36 jaar geleden speelde Canada zijn eerste en enige WK voetbal. Een passage die sportief dan wel geen hoogvlieger was (het scoorde geen enkele keer), maar toch niet onopgemerkt bleef. Hun experiment, de Canadese Muur, draaide uit op een sisser. Toch werd hij later gekopieerd.
Een bijzondere vrije trap van Canada tegen de Sovjetunie was het, in 1986 op hoongelach onthaald overal ter wereld.
Dennis van Wijk moest door Karl Vannieuwkerke worden herinnerd aan een kopie tijdens Roeselare-Lierse uit 2005. Van Wijk was toen coach van Roeselare. De spelers van Lierse dachten het experiment te herhalen en te verbeteren, maar ook dat draaide op niets uit.
De haan tegen de Haantjes
Canada nam het in 1986 in zijn eerste match op tegen Frankrijk, een van de favorieten op de titel. Michel Platini en co zouden België enkele weken later van het brons houden.
Maar de verwachte monsterscore kwam er niet. Slechts één keer moest doelman Paul Dolan vissen, weliswaar na een defensieve inschattingsfout.
Het meest gedenkwaardige moment was de zwarte haan die vanuit de tribune hardhandig het veld werd opgegooid, vlak voor de voeten van Dolan, die net wou uittrappen. Een onversaagde lijnrechter wikkelde het dier in zijn vlag en transporteerde het zonder veel poespas naar de zijlijn.
De Canadese Muur
De Canadezen verloren ook hun volgende twee wedstrijden in Mexico, zonder te scoren. Ze lieten de wereld wel kennismaken met een nieuwheidje: de Canadese muur.
Bij het nemen van een vrijschop plaatsten de Canadezen een eigen muurtje voor het muurtje van de tegenstander. Hiermee hoopten ze het zicht te belemmeren van de doelman en zijn verdediging.
Brokken maakten ze wel niet met deze tactiek, of het moest zijn bij hun eigen muur, die tegen de USSR nogal lomp zelf de harde vrijschop moesten incasseren.
Het mislukte experiment inspireerde Herman Brusselmans en Tom Lanoye om enkele jaren later een toneelstuk te schrijven met als titel "De Canadese Muur". "Je trapt je bal bijna per definitie op je eigen muur. Voor ons stond het symbool voor je eigen ruiten inslaan door je eigen dommigheid", vertelde Brusselmans erover.
Toch geen dommigheidje?
Dat het trucje niet per se gedoemd is om te mislukken, bewezen de spelers van AA Gent in 2015, in de Champions League tegen Lyon. Dankzij hun eigen variant van de Canadese muur kon Danijel Milicevic scoren.
"De Gentse muur zou ook een goeie titel voor een toneelstuk zijn", zei Brusselmans toen. "Deze was immers een stuk slimmer dan die van Canada. Maar het blijft wel een stunt. Je kunt zoiets niet altijd doen."
Spelers zonder club, land zonder competitie
Als je naar de spelers kijkt die Canada nu kan opstellen, dan is het geen grote verrassing dat het op deze Wereldbeker aanwezig is. In 1986, toen er nog met 24 in plaats van 32 werd gespeeld, was het dat zeker wel.
Canada had op dat moment immers geen eigen competitie. Een handvol spelers (onder wie Igor Vrablic bij Seraing) was in het buitenland actief, de rest speelde in de Amerikaanse competitie. De indoorcompetitie welteverstaan.
Velen onder hen hadden daarnaast ook nog een andere job. George Pakos, de man die het doelpunt van de kwalificatie scoorde, was in het gewone leven reparateur van metertellers. Doelman Tino Lettieri was chef-kok en kookte zelfs nog tijdens het WK voor zijn ploegmaats.
Het voornaamste doel van Canada: niet afgaan tegen toplanden Frankrijk, Hongarije en USSR.
