Parijs is nog ver? Dit heeft de slotweek van de Tour de France in petto

Vorige week werd de taart in de Alpen aangesneden met een portie die niet zo zwaar op de maag lag (Magnus Cort won in Megève).

In de Pyreneeën werd het drieluik op dezelfde manier uitgetekend. Daags na de rustdag is de tocht naar Foix een uitgelezen kans voor de vluchters om hun hartje op te halen.

Een onderonsje tussen de klassementsmannen wordt normaliter opgespaard tot woensdag en donderdag, de kaart van de aanvallers wordt dinsdag getrokken.

Voor heel wat renners is het ook een van de laatste kansen om hun Tour-blazoen wat op te smukken. Denk dan aan klassementsmannen die door het ijs gezakt zijn.

Zij moeten de Port de Lers en de Mur de Péguère temmen. De top van die laatste hindernis ligt op 27 kilometer van Foix. Daarna gaat het hoofdzakelijk in dalende lijn. 

Woensdag zitten de renners helemaal met hun hoofd in de wolken. 

Het label buiten categorie is niet van toepassing op de cols van deze 17e etappe, maar het tweeluik in de staart van deze rit zal brokken maken.

De Galibier was in de beruchte etappe naar de Col du Granon het ideale decor om renners grotendeels te slopen, de Val Louron-Azet kan in deze expeditie de trampoline vormen voor de slotklim.

Dat is de beklimming naar Peyragudes, een brok venijn van 8 kilometer aan 7,8 procent.  

Op de Belgische feestdag worden de laatste reuzen naar de hoofden van de renners geslingerd.

In de 18e etappe gaan klassiekers hand in hand met een nieuwkomer.

De Col d'Aubisque kent weinig tot geen geheimen, de Col de Spandelles is een neofiet in het boek van de Tour.

Wie bergop de Tour nog naar zijn hand wil zetten, krijgt op de kolos naar Hautacam een date van de laatste kans.

Een extra argument om een alles-of-nietspoging op poten te zetten? Zoek tussen de cols niet naar valleien. Het gebrek aan dode momenten kan een lefgozer dus extra inspireren. 

De snelle mannen die zich over de Pyreneeën gesleurd hebben, krijgen in de uitloper van deze Tour nog twee kansen. Al biedt Cahors net wat minder zekerheid dan Parijs.

De aanvallers met jus in de benen zullen de ploegen van de sprinters tot het uiterste drijven. 

Met een beperkt groepje of een peloton: de aankomst loopt verraderlijk op en kan de sprint dus een verrassende richting uitsturen.

Deze tijdrit heeft niet het karakter van de klimchrono naar La Planche des Belles Filles in 2020, waar Tadej Pogacar de Tour nog op zijn kop zette.

Maar ook bij deze tijdrit op de voorlaatste dag van de Tour mag een omwenteling niet uitgesloten worden.

De afstand - 40,7 kilometer - is iets wat je in het hedendaagse wielrennen nog zelden tegenkomt.

Het gaat bovendien om een traject op golvende wegen met enkele knikjes in de slotfase.

In de Tour van 2021 was Wout van Aert een veelvraat in het slotweekend. Hij won de tijdrit in Saint-Emilion en was een dag later de snelste op de Champs-Elysées.

Een herhaling van dat scenario is best mogelijk. Van Aert is een van de topfavorieten voor de tijdrit in Rocamadour en weet dus hoe hij het peloton zijn achterste kan laten zien in Parijs.

Volgt er een groen orgelpunt op de keitjes in Parijs? De finish is net als vorig jaar met zo'n 200 meter opgeschoven. 

Het wordt na de laatste bocht dus opnieuw een iets langere sprint waarbij een extra wagon in de trein geen overbodige luxe is.

Rond 19.20 u weten we wie er allemaal naar het podium geroepen mag worden en wie de maillot jaune van deze 109e editie in zijn reiskoffer mag opbergen.