"Prudhomme heeft beslist voor Evenepoel, gele week voor Van Aert is mogelijk"

Vanuit Belgisch perspectief ging het natuurlijk over Remco Evenepoel en de tijdritkilometers. 

22 in de Tour, 70 in de Giro: je zou kunnen zeggen dat Tourbaas Christian Prudhomme in plaats van Evenepoel zelf al beslist heeft. Het is bitter weinig.

Hij zegt wel dat hij de wereldkampioen graag aan de start zou zien, maar het tegendeel beweren zou getuigen van zeer slechte marketing.

Misschien spelen de Franse klassementsmannen een rol in die keuze: Romain Bardet en David Gaudu zijn geen goeie tijdrijders.

Ploegbaas Patrick Lefevere heeft ons na de Vuelta gezegd dat ze geen stappen willen overslaan. Voor hen is de Giro de logische stap na de Vuelta.

Niet alleen voor Evenepoel zelf, ook voor de Quick Step-ploeg. De Vuelta-ploeg van Lefevere, kon die opboksen tegen het Jumbo-Visma van de Tour met onder meer Sepp Kuss, Tiesj Benoot, Wout van Aert, Primoz Roglic en Jonas Vingegaard? Het antwoord is neen. 

Dat geeft Lefevere en zijn kopman nog een extra jaar om stappen te zetten. Evenepoel zal dan 24 jaar zijn bij zijn debuut in de Tour in 2024.

Dat is ouder dan Pogacar en Bernal de voorbije jaren bij hun debuut. Is dat slecht? Niet noodzakelijk. 

En misschien haalt ASO toch zo'n grote berg startgeld boven dat niemand aan de verlokking kan weerstaan. Dan staan we daar met onze sportieve analyse. 

Wat het parcours betreft, was mijn eerste reactie lauw. En we staan niet alleen met die mening, zo hebben we gemerkt.

Een mini-tijdrit, geen ploegentijdrit, geen kasseien - zo krijg je die discussie al niet. Het is op dat vlak een braaf parcours.

De start in het Baskenland is heel tof met een wielergek publiek. Die zotte toestanden kun je je nu al inbeelden.

Daarna krijgen we meteen de Pyreneeën, maar dat zijn eerder ritten voor de vluchters, minder voor de klassementsmannen, vermoed ik. 

Het is leuk dat de Puy de Dôme na 35 jaar terugkeert. Het verhaal van Eddy Merckx zal ontelbare keren opgerakeld worden.

En de Alpen zijn bijzonder zwaar met 13 van de 30 cols in deze Tour. Ik denk zeker aan de onwaarschijnlijk steile Col de la Loze.

Er zijn geen aankomsten bergop op mythische cols zoals Alpe d'Huez of de Galibier, maar dat hoeft ook niet altijd. 

Er is wel de Grand Colombier, die we kennen van de coronaversie in 2020 en die wordt gevreesd door bijna het hele peloton. Pogacar won er voor Roglic.

De slotrit in de Vogezen vind ik wel origineel. Er is niet gekozen voor de tradities in de Alpen of de Pyreneeën en ook niet voor de evidente La Planche des Belles Filles. Het is een rit met kortere cols zoals de Platzerwasel.

En voor ons, de volgers, is het ook eens leuk dat we zaterdagavond en zondagochtend niet het halve land moeten doorreizen om in Parijs te geraken. 

Wat dit dan zegt voor de eindzege? In de Vuelta hebben we gezien hoe Evenepoel toesloeg op dag 6 en geen enkele kans onbenut liet. Misschien redeneren de kopmannen nu ook zo in de Tour.

In principe wordt dit een strijd tussen Vingegaard en Pogacar. En ik hoop dat we weer een Egan Bernal in topvorm zien. 

Ook de Tour de France Femmes is voorgesteld. Vorig jaar was dat eigenlijk de Ronde van de Vogezen, je moet dat eerlijk durven te zeggen.

Die Tour voor vrouwen heeft nu een stap vooruit gezet met de aankomst op de Tourmalet, een legendarische col in de Pyreneeën. Dat is mooi, nog meer dan La Planche des Belles Filles.

Al is de kans groot dat de gemaakte verschillen op die Tourmalet de spanning voor de laatste tijdrit in Pau helemaal wegnemen. 

Tussen de Grand Départ in Clermont-Ferrand en de slottijdrit liggen overigens wel een aantal kansen voor Lotte Kopecky.

Nog één bedenking: de start is losgetrokken van de slotrit van de mannen in Parijs. 

Hoe je het ook draait of keert: het decor van de Champs-Elysées lijkt me een grotere lokker en trekker dan een stad in het Centraal-Massief.

Enerzijds wil je als zelfstandige Tour loskomen van de mannen en op je eigen benen staan. 

Anderzijds is de kans groot dat die eerste ondersneeuwt tegenover de sprintersrit in Parijs.