De wielerwereld moet afscheid nemen van Willy Vanden Berghen, die als jonge renner zowel medailles won op de Olympische Spelen als op het WK voor amateurs. Maar door tal van blessures moest hij zijn profcarrière vroeg beëindigen. Dat was nog maar het begin van zijn opmerkelijke levenswandel.
Willy Vanden Berghen stond bekend als een toptalent bij de jeugd, wat hij bewees door op de Olympische Spelen van Rome (toen enkel amateurs mochten deelnemen) brons te behalen in de wegrit. Datzelfde jaar voegde hij een nieuwe bronzen medaille toe aan zijn collectie op het WK voor amateurs én hij won in dezelfde categorie de Ronde van Vlaanderen.
Heel wat adelbrieven dus om over te stappen naar de profs. Met een ritzege in zijn eerste Tour, in Le Havre, bevestigde Vanden Berghen aanvankelijk al het goeie.
Maar hij moest snel de tol van de roem betalen en werd al snel ook geteisterd door allerlei ziektes en blessure. Een val van de keldertrap was uiteindelijk de genadeslag. Na nog geen 5 jaar was Vanden Berghen prof af.
Zijn niet-sportieve carrière was op zijn minst even opmerkelijk. Vanden Berghen lag 6 weken in een coma na een auto-ongeluk, hij belandde in de gevangenis toen hij zijn alimentatie niet betaalde en vluchtte nadien de landloperij in.
Ondanks 12 stielen en 13 ongelukken probeerde Vanden Berghen later toch nog de draad van zijn leven op te nemen, maar tegenslagen bleven hem achtervolgen. Zo trouwde hij in 2004 een Poolse vrouw, die al na enkele maanden met al zijn centen ging lopen.
Eergisteren kwam aan het tragische leven van Vanden Berghen een einde, op 82-jarige leeftijd.
