe en gaf Vervloesem in 2021 een profcontract.
"Val in 1e profkoers was het breekpunt"
Maar in zijn eerste profkoers ging het al mis.
"Ik kwam meteen ten val in Le Samyn en daar ben ik mentaal nooit over geraakt. Ik had maandenlang keihard gewerkt in de winter. Na die val had ik het gevoel dat al mijn inspanningen voor niets waren geweest."
2 weken later ging Vervloesem ook in Nokere Koerse zwaar tegen de vlakte. Hij geraakte zijn zelfvertrouwen helemaal kwijt. "Ik zat achter op schema en vroeg me voortdurend af of ik goed genoeg was."
"Ik zag leeftijdsgenoten doorbreken, terwijl ik ter plaatse bleef trappelen. Dat zorgde voor een bepaalde druk. En daar werd ik niet gelukkig van."
Een hoogtestage voelde aan als een zure appel waardoor hij moest bijten. "Dat leverde me zoveel stress op, omdat ik alles zodanig goed wou doen. Dat was allesbehalve plezant."
"Meer renners die niet goed in hun vel zitten"
Vervloesem had zijn studies aan de kant geschoven voor de koers, had amper nog tijd voor zijn vrienden en familie en was op zoek naar zichzelf.
"Toen ik profrenner was en mijn idolen ontmoette, ben ik mijn passie voor de koers ook wat verloren."
"Mijn idolen bleken gewone mensen te zijn met veel onzekerheden. Ik zag hoe hun leven eruitzag als toprenner en vroeg me af: "Wil ik dat eigenlijk wel?""
"Neen", was het antwoord.
Vervloesem liet Lotto-Soudal zelf weten dat een jaar bijtekenen niet meer aan de orde was. "Ik was tot het besef gekomen wat belangrijk was in het leven en wat me gelukkig maakte in het leven. En dat was niet wielrennen."
"Door langer te koersen zou ik nog meer schade aangericht hebben bij mezelf."
Zag Vervloesem in het peloton nog meer renners die zoals hij worstelden met zichzelf? "Van bepaalde renners dacht ik dat ze ook niet goed in hun vel zaten. Maar niemand laat dat graag zien."
"Familie en vrienden geven me onvoorwaardelijke steun"
Vervloesem heeft nu gekozen voor zijn eigen geluk en heeft zijn sociaal leven weer op de rails.
"Ik heb het gevoel dat ik opnieuw een connectie gevonden heb met mijn familie en vrienden. Ze geven me onvoorwaardelijke appreciatie zonder dat ik hen daarvoor iets moet bewijzen. Dat voelt heel goed."
Vervloesem gaat zich ook weer focussen op zijn studies.
"Ik pik volgend jaar mijn studies milieu- en natuurwetenschappen weer op aan de Universiteit Antwerpen."
"Mijn droom is om ooit mee te werken aan innovatieve technologieën om afvalwater te verwerken en drinkwater te voorzien."
