José en Karl kiezen hun wielermomenten van 2022: "10 is te weinig!"
Het wielerseizoen zit erop. De renners mogen genieten van een welverdiende vakantie. Tijd voor onze analist José De Cauwer en commentator Karl Vannieuwkerke om hun 10 momenten van 2022 op een rijtje te zetten. Geen gemakkelijke opdracht en ze verontschuldigen zich alvast voor de renners die de lijst niet gehaald hebben.
Bekijk de 10 momenten van Karl en José
10. "Voor altijd de eerste wereldkampioen gravelbike"
Op de 10e plaats zetten Karl en José kersvers wereldkampioen gravelbike, Gianni Vermeersch. Niet alleen voor de sportieve prestatie op zich, maar vooral omdat wielrennen staat voor kansen grijpen en die dan voor de rest van je carrière mee te dragen.
"Heel veel renners krijgen kansen, maar heel weinig renners grijpen die kans op het juiste moment", weet José. "Gianni heeft Mathieu van der Poel in z'n voordeel gebruikt, wie kan dat zeggen? Op die manier heeft hij zichzelf een naam gegeven in een nieuwe tak van het wielrennen."
Dat moet volgens onze kenners ook een voorbeeld zijn voor veel andere renners. "Het is natuurlijk ook een primeur. Je kan maar één keer de eerste zijn die een koers wint en hij is voor altijd de 1e wereldkampioen gravel", vult Karl aan.
9. "Don't try this at home"
De 9e plaats is voor de Sloveen Matej Mohoric. Niet alleen voor zijn winst in Milaan-Sanremo, maar vooral voor de manier waarop.
"Weer een moment waarop een renner ons en het wielerpeloton verrast", zegt José. "Hij gebruikt in de afdaling van de Poggio een dropper, een systeem dat al heel lang bestaat maar weinig gebruikt wordt in het wegwielrennen."
Volgend jaar zal er aan de start met argusogen gekeken worden naar de zadelpennen van de concurrentie.
Maar het heeft soms aan een zijden draadje gehangen, oppert Karl. "Voor hetzelfde geld verongelukt hij in die afdaling. Mohoric is een fantastische stuurman, maar het was op het randje. Don’t try this at home, zou ik zeggen", lacht José.
8. "Er zit Philippe Gilbert in en dat is een goed teken"
Als 8e moment kiezen Karl en José voor het seizoen van Arnaud De Lie, de stier van Lescheret. "Dat is de gast die in zijn eentje het gezicht van Lotto-Soudal gered heeft dit jaar."
"Hij wint 9 keer dit seizoen, maar had er in principe meer kunnen winnen, want er is heel dwaas mee omgegaan", klaagt José. "Hij heeft veel gekoerst om punten voor de ploeg te sprokkelen en dat heeft hem wel een paar overwinningen gekost."
Waar ligt de toekomst van De Lie (20) dan bij het nieuwe Lotto? "Dat wordt een klassieke renner met een heel goede sprint", denkt José. "Ik heb hem domme dingen zien doen dit jaar, maar hij heeft veel meer mogelijkheden dan sprinten."
"Hij heeft zoveel naturel, zoveel kracht en er zit nog zoveel marge op. Het is een all-in man. Er zit een beetje Philippe Gilbert in en dat is wel een goed teken, hé."
7. "Philipsen heeft dit jaar een grote stap gezet"
Op 7 staat nog zo’n jong Belgisch talent: Jasper Philipsen. Ook een renner met 9 overwinningen dit seizoen, maar de 2 die eruit springen: die in de Ronde Van Frankrijk en dan vooral op de Champs-Elysées.
Volgens De Cauwer had hij eigenlijk in Denemarken al kunnen winnen. "Hij reed telkens de snelste sprint, maar had niet echt een lead-out en zat vaak alleen."
"Maar na alle podiumplaatsen van vorig jaar heeft hij dit jaar een stap gezet als een van de mannen die het voor België de komende jaren gaat doen."
6. "Mathieu moet in deze lijst altijd hoger staan"
Mathieu van der Poel ging met een heel smalle basis het voorjaar in. Hij werd 3e in Milaan-Sanremo, maar won dan het tweeluik Dwars door Vlaanderen - Ronde van Vlaanderen.
"Mathieu moet in dit lijstje altijd hoger staan", bekent José. "Maar hij staat hier wel omdat hij voor de 2e keer de Ronde van Vlaanderen gewonnen heeft. Dé kopman die het moet doen. En hij doet het."
Maar het vervolg van het seizoen was niet zo denderend. "Hij wint wel een etappe in de Giro en pakt de roze trui, maar daarna volgde een mislukte Tour. En wat er op het WK zou gebeurd zijn als hij erbij was geweest, daar zullen we het fijne nooit van weten."
Maar die smalle basis aan het begin van het seizoen is misschien wel iets waarover hij moet nadenken. "Ik denk dat het tijd is om echt eens rust te nemen. Het lichaam eens te laten….fiew", blaast José.
5. "A farmer's son" en Deense massa
Karl en José duiken de top 5 binnen met de proloogwinst van Yves Lampaert in de Tour in Kopenhagen, met daarbij nog eens de volkstoeloop voor de koers in Denemarken.
"De Tour gaat buitenshuis en dan zie je de beleving van een hele massa mensen die meeleeft met het wielrennen. Die Denen werden gek. Maar dat is waar sport voor dient. Mensen samenbrengen en feesten met respect voor elkaar en genieten van topsport", zeggen onze kenner in koor.
