De zege van Genk smaakt anders dan de zege van Club Brugge, Standard blijft in hetzelfde bedje ziek van pijnlijk puntenverlies. Peter Vandenbempt laat in zijn wekelijkse analyse zijn licht schijnen over speeldag 29.
"Genk is ervoor beloond dat het zijn coach niet ontslagen heeft"
Het is een cliché dat wel vaker gebruikt wordt in het voetbal : het kan verkeren. Tien dagen geleden zat Racing Genk nog in een diepe crisis, het ontslag van trainer John van den Brom werd geopperd. Maar 3 keer gewonnen later lijkt alles opnieuw goed in Genk.
Daar willen ze in de bestuurskamer vandaag echt niet meer aan herinnerd worden aan dat ontslag van de coach, dat wel degelijk op tafel lag, flink bediscussieerd werd op maandag en vurig verdedigd ook door een deel ervan.
Omdat ze vreesden dat na die wedstrijden die zouden volgen, in Charleroi voor de competitie en KV Mechelen voor de beker, dat het seizoen misschien al verloren zou zijn. Maar goed, ze hebben het dan toch niet gedaan en anders beslist.
En de voorbije 10 dagen zijn ze daarvoor beloond geweest. En niet enkel met goeie resultaten, maar ook wel met weer het niveau van de prestaties, collectief en individueel.
Een paar spelers hervonden hun zelfvertrouwen en gretige, energieke manier van voetballen, ze hebben ook karakter getoond op een bepaald moment in Charleroi toen het moeilijk was in de tweede helft. Genk heeft, wat ik zei, ook zijn allerbeste voetbal teruggevonden.
En de coach heeft toch keuzes gemaakt. Als je de slechte momenten toeschrijft aan de coach, mag je dat met de goeie natuurlijk ook doen. Hij heeft een paar keer Bongonda op de bank gezet en de enige die dat vandaag de dag nog altijd niet begrijpt, is Bongonda zelf. Zijn attitude gisteren laat nu niet meteen vermoeden dat hij aan enige introspectie heeft gedaan.
Als je de slechte momenten toeschrijft aan de coach, mag je dat met de goeie natuurlijk ook doen. Van den Brom heeft keuzes gemaakt.
Je kan natuurlijk ook zeggen dat het gisteren maar tegen Cercle Brugge was, de voorlaatste. Wel het volstaat dan om te kijken naar de 2 wedstrijden de voorbije tijd van de concurrent van Racing Genk voor de top 4 en zondag ook in de halve finale van de beker, met name Anderlecht, tegen datzelfde Cercle.
Om te beseffen dat je dan toch goed, scherp en creatief moet voetballen en zijn om Cercle te kloppen. En dat was Racing Genk en voilà: zo zit John van den Brom toch voorlopig weer stevig op zijn stoel en kan Genk alvast tot zondag, wanneer het dus op bezoek gaat bij Anderlecht in de beker, hopen dat er nog veel moois in het verschiet ligt.
Bekijk de goals van Genk-Cercle:
"Gebrek aan regelmaat lijkt in leidingwater in Luik te zitten"
Over die beker gesproken. Afgelopen week knikkerde Standard Club Brugge na een felbevochten zege uit de Beker van België. Maar in de competitie blijven ze achter met 3 op 21. Dat eeuwige gebrek aan regelmaat in Luik, alsof het in het leidingwater zit...
Je hebt die ene wedstrijd scherp: verbeten strijders zoals de fans dat graag zien en zoals tegen Club Brugge. En dan een paar dagen later weer onherkenbaar. Ja, hoeveel trainers zijn daar de voorbije jaren al niet vreselijk gefrustreerd door geraakt? Zelfs de ervaren vakman Michel Preud'homme heeft dat er niet uit gekregen.
Of er dan ook over deze trainer gepraat wordt? Ik denk dat de evaluatie van het werk van Mbaye Leye toch maar pas zal volgen na het seizoen. Er is toch nog het mooie vooruitzicht op een bekerfinale. Standard speelt zaterdag de halve finale in Eupen en misschien kan dat vooruitzicht toch weer het beste bovenhalen bij deze spelers.
