Op Palma de Mallorca begint vrijdag de "Princess Sofia Trophy", een klassieker op de zeilkalender. De wedstrijd vormt het begin van een nieuwe olympische cyclus. Emma Plasschaert (31) komt er in haar ILCA 6-klasse aan de start, hoewel het einde van haar carrière dichtbij leek na de Spelen vorige zomer. "Ik wilde niet dat mijn verhaal zo eindigde."
"Ik zag het niet meer zitten"
Marseille, 7 augustus vorig jaar. Emma Plasschaert is net zevende geworden op de Olympische Spelen.
Wat nu? "Eerst vakantie, daarna zien we wel", was het antwoord toen.
Nu blijkt dat het einde van haar carrière toen dichtbij was. "Ik zag het niet meer zitten. Het was zo intens geweest en dan nog die ontgoocheling van de zevende plek", vertelt Plasschaert enkele maanden later.
"Ik zag niet hoe ik nog eens zo’n campagne zou kunnen varen."
Maar na een vakantie in Los Angeles en enkele maanden in Australië, het land van haar man en olympisch zeilkampioen Matt Wearn, keerde haar gevoel. "Ik wilde vooral niet dat mijn verhaal zo eindigde", legt de 31-jarige zeilster uit.
"Ik besefte weer welk privilege ik heb als topsporter: ik kan doen wat ik graag doe. En een leven zonder sportieve uitdaging zag ik eigenlijk nog niet zitten", geeft Plasschaert toe.
Toch tot LA 2028?
Zo werd de knoop doorgehakt: toch voortdoen. Zeker voor één jaar. Of ziet ze het toch al als een nieuwe olympische cyclus en dus doordoen tot LA28?
"Eerst was het fiftyfifty", antwoordt Plasschaert. "Nu helt het toch over naar de volle 4 jaar. Al hou ik wel de vrijheid om pas na het EK in augustus te beslissen."
Een Europees kampioenschap, in Zweden, waar Plasschaert aan zal deelnemen met een nieuwe coach. Een eerste stage met de Noor Thomas Guttormsen verliep al "superpositief".
"Hij is meer een wedstrijdcoach dan een technische coach. En op de aanpak van wedstrijden kan ik misschien nog het meeste marge maken. Dus een coach met net daarin veel ervaring, is ideaal."
In het verleden was ik soms bang voor de competitie.
Hoewel ze aan het laatste hoofdstuk van haar carrière begint, ziet Emma Plasschaert dus nog marge. Vooral op mentaal vlak, met welke instelling ze aan wedstrijden begint.
"In het verleden was ik soms bang voor de competitie. Ik train heel graag, maar racen? Soms helemaal niet", vertelt de topzeilster.
"Druk zal een rol spelen, maar ook ervaringen van vroeger, toen ik nog jong was. Ik was me daar niet heel bewust van, maar we zijn het nu aan het uitspitten samen met een mental coach."
"Maar de goesting om goesting te hebben om te racen, die is er! Al snapt niet iedereen wat ik bedoel als ik dat zo zeg. In mijn hoofd klopt het wel", lacht Plasschaert.
