Voor het Radio 2-programma 'Als de muren konden praten' heeft Luca Brecel een zeldzaam inkijkje gegeven in zijn huis en zijn leven. "Het is een mythe dat ik een autofreak ben. Als het zou kunnen, zou ik zelfs zonder auto leven."
In 'Als de muren konden praten' gaat Anja Daems voor Radio 2 elke week op bezoek bij een bekende Vlaming. Deze week leidde Luca Brecel haar rond in zijn huis in Maasmechelen, dat hij enkele jaren geleden kocht van zijn ouders.
"Dit seizoen ben ik al veel thuis geweest, omdat ik er vaak snel uit lag op de toernooien", lacht hij. "Maar als ik een goed seizoen draai, ben ik heel weinig thuis."
Van die mindere periode ligt Brecel niet wakker. "Ik weet dat ik altijd terugkom. Meestal komt na een slechte periode mijn beste periode. Dat is altijd zo geweest. Ik heb die ups en downs nodig."
De wereldkampioen van 2023 benadrukt in het gesprek meermaals dat snooker niet alles in zijn leven is. "Ik ben eigenlijk niet zo snookerminded. Ik speel heel graag, maar ik ben zeker geen freak."
Een voorbeeld: Anja Daems merkt op dat zijn WK-trofee nergens te bespeuren is. "Ik heb die onlangs nog maar voor het eerst uitgepakt, na anderhalf jaar. Dat zegt veel over mij. Ik heb zeker 300 bekers bijeen gespeeld in mijn leven, maar ik heb ze nooit bewaard. Die herinneringen ervan zitten in mijn hoofd."
"Het zijn vooral de randzaken in het snooker die mij niet interesseren. Al het technische bijvoorbeeld. Hoe zwaar is een keu? Hoe dik is de tip? Ik heb er nooit een antwoord op als ze mij dat vragen."
"Hetzelfde geldt voor het laken op de snookertafel. Alle andere spelers zijn daar heel fel mee bezig. Ik niet."
Brecel de autofreak? "Dat is een mythe"
Wanneer Anja Daems in de garage van Brecel komt, valt het haar op dat er geen dure auto's staan te blinken. Hij helpt meteen het misverstand uit de wereld.
"Het is een mythe dat ik een autofreak zou zijn. Ik heb eigenlijk maar één auto. Als het zou kunnen, zou ik zelfs zonder auto leven. Maar dat gaat helaas niet."
Brecel geeft wel toe dat hij een gat in zijn hand heeft. "Veel mensen denken dat mijn geld vooral naar auto's gaat, maar dat valt wel mee. Als je een dure auto koopt, kun je die ook duur doorverkopen."
Brecel kocht ongeveer een halfjaar geleden ook een dure fiets. "Als ik iets uit een brand zou moeten redden, zou het eerder mijn fiets zijn dan mijn keu."
De fiets kwam er, omdat Brecel het plan heeft opgevat een Ironman af te werken. "Ik ben met Frederik Van Lierde beginnen samen te werken. Qua conditie begon ik echt van nul. Mijn gewicht was ook op mijn zwaarste ooit."
Sinds ik beslist heb om te trainen voor een Ironman ben ik al zo'n 14 kilogram afgevallen.
Nu is Brecel al 13 à 14 kilogram afgevallen. "Ik vind het een chic verhaal om aan te beginnen, al is het wel nog een lange weg. Ik kan bijvoorbeeld wel zwemmen, maar geen crawl."
"Ik heb sport altijd leuk gevonden. Je moet gewoon de tijd erin steken en je kunt iets bereiken. Natuurlijk ga ik geen Ironman winnen, maar uitlopen is zeker haalbaar. Al geef ik me zelf wel nog 3 à 4 jaar voor ik er eentje doe."
Zijn triatlonverhaal helpt Brecel ook in het snooker. "Ik merk dat ik nu rapper ga trainen dan vroeger. Ik heb een doel in mijn hoofd, dat heb ik altijd nodig."
"Het helpt bij lange wedstrijden ook als je fysiek in orde bent. Ik ben al heel fit geweest, maar ook totaal niet fit. Ik weet dus perfect wat het beste is. Al ben ik qua gewicht nog altijd niet waar ik wil zijn."
Hart verloren (maar niet in de discotheek)
Het is zeldzaam dat Luca Brecel een inkijkje geeft in zijn wereld. Het liefst zou hij zelfs geen interviews doen.
"Ik sta niet graag in de belangstelling. Ik ben ooit zelfs eens gaan lopen, al is dat lang geleden. Dat was tijdens een snookershow met veel BV's in een grote discotheek."
"Ik zag het echt niet zitten om daar in die zaal een interview te geven. Ik heb mij opgesloten op het toilet. Dat zou ik nu soms nog willen doen."
Niet alleen bij hem thuis in Maasmechelen, maar ook op Mallorca komt Brecel écht tot rust. "Ik heb mijn hart verloren aan Mallorca. Ik ben al overal op vakantie geweest, maar op Mallorca heb je alles."
"In sommige steden kan het soms rommelig zijn, maar daar is het overal heel proper. Ik word er rustig van als alles netjes is."
"Ik zou er graag een huis willen kopen. Als ik de volgende keer naar daar ga, ga ik kijken om er iets te huren waar ik ook een snookertafel kan zetten. Als ik vandaar naar toernooien vlieg, kan ik dan tenminste eerst nog wat trainen."
"Als ik zou stoppen met snooker, zou ik sowieso België verlaten. Naar Mallorca dan, waar je elke dag verse sinaasappelen vindt