Het sprookje van Marokko is in de halve finales tot een einde gekomen. De steun van heel Afrika kon niet baten, maar Afrika kan wel profiteren van die prestatie. "Het succes van Marokko kan een wake-upcall zijn", denkt Tom Saintfiet.
Het cliché dat de Afrikaanse voetballanden vooral met hun supporters opvallen, mag misschien definitief naar de prullenmand.
Het WK in Qatar is wellicht het meest succesvolle WK voor Afrika: Marokko als eerste Afrikaanse land in de halve finales, Senegal in 1/8e finales en elk Afrikaans land won minstens 1 match.
Wat een verschil met 4 jaar geleden in Rusland. Toen sneuvelden Senegal, Tunesië, Nigeria, Marokko en Egypte allemaal in de groepsfase. De 5 landen lieten maar 3 zeges noteren.
Het had nog beter kunnen zijn volgens Tom Saintfiet, bondscoach van Gambia. "Senegal had ik voor het toernooi ook getipt als mogelijke halvefinalist en Kameroen heeft ook een uitstekend elftal."
"Maar beide landen kozen op dit WK allemaal voor hun eigen strategie. Ze gingen uit van hun eigen sterkte, maar dat was niet realistisch op het WK." Marokko speelde wél realistisch en haalde de halve finales.
Europese invloed in Afrikaanse teams
Opvallend, waar landen als Frankrijk, Nederland en België de afgelopen jaren succes hebben gehad dankzij spelers van Afrikaanse origine, lijkt het nu de omgekeerde wereld.
Meer dan ooit tevoren komen spelers die in Europa geboren zijn uit voor de Afrikaanse landen. 14 van de 26 Marokkanen in Qatar zijn niet in Marokko geboren. Bij Tunesië en Senegal waren dat 12 spelers, bij Kameroen 9 en bij Ghana 8.
Ook spelers die (misschien) een kans maken op een selectie voor de Rode Duivels kiezen voor een Afrikaans land zoals El Khannous en Zaroury bij Marokko, Denis Odoi bij Ghana of Cyriel Dessers bij Nigeria.
Dat heeft ook Samuel Eto’o goed begrepen. De bondsvoorzitter van Kameroen zoekt in Europa spelers die in aanmerking komen voor Kameroen en probeert hen te overtuigen.
(lees voort onder de tweet)
"Het succes van Marokko kan wake-upcall zijn"
De 5 trainers waren dan weer wel Afrikanen. De meest succesvolle van die 5, Marokko-coach Walid Regragui, maakte alvast een statement. "We zijn naar Qatar gekomen om onze mentaliteit te veranderen. Meer bepaald die van ons continent."
"Er waren veel Europese journalisten die wat kritiek hadden op ons spel. Ik denk dat ze het vervelend vinden dat een Afrikaanse ploeg speelt zoals de Europese ploegen."
"Het was sympathiek dat die Afrikanen wat kwamen dansen en mooi speelden. Dat was plezant. Maar die tijd is voorbij."
Het was sympathiek dat die Afrikanen wat kwamen dansen en mooi speelden. Dat was plezant. Maar die tijd is voorbij.
Heeft Marokko het "glazen plafond" echt gebroken en worden Afrikaanse landen bij de komende WK’s kanshebbers op de wereldtitel? "Ik denk dat het succes van Marokko een wake-upcall is", denkt Saintfiet.
"Afrikaanse landen gaan vaak naar het WK om aanwezig te zijn. Nu voelen ze ook dat ze iets kunnen bereiken."
De uitbreiding van het WK is ook goed nieuws voor Afrika. In 2026 mogen niet 5, maar 9 landen uit Afrika naar Canada, Mexico en de VS afreizen. Voor het WK 2022 sneuvelden bijvoorbeeld Egypte, Algerije, Nigeria, Mali en Congo in de laatste kwalificatiewedstrijden.
Afwachten of de 9 Afrikaanse landen over vier jaar afreizen om te dansen of om te winnen.
