De derde week van de Giro: 3 bergritten richting de slottijdrit in Milaan

Na de koninginnenrit van maandag, ook al was die ingekort, is de rustdag van vandaag ongetwijfeld een godsgeschenk, maar woensdag zullen de ogen weer voortdurend richting de nodige bergtoppen turen.

De lange aanloop van de 17e etappe is hoofdzakelijk in dalende lijn, maar de laatste 50 kilometer herbergt nog twee joekels.

De Passo San Valentino is de eerste zware dobber en na een afdaling en een korte verpozing in het dal wacht een aankomst bergop.

Het peloton trekt naar de Sega di Ala op 1.246 meter. Dat lijkt klein bier in vergelijking met de reuzen van afgelopen maandag, maar de slotcol is een kanjer van 11 kilometer aan net geen 10 procent.

De Sega di Ala is overigens een nieuwkomer in de Giro. In 2013 werd de beklimming wel opgenomen in het parcours van de Ronde van Trentino. Vincenzo Nibali was er de sterkste en won dat jaar ook de Giro.

Om de brug te maken naar de volgende bergritten opteert de Giro voor een tocht door de Po-vlakte. Het wordt een marathononderneming van liefst 231 kilometer.

Aangezien het parcours niet al te veel golvende bewegingen telt, zou je voorzichtig naar het sprintersgild durven te kijken, maar welke snelle mannen zijn in deze fase van de Giro nog aan boord?

Bovendien telt het laatste wedstrijduur toch enkele bultjes die de snelle mannen het leven zuur kunnen maken. 

En deze Giro staat in het teken van de geslaagde ontsnappingen, waardoor aanvallers weer over de beste kaarten lijken te beschikken.

Het versnellingsapparaat zal net voor het slotweekend weer overuren maken in deze Alpenrit.

Een heuvel van 3e categorie is het sneetje prosciutto tussen een panino van 1e categorie.

Het is een etappe met een bittere nasmaak, want nabij het Lago Maggiore en de Mottarone vond afgelopen zondag het drama met een kabelbaan plaats.

De aankomst op Alpe di Mera waarborgt overigens ook al geen referenties, want de Alpencol fungeert voor het eerst als aankomst in de Giro.

UPDATE: de organisatie heeft gesleuteld aan het parcours door de ramp van zondag. Op verzoek van de autoriteiten wordt de klim naar Mottarone geschrapt. De rit wordt 25 kilometer korter, maar de finale blijft onveranderd.

Wie nog aan het klassement wil sleutelen en wie niet in zijn capaciteiten tegen de klok gelooft, krijgt nog een laatste kans om de boel op stelten te zetten.

Dat moet dan wel hoofdzakelijk op Zwitsers grondgebied gebeuren. De Passo San Bernardino is de opener van het eetfestijn, daarna neemt de Splügenpass over.

Ook de voorlaatste etappe wordt afgesloten met een aankomst bergop en net als gisteren dient de slotklim naar Alpe Motta voor het eerst als aankomstplaats.

Vorig jaar kregen we in Milaan nog een heuse omwenteling: Tao Geoghegan Hart reed Jai Hindley in de slottijdrit nog uit de roze trui. Hangt er opnieuw zo'n scenario in de lucht?

Over het parcours kunnen we alleszins kort en bondig zijn: 30 biljartvlakke kilometers zijn een kolfje naar de hand van de overgebleven straaljagers in dit peloton.

Even na 17 u zal de roze trui finishen. Hij wordt op de Piazza Duomo in de bloemetjes gezet als eindwinnaar van de 104e Giro.