Maar Lampaert hoort daarbij voor de authenticiteit, de spontaneïteit. Het beeld van een gelukkig iemand: “I’m just a farmer's son!”
"Voor sponsors is dat echt een godsgeschenk", weet José. "Je kan niet tegen de coureur Lampaert zijn. En dan komt hij op het WK nog eens in beeld ‘Mo vint toch, mo vint toch, mo vint toch! Wa ne coureur zeije gie”, doet Karl hem na in z’n beste West-Vlaams.
4. "Wat was dat? Wij waren hier getuige van!"
Op vier staat Biniam Girmay, de eerste Afrikaanse winnaar van een klassieker, Gent-Wevelgem.
"Als je nu echt spreekt van een moment, wel dat was er één. Die zondag stonden we allemaal met open mond te kijken en dacht we: Wat is dat? Wij waren hier getuige van", mijmert José.
"Toen we in de commentaarcabine zaten en we zagen hem over de streep rijden, dan zag ik de verwondering in je ogen, maar ook meteen de opportuniteiten voor het wielrennen van de komende jaren", vult Karl aan.
Ook de kracht van het toeval speelt mee, want na een goeie E3 Harelbeke ging Girmay eigenlijk een koers in Frankrijk rijden en dan naar Eritrea vertrekken. Maar het liep anders en Biniam Girmay won – voorlopig - de koers van zijn leven.
3. "Ik zie hem zo gaan, op links, 55km van de streep"
We duiken de top 3 binnen met een echte klasbak: Tadej Pogacar.
"Ik hoef mijn ogen niet dicht te doen. Ik zie hem zo gaan op links, op 55 kilometer van de streep, hij kijkt om en hij denkt: "Ik heb hier 20 meter. Het gas open en rijden", mijmert José over het grandioos nummer van de Sloveen in de Strade Bianche.
Karl verwijst dan naar de Tour die niet verliep zoals verwacht voor Pogiboy, maar José moet hem onderbreken. "Wacht, wacht…in de Ronde Van Vlaanderen. De meest indrukwekkende beklimming ooit van de Oude Kwaremont."
"Eigenlijk jammer dat hij de Tour niet gewonnen heeft, want daarmee zou hij bewezen hebben dat klassiekers rijden niet nefast is voor een Tourwinnaar. En nu zal daar misschien over getwijfeld worden", besluit Karl.
"Pogacar wint dan ook nog op het einde van het jaar in Montreal en hij pikt tussendoor nog een monumentje mee met de Ronde Van Lombardije", grapt José. "En daardoor staat hij nog steeds op nummer één op de UCI-ranking."
2. "Het strafste dat een Belg gedaan heeft in de Tour sinds Van Impe"
Op twee kiezen onze kenners voor de combinatie van Wout van Aert en zijn ploeg Jumbo-Visma in de Ronde van Frankrijk.
"Het moment dat Wout van Aert in Calais wint met de gele trui om de schouders is één van de mooiste dingen die we gezien hebben dit jaar", filosofeert José.
"Je ziet Wout vertrekken, na echt goed teamwerk en dan rijdt hij gewoon weg. Yates kijkt en kan niet mee, Vingegaard kan niet mee en hij wint daar met zo’n overmacht. Daar begint die geweldige Jumbo-Visma Tour."
Karl beaamt. "Als leider laten ze je nooit wegrijden. Maar na het werk van Jumbo er nog zo van wegknallen, dat is iets wat altijd bijblijft."
"Vingegaard wint de Tour niet zonder van Aert", beweert José. "Onder andere door de kasseienrit naar Wallers, maar ook in de bergen heeft hij op heel cruciale momenten zijn ding gedaan."
Drie ritzeges voor Wout en de groene trui, twee voor Vingegaard en de gele trui, en ook Laporte wint een rit: Jumbo is het team van 2022. "En wat Wout in die Tour gedaan heeft, is met voorsprong het strafste wat een Belg in de Tour gedaan heeft sinds de winst van Lucien van Impe", besluiten onze kenners in koor.
1. "Geen moment, maar een monument, van 22 jaar"
Voor het laatste moment halen José en Karl de superlatieven boven. "Het laatste moment is geen moment. Het is een monument, een man van 22, Remco Evenepoel. Heel zijn seizoen is een moment. "Hij staat op 1 en vanaf nu start hij heel het jaar met nummer één."
Het begon in de Algarve en het eindigde in Wollongong. José somt op: "Luik-Bastenaken-Luik maakte hem al groot. De Clasica San Sebastian was een nummer, maar dan zeggen ze: "Het is maar San Sebastian"."
"En dan gaat hij naar Spanje, overleeft de eerste week, wint de tijdrit, valt, controleert in de Sierra Nevada en in de laatste week zet hij de boel naar zijn hand en wint de Vuelta. De eerste Belg in 44 jaar die een grote ronde wint."
"En ondanks alle vermoeidheid heeft hij nog het lef om naar Australië te vliegen, een medaille te pakken in het tijdrijden en wereldkampioen te worden. Wat moeten we dan nog zeggen?"
Dan moet een mens denken, komt dat ooit nog terug? "Wij denken van wel, want als je 22 bent moet het beste nog komen. En hij heeft ons ook laten dromen dat het beste nog moet komen", besluit De Cauwer.
