Elke zege dankt ze aan haar oorringen: de oerkracht van alleswinnaar Annemiek van Vleuten
Meteen na haar onverhoopte wereldtitel gingen de vingers naar de oren. Annemiek van Vleuten (39) dankt elke zege - en dat zijn er veel - aan twee kleine juweeltjes. Het verhaal achter de oerkracht van de alleswinnaar.
Eerst de Giro Rosa, dan de allereerste Tour de Femmes, vervolgens de Vuelta en nu een onverhoopte wereldtitel met een gebroken elleboog. De kleur van het truitje rond de schouders van alleswinnaar Annemiek van Vleuten veranderde het hele jaar door.
Wat steeds hetzelfde bleef: de oorringen. Na haar triomf in Wollongong verwees de Nederlandse er nog eens expliciet naar.
Het kleinood heeft dan ook een bijzonder grote emotionele waarde voor Van Vleuten. Ze kreeg de oorringen op haar 18e verjaardag van haar overleden vader.
Tijdens de Olympische Spelen van 2016 kwamen de bewuste oorringen een eerste keer ter sprake. Van Vleuten lag toen in de wegwedstrijd op koers om goud te pakken, maar ging - met de juweeltjes in de oren - onderuit in de finale.
De medische balans: een hersenschudding en scheurtjes in haar wervelkolom.
"Mijn oorbellen hebben me weinig geluk gebracht", jammerde Van Vleuten achteraf. Haar moeder dacht daar anders over en was ervan overtuigd dat de sieraden nog voor geluk zouden zorgen.
Laatbloeier
Ze kreeg gelijk.
Zes jaar later heeft Van Vleuten alles gewonnen wat er te winnen valt. Als eerste zette ze alle grote wielerrondes in hetzelfde seizoen op haar naam. Daar kwam vandaag dus een tweede wereldtitel bovenop.
Steeds met de oorringen in. "Ik twijfelde nog of ik ze vandaag aan zou doen", vertelde de Nederlandse achteraf. "Ik heb het toch maar gedaan, want ze brengen me geluk."
Het is mooi dat ik mijn studentenleven "vol gas" heb kunnen meemaken. Tot mijn 22e moest ik me nooit druk maken over mijn gewicht en over wat ik at of dronk.
Natuurlijk is de heerschappij van Van Vleuten vooral een kwestie van talent en hard werk. De liefde voor de fiets kreeg ze al vroeg mee van haar ouders.
"Zij wilden zoveel mogelijk verplaatsingen met de fiets doen in plaats van met de auto", vertelde ze daar eerder over in Vive Le Vélo. "Dat buitenzijn heb ik meegekregen van hen."
Dat er op dat moment een wielertalent in Van Vleuten schuilt, weet overigens nog niemand. Want de Nederlandse is een echte laatbloeier. Door het noodlot - ze loopt veel knieblessures op - stopt ze met voetballen en koopt ze een tweedehands wielerfiets in de plaats.
Toch zijn op dat moment haar studies dierwetenschappen nog steeds prioriteit. Ze geniet zelfs volop van het studentenleven.
"Het is mooi dat ik dat "vol gas" heb kunnen meemaken. Tot mijn 22e moest ik me nooit druk maken over mijn gewicht en wat ik at of dronk. Misschien speelde dat achteraf gezien in mijn voordeel."
Pas in 2007 - ze is dan al 25 - vraagt Annemiek van Vleuten haar eerste wedstrijdlicentie aan.
De rest is geschiedenis.
