Persoon opgehouden na weging: "Nog een lap erbij voor alle pesterijen"

Voor de weging van gisteren was er al het getalm met de contracten, de problemen met de visums, de verplichte hotelverhuizing en de extra bloedcontroles. Gisteren na de weging was de medicatie die Persoon neemt voor haar inspanningsastma een probleem.

Ze moest opnieuw van de ene naar de andere dokter en al haar testen uit het verleden opsturen. Die nu door een tolk vertaald moeten worden. Dat kostte haar 3 uur. Het tast evenwel haar zelfvertrouwen niet aan. "Integendeel, dit maakt me alleen maar agressiever. Ze spelen met onze voeten. Ik denk dat ik een lap bij zal geven voor al die pesterijen", vertelde Persoon aan Björn Soenens in de VS. (lees voort onder de video)

Persoon deed rustig haar verhaal bij Soenens, maar liet duidelijk verstaan dat ze de spelletjes beu is. "Ze zoeken weer iets om ons te pesten. Ik moest alle medicatie opschrijven die ik neem. Ik heb al bijna heel mijn leven inspanningsastma. In België, in Europa en voor het WADA heb ik daar geen TTN (Toestemming wegens Therapeutische Noodzaak, red) voor nodig. Je mag dat medicament nemen, maar je moet het melden bij de controle omdat het in puffervorm is."

"Nu doen ze opeens moeilijk", baalt Persoon. "We hebben onze eigen reglementen", zeggen ze. "Je moet hier opnieuw naar een pneumoloog gaan om alle testen te doen om aan te tonen dat je die medicatie mag nemen.""

"Ze spelen gewoon met onze voeten. Wij zijn met alles in orde voor de WADA. Voor mijn laatste kampen heb ik, denk ik, in totaal 70 controles ondergaan. Het is niet omdat we in Amerika zitten, dat de regelgeving plots anders zou zijn. Ze houden ons gewoon bezig. Katie Taylor heeft 3 uur geleden al gegeten en was nergens meer te bespeuren."

"Ze hebben ons na 3 uur toch laten gaan. Ik heb mijn medische testen uit België opgevraagd - maar bij ons was het natuurlijk nacht. We hebben die doorgemaild, ze hebben die bekeken, maar dat moet nu vertaald worden door een tolk. Het is niet voldoende dat die dat gewoon vertelt. Hopelijk volstaat dat, of gaan ze weer met iets anders komen? Het is al heel de week zo." (lees voort na de video)

Persoon hoopte nu nog op een goeie nachtrust: "Ons vorige hotel was veel rustiger. In ons nieuwe hotel kun je vanaf 5 uur bijna niet meer slapen van de ziekenwagens. Wij zijn dat niet gewend: wij wonen op het platteland. Ik probeer niet te laat in mijn bed te kruipen, zodat ik zeker voor 5 uur al wat geslapen heb."

Aan haar zelfvertrouwen knagen al die plagerijen niet. "Het maakt me agressiever in de plaats. Ik heb het wel wat gehad. Ik wil op mijn gemak iets gaan eten en weer wat tot rust komen na al die vragen bij verschillende dokters."

"Ik denk dat ik morgen ga zeggen: "Hier, nog een lap erbij voor al die pesterijen", klonk het vastberaden.

Waarna ze nog eens realistisch haar kansen inschatte: "Hopelijk valt het mee en mag ik mee slaan. Maar ze tasten zeker mijn zelfvertrouwen niet aan. Het is volgens mij omdat ze er zelf niet gerust in zijn. Ik denk dat ze gedacht hebben: "Dat boerinneke van West-Vlaanderen van dat klein landje, dat wordt een hapklare brok." Ik denk dat ze geschrokken zijn dat wij er ook staan, dat we in conditie zijn, we niet bang zijn en ervoor gaan. Misschien is haar zelfvertrouwen wat aangetast."

"Het moet natuurlijk gebokst worden. Ik zeg zeker niet dat ik ga winnen, maar ik zal er wel 100 procent voor gaan."

Taylor zal normaal vannacht in Madison Square Garden veel meer steun krijgen dan Persoon, bij de weging was al de pro-Ierse sfeer duidelijk. "Hier in New York is een hele Ierse kolonie, volgens wat ik hoor zijn hier bijna meer Ieren dan in Ierland zelf. De Ierse supporters zullen wel voor haar zijn. Maar dat prikkelt me alleen maar."

Waarna Persoon nog een akkefietje aanhaalt: "Ik wil die 4 gordels halen, maar moest vandaag opeens een contract tekenen om de belastingscommissie op die gordels te betalen. Dat is 8.000 dollar per gordel. In België en Europa betaalt de promotor dat en dat was hier ook afgesproken. Dus ik heb het niet willen tekenen. Ik verwacht daar zaterdag ook nog iets over. Maar we gaan ons niet laten doen."

Coach Filiep Tampere was ook nog aan het nablazen. De stress stond op zijn gezicht af te lezen. "Het is een klotedag geweest. Delfine is zo eerlijk geweest van alle medicatie op te schrijven. Daar maakten ze een heel groot probleem van. Alles is nochtans toegelaten en gecontroleerd."

Ziet hij het nog zitten? "Ik zie het zeker nog zitten, maar het was voor ons tweeën een zware dag. Maar dit maakt Delfine alleen maar sterker. Ik ben er zeker van dat ze er een heel zware kamp van zal maken. Ze is hierdoor echt gebeten."

De kamp gaat zeker door. "Maar in het ergste geval moet Delfine die astmatesten opnieuw doen. Dat betekent weer een hele ochtend en hele dag in het ziekenhuis. Dat zou weer een dag zonder rust zijn en ook weer stress betekenen die niet nodig is. En dat op de dag van de kamp."

"Het is ongelooflijk hoe ze het spelen", klinkt het boos. "Het hoort niet hoe zij ons behandelen. Dit getuigt van geen respect van hun kant."

Hij voelt het niet als een boycot. "Maar wel dat ze er niet gerust op zijn. Ze doen van alles om ons uit ons evenwicht te krijgen. Maar Delfine is nu echt gebeten. Het is zoals met een hond die je met een stok ambeteert, die komt ook kwader uit de hoek. Het zal nu hetzelfde zijn."