Van horrorfilm tot stuntman: dit zijn onze Oscars van het wielervoorjaar 2022

Een late inzending, maar wel een verdiende winnaar. In de laatste koers van het voorjaar wist Remco Evenepoel zijn criticasters de mond te snoeren met een indrukwekkende overwinning in Luik-Bastenaken-Luik. 

De 22-jarige renner werd daarmee de jongste Belgische winnaar van een monument sinds Edwig Van Hooydonck in 1989. Quinten Hermans en Wout van Aert zorgden voor een volledig Belgisch podium en maakten het plaatje nog mooier.

Lotte Kopecky heeft zich dit voorjaar definitief bij het kransje wereldtoppers geschaard. Met een overwinning in de Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen won de Belgische kampioene twee voorjaarsklassiekers.

Ook met haar tweede en vierde plaats in Parijs-Roubaix en Gent-Wevelgem kleurde ze het voorjaar bij de vrouwen.

Het had ook iets weg van een horrorfilm voor Benoît Cosnefroy. 

In een sprint met Michal Kwiatkowski kwam de Fransman ogenschijnlijk als eerste over de finish en werd hij uitgeroepen tot winnaar van de Amstel Gold Race. 

Maar na een fout van de gehaaste aankomstrechter werd hij na een dikke minuut van zijn roze wolk gehaald. Op de finishfoto was duidelijk te zien dat Kwiatkowski de echte winnaar was. 

Drie dagen eerder dokkerde Dylan Teuns nog over de kasseien in Parijs-Roubaix.

"Wat doe hij hier?", vroeg José De Cauwer zich luidop af. Het bleek de ideale voorbereiding voor de Waalse Pijl, want drie dagen later kwam hij als eerste boven op de Muur van Hoei. 

Vijf jaar eerder stond hij nog op het podium, maar dit jaar kon hij eindelijk zijn droomkoers winnen voor de onverslijtbare Valverde.

In zijn eerste volledige profseizoen schreef Biniam "Bini" Girmay al meteen wielergeschiedenis. 

De 21-jarige Eritreeër kwam in een sprint met z'n vieren als eerste over de streep in Gent-Wevelgem en won zo als eerste Afrikaan ooit een wielerklassieker. De week voordien had de renner van Intermarché-Wanty-Gobert ook al geïmponeerd in de E3 en in Milaan-Sanremo. 

Zonder enige twijfel is deze prijs weggelegd voor Tim Merlier. Tijdens Parijs-Roubaix kwam de man van Alpecin-Fenix zwaar ten val met als resultaat een gapende wonde aan de elleboog die hevig bloedde en vol steentjes zat.  Om het horrorgehalte nog wat op te krikken: je kon ook een spier zien liggen.

Voor Merlier was het allemaal niet ernstig genoeg om zijn wedstrijd te staken. Hij reed de rit met één arm uit.

De valpartij zal hoogstwaarschijnlijk nog zware gevolgen hebben voor Merlier. De wonde zal namelijk niet genezen zijn voor de start van de Giro. De kans is klein dat hij aan de start staat in Boedapest op 6 mei.

Het voorjaar van de onfortuinlijke Sep Vanmarcke duurde welgeteld 13 dagen. Hij kwam enkel in Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen over de finishlijn. 

Voor de rest kende hij een ongeziene opsomming van pech en kwaaltjes. Zo kreeg hij te maken met een inbraak thuis, knieproblemen, bronchitis, koorts, buikgriep en nog een paar keer koorts. Hoeveel pech kan een mens hebben?

Lotto-Soudal kon dit voorjaar geen potten breken in de klassiekers. Enkel Arnaud De Lie en Victor Campenaerts speelden een rol van betekenis voor het team van John Lelangue. 

Lotto-Soudal is momenteel verwikkeld in een strijd om kostbare punten voor het WorldTour-klassement, maar Wellens en co bleken niet in staat om een hoofdrol op te eisen in de voorjaarsklassiekers. Het behoud in de WorldTour wordt zo een almaar zwaardere opgave.

Yves Lampaert kwam door toedoen van een toeschouwer spectaculair ten val in Parijs-Roubaix, maar liep als bij wonder geen breuken op.

In Extra Time Koers vertelde Lampaert dat zijn judoverleden hem onbewust van pas kwam. Als judoka leer je namelijk je val te breken door een rolbeweging te maken.

Met overwinningen in Parijs-Roubaix (Van Baarle), de Brabantse Pijl (Sheffield), de Amstel Gold Race (Kwiatkowski) en de Ronde van het Baskenland (Martinez) zijn de Ineos Grenadiers helemaal terug van weggeweest. 

Na het Froome-tijdperk en de dominantie in de grote ronden, staat de ploeg er nu ook in het voorjaar met een verzameling van jonge, talentvolle renners (denk aan Turner, Pidcock en Sheffield).

Het is eigenlijk "not done", maar het leverde wel een grappig beeld op.

Na de Scheldeprijs nam Merlier een risico door in tegengestelde richting weg te rijden over de finishlijn, terwijl een groepje sprinters zich nog opmaakte om te strijden voor de ereplaatsen. De Belg kon maar net wegvluchten over de hoge hekken.