Christophe Vandegoor over opgave Evenepoel: "Zeer terechte beslissing"

Remco Evenepoel kwam gisteren in de 17e etappe van de Ronde van Italië ten val in een afdaling. Na een controle in het ziekenhuis stapt hij nu uit de Giro. 

"Als een coureur na een val weer op de fiets springt, zegt men vaak: "Wat een helden". Maar af en toe moet het verstand ook zegevieren zoals gisteren", zegt Christophe Vandegoor bij Radio 1.

"Ze hadden nog één hoop na de rustdag en dat was misschien om voor een ritoverwinning te gaan. Die van morgen bijvoorbeeld of de tijdrit zondag. Maar het heeft absoluut geen zin meer. Ik denk dat dit een zeer terechte beslissing is."

Na zijn val in Lombardije werden de stuurmanscapaciteiten van Evenepoel al eens in vraag gesteld. Ook na de grindrit en zijn val gisteren komt die vraag weer naar boven. 

"Door zijn manier van koersen heeft hij dat bij de profs niet zo vaak nodig gehad of moeten tonen, omdat hij meestal toch voorop reed en won. Solo", gaat Vandegoor voort.

"In deze Ronde van Italië hebben we vooral gezien op die grindwegen in Toscane dat hij toch ietsje banger op de fiets zat en niet de grote stuurmanskunst heeft. Dat klopt en dat is ook niet verwonderlijk."

"De meeste andere renners doen dit vanaf hun zeven of acht jaar. Je loopt daar tegen een aantal jaren achterstand aan. Dat is moeilijk om goed te maken."

Waar ligt dan de oorzaak van het mindere dalen bij Evenepoel? "Als je teruggaat naar wat alle profs gedaan hebben als kind, dan is dat BMX'en of crossen", zegt Vandegoor. "Dat is constant met een fietsje over balkjes springen,  één worden met de fiets."

"En Evenepoel kan ook wel behoorlijk fietsen. Maar op dat allerhoogste niveau komt dat kleine verschil soms wel eens tot uiting."

"Maar gisteren in die afdaling lagen ze voor hem ook al tegen de grond. Vincenzo Nibali lag daar ook bij. En wie is nu de superdaler? Dat is toch Nibali."

"En het is ook maar logisch. Evenepoel is vorig jaar voor dood opgeraapt in een afdaling in Lombardije. Als je dan mensen in een zware afzink tegen 50 à 60 per uur opnieuw ziet vallen... Wie zou dan geen paniekreactie hebben? Misschien Mathieu van der Poel, die zou erover gesprongen zijn."

Mentaal is deze Ronde van Italië een heuse rollercoaster geweest voor Evenepoel. 

"Hij moet dit even laten bezinken", zegt Vandegoor. "Er waren hoge verwachtingen op voorhand. Niet alleen bij de buitenwereld, maar ook bij hem en binnen het team. Anders ben je geen kopman."

"De verwachtingen waren daar. De prestaties ook. Dan krijg je een eerste klapje op de grindwegen en vorige week nog eens 24 minuten aan de broek. Dat is echt letterlijk klimmen en dalen. Dat gaat hij moeten verwerken."

"Maar Evenepoel is "geen gewone". Op mentaal vlak zal hij snel de knop kunnen omdraaien. Hij is er zich zeer van bewust dat een topsporter niet alleen met leuke dingen moet omgaan, maar ook met tegenslagen. Dat weet hij zeer goed. En dat die blik op de Olympische Spelen als een van de volgende grote doelen zal worden gericht, daar ben ik wel zeker van."