Zijn start bij Red Bull-Bora-Hansgrohe verliep hobbelig, maar Maxim Van Gils hoopt in het voorjaar wel potten te breken bij zijn nieuwe ploeg. "Het doel is om koersen te winnen", klinkt onze 25-jarige landgenoot ambitieus.
In zijn eerste wedstrijd voor Red Bull-Bora-Hansgrohe liep het al mis voor Maxim Van Gils. Hij was een van de slachtoffers van een valpartij in de tweede etappe van de Ster van Bessèges.
"Ik had veel pijn. Ik had last van mijn onderrug en bekken", zegt hij. "Ik was bang dat ik iets gebroken had, maar foto's in het ziekenhuis stelden me gerust. Ik hield er enkel blauwe plekken aan over."
Hoe Van Gils tegen de vlakte ging, weet hij niet meer. De Antwerpenaar wil de valse start eigenlijk zo snel mogelijk doorspoelen in het voorjaar.
"De Strade Bianche, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zijn toch de koersen waar ik het meest naar uitkijk", stelt hij.
Meteen voor de zeges? "Goh, ik heb gezien dat Tadej Pogacar een vrij gelijkaardig programma rijdt. Een podiumplaats staat dan misschien al gelijk aan een overwinning", lacht hij.
Je voelt dat de ploeg grote stappen wil maken. Hun langetermijnvisie spreekt me aan.
Ambitieus durft Van Gils wel te zijn bij zijn nieuwe ploeg, al is het natuurlijk nog wat aanpassen na zijn overstap van Lotto. "Ik moet mijn plek nog wat zoeken", zegt hij. "Ik ben het gewoon dat mensen zich aan me voorstellen, nu moet ik dat zelf doen."
Van Gils had in Bessèges alvast een "leuke kennismaking" met Jan Tratnik. "Een heel wijze renner. Hij zet de lijnen uit, ook tijdens de briefing. En hij is heel professioneel, wat het leuk maakt om met hem samen te werken."
Waarom koos hij eigenlijk voor Red Bull-Bora-Hansgrohe, want ook andere ploegen toonden interesse? "De fiets en de kledij spreken me enorm aan, want daarin wordt veel geïnvesteerd."
"Je voelt dat de ploeg grote stappen wil maken. Hun langetermijnvisie spreekt me aan. Ze willen de komende jaren een betere renner van me maken. We zijn aan een aantal punten aan het werken, maar dat gaat niet van vandaag op morgen."
Toch moet Van Gils aan één verandering wennen sinds zijn overstap. "In mijn oortjes", lacht hij. "Ik was het gewoon om Engels met een Belgisch accent te horen. Nu zitten er veel meer nationaliteiten in de volgauto, dus ik moet iets beter opletten als ze iets zeggen."
