Met een zaadje in december en daalles van een knettergekke local: hoe UAE Milaan-Sanremo een facelift gaf op de Cipressa

Dit jaar bleef het opvallend stil bij UAE Team Emirates. Er kwam de voorbije dagen geen getoeter over een supersonische beklimming van de Cipressa in minder dan 9 minuten. 

Het contrast met 2024 kon niet groter zijn. Toen wist iedereen wat er zou gebeuren, maar kon UAE zijn grootspraak nooit rechtvaardigen. 

Werd de strategie deze keer wijselijk intern gehouden of had de steenrijke ploeg zich neergelegd bij de grillen van de lenteklassieker? 

Volgens het afgezaagde recept kun je de concurrentie er namelijk wel afmatten met een hels tempo, maar de koers in een beslissende plooi leggen? Neen, dat was al een eeuwigheid geleden.

Tot Matxin Fernandez, de sterke man van UAE en de auteur van de 9 minuten-hype vorig jaar, afgelopen winter al op de proppen kwam met het plan voor deze Milaan-Sanremo. 

"Tijdens ons trainingskamp in december begon Matxin er al over dat we zouden aanvallen op de Cipressa", verklapte Tim Wellens de interne keuken na de dolle finale van La Primavera.

Wellens nam zelf het stokje in handen op de eerste meters van de Cipressa. "Het plan was dat ik vol aan de voet zou doortrekken."

"Daarna moest Isaac Del Toro overnemen. Jhonatan Narvaez zou in het wiel van Tadej Pogacar zitten en zou het gat laten vallen."

Zoals Wellens vorig jaar al zei na de mislukte coup: koers is geen PlayStation. Dat bleek ook nu weer. "Klopt, want ik hoorde dat er gevallen werd aan de voet en ik was bang dat Tadej erbij lag."

"Maar hij had vooraf tegen mij gezegd: "Tim, of ik er nu ben of niet, ga vol. Ik kom zelf wel terug.""

Zo geschiedde ook, want Pogacar won schijnbaar op zijn dooie gemakje vol in de wind enkele plaatsen. 

Wellens stuurde op 3,8 kilometer van de top uit. "Ik vind het niet erg dat ik deze keer vroeger moest werken dan vorig jaar, toen ik op de Poggio aan de bak moest."

"Het geeft misschien meer persoonlijke voldoening als je zelf het verschil kan maken op de Poggio, maar zo erg was het niet."

Al bleef het vervolg een beetje uit. Van Del Toro was geen spoor, Narvaez nam dan maar over. Weliswaar kort.

"Ik had het tegen de ploegmaats gezegd: aan de voet van de Cipressa vooraan opdraaien is een van de moeilijkste opgaves van het seizoen. Iedereen is er nog fris."

"Ik zat er, maar zo simpel is het niet. Het heeft energie gekost. Al ben ik vooral blij dat ik mijn taak heb kunnen doen en een rol heb kunnen spelen."

Na het aalvlugge intermezzo van Narvaez vertrok Pogacar dan maar zelf als een speer op 3 kilometer van de top.

"In het beste geval zou hij alleen vertrokken zijn, maar ik hoor dat Mathieu (van der Poel) ook heeft meegewerkt", gaf Wellens aan. "Als je dan wint, dan heb je verdiend gewonnen in het geval van Mathieu."

De drietrapsraket op de Cipressa resulteerde in een recordtijd: naar gelang de opname is er sprake van een chrono tussen 8'55" en 9'01". Alleszins sneller dan de 9'19" uit 1996.

Waarna meesterknecht Wellens nog eens de professionaliteit van zijn kopman in de verf zette. "Zijn voorbereiding was supergoed."

"Mensen staan er niet bij stil, maar we hebben hier veel uren gedraaid achter de brommer en we hebben zelfs iemand laten afkomen om de afdalingen tot in de puntjes te verkennen. Vol in het verkeer, nota bene."

"Ik denk dat Tadej op training tussen het verkeer sneller naar beneden is gegaan dan ik in het groepje met de gelosten."

Pogacar deed dat deze week in het zog van Niccolo Bonifazio, de Italiaanse regional de l'étape die in 2019 als een knettergekke valk naar beneden stormde in de afzink van de Cipressa. 

"Tadej heeft gewerkt aan de details, maar als het niet lukt omdat iemand sterker is, dan mag je niet teleurgesteld zijn", besloot Wellens.

"Het is niet onlogisch dat hij niet alles wint. Als de koers harder was geweest, dan zou het misschien makkelijker zijn. Maar zo'n strijd is ook mooi voor de tv-kijkers, hé."