De man die niet kon stoppen met fietsen: Davide Rebellin, het "paterke" dat niet altijd heilig was

"Hij is een beetje gek. Hij leeft als een monnik en is mentaal ongelooflijk sterk."

Davide Rebellin was een buitenbeentje in het peloton. Niet alleen door zijn ellenlange carrière, maar ook door zijn levensstijl.

"Hij drinkt nooit koffie, alcohol, Coca-Cola en weert suiker uit zijn dieet. Rebellin drinkt vooral water en bietensap en is ook veganist", zei zijn oud-ploegmakker Stefan Schumacher ooit aan NOS.

Een ander geheim van zijn lange carrière: zijn nachtrust.

Rebellin ligt meestal 11 uur lang in bed: "Van 21 uur tot 8 uur. Op die manier rust ik goed uit en herstelt mijn lichaam goed", vertelde de Italiaan daar zelf over.

Davide Rebellin werd profrenner in 1992, het geboortejaar van Jasper Stuyven, Thibaut Courtois en Neymar.

In 2004 liet hij alle monden openvallen door op zijn 33e in dezelfde week de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik Bastenaken-Luik te winnen.

Slechts 3 renners realiseerden datzelfde kunststukje: Merckx (1972), Argentin (1991), en Gilbert (2011).

Toen de doorwinterde Italiaan op zijn 38e een dopingschorsing van 2 jaar kreeg, leek het einde carrière.

Rebellin liep tegen de lamp tijdens de Spelen in Peking 2008, waar hij zilver won in de wegrit na Samuel Sanchez.

"Het paterke was dan toch niet zo heilig", klonk het toen. "Paterke" was de bijnaam die Rebellin al in zijn jeugdjaren kreeg omdat hij vroeger misdienaar was.

Tijdens zijn dopingschorsing bleef Rebellin trainen als een gek.

"Ik zou graag de dopingbeschuldigingen van me affietsen en train alsof ik iedere week weer aan een wedstrijd mag meedoen", zei Rebellin, die in die periode 33.000 kilometer per jaar trainde.

Toen Rebellin op zijn 40e terugkeerde in competitie, bleef de dopinggeur lang rond hem hangen.

Maar de argwaan veranderde in respect, omdat Rebellin het vertikte om met wielerpensioen te gaan. Op zijn 46e droomde hij er zelfs nog van om Italiaans kampioen te worden.

"Ik heb geen idee hoe hij na een carrière van bijna 30 jaar nog altijd die buitengewone passie heeft voor zijn job."

"Als de Italiaanse jongeren dezelfde grinta en passie zouden hebben, zouden we in Italië nog veel meer kampioenen hebben", zei de Italiaanse ex-bondscoach Davide Cassani.

Bij obscure ploegjes uit Koeweit en Cambodja bleef Rebellin zijn carrière rekken. "Zolang de motivatie er is en ik niet moet lossen uit het peloton, blijf ik koersen."

Keer op keer slaagde de Italiaanse "opa" erin om een contract te versieren. 

Toen Rebellin vorig jaar zijn kuitbeen en scheenbeen brak in de Memorial Marco Pantani, leek het game over voor de toen 50-jarige Italiaan.

Maar andermaal versierde Rebellin, in juni dit jaar,  een nieuw contract bij het bescheiden Italiaanse team Work Service. "Ik wil blijven koersen, omdat ik het leuk vind."

Op 16 oktober gaf Rebellin zich gewonnen en reed hij op zijn 51e zijn allerlaatste koers.

"Maar de fiets zal deel blijven uitmaken van mijn dagelijkse leven. Ik zal me richten op graveltochten. Ik ben nog altijd gepassioneerd door de fiets en zal blijven peddelen."

Rebellin stierf uiteindelijk op de fiets, zijn grote liefde.