Want inderdaad, die 3 op 21 zijn cijfers om te zakken. 11e in de stand, dat is gewoon tragisch voor een ploeg die op een bepaald moment nog de uitdager van Club Brugge werd genoemd.
Gisteren in Moeskroen had Standard natuurlijk nooit moeten verliezen tegen een ploeg die er dus in geslaagd is om niet tussen de palen te trappen en toch te winnen. Faut le faire.
En de Rouches hadden ondanks hun vlakke, lusteloze prestatie natuurlijk meer dan genoeg kansen om die wedstrijd te winnen. En dan is het verhaal vandaag toch weer enigszins anders.
Maar het was wel opvallend hoe Leye, die streng is geweest na de wedstrijden tegen Zulte Waregem en Anderlecht, de roede voor zijn spelers deze keer spaarde. Hij wees naar het veld, naar het eindeloze tijdrekken van Moeskroen, dat het geen kwestie was van inzet of mentaliteit van zijn spelers.
Terwijl een paar van die spelers, zoals de aanvoerder gisteren, doelman Arnaud Bodart, dat eigenlijk wel deed. Die zei: "We hadden niet dezelfde wil om te winnen als tegen Club Brugge, niet dezelfde mentaliteit." Het is een opvallende vaststelling dat de spelers strenger zijn en ik denk in dezen dat de aanvoerder toch gelijk had.
Bekijk de goal van Moeskroen-Standard:
"Kater zal nog niet zo gauw doorgespoeld zijn bij Club"
Club Brugge heeft niet zijn makkelijkste 10 dagen achter de rug na die corona-uitbraak in de ploeg. Europees uitgeschakeld en dan die kwartfinale in de beker met de afgekeurde, goedgekeurde en weer afgekeurde goal. Tegen Zulte Waregem knoopte het weer aan met de zege, maar ik denk dat daarmee, eerlijk gezegd, de kater toch nog niet zo gauw doorgespoeld is.
Want als je als Club Brugge investeert, ambitieus bent, ook nog tijdens de winterstop spelers bijgehaald om op 3 fronten te schitteren, en ineens blijft er maar 1 over. Dan is dat pijnlijk ontwaken, denk ik. Dan is dat niet zo gauw vergeten.
Records doen sneuvelen is nu wat extra motivatie bijbrengt, lees ik, reeksen overwinningen neerzetten. Het is eigenlijk straf dat je op zoek moet naar extra motivatie, extra wortels, terwijl je toch kampioen gaat worden, dat is toch nog altijd niet niks.
Maar goed, het is de nieuwe realiteit waarin Club Brugge zich heeft gevoetbald zoals Anderlecht lang geleden. Kampioen worden, dat is vanzelfsprekend. Het is vervelend als dat het uitgangspunt is. Het is niet genoeg: de beker moet erbij, Europees stuntwerk.
Als Club Brugge nu volgend weekend zijn 2 inhaalmatchen wint, dan is het misschien ergens eind april, zeker begin mei al kampioen. En dan zal dit de 2e titel zijn op een rij waarbij die enorme ontlading er niet is. Die ontlading die je hebt na een hevige, spannende, zenuwslopende strijd van een paar weken. Het zal opnieuw, vrees ik, een feest zijn zonder de fans.
Maar goed, het is aan de verzamelde tegenstand om ervoor te zorgen dat Club Brugge de komende jaren inderdaad, zoals het hier en daar al een keer is opgemerkt, niet het Belgische Bayern München wordt. Want daar is niemand van gediend, denk ik.
Ik moet wel opmerken: de frustratie over de nederlagen tegen Dinamo Kiev en Standard is extra groot door de omstandigheden. Ze zijn al vaak aangehaald: het covid-probleem vooral tegen Kiev, die VAR-toestanden in Luik.
Maar zeggen - wat ze daar doen - dat Club Brugge tegen Standard die bekerwedstrijd altijd had moeten winnen, dat het altijd had verdiend om te winnen, dat vind ik wel te gemakkelijk. Want oké, de opmerkingen over de afwezigheid van de VAR zijn gemaakt, maar Club Brugge was in Luik ook gewoon niet goed genoeg. En als het verschil dan zo klein is of er is geen verschil, dan kan je nu eenmaal genekt worden door een VAR-busje dat in de garage blijft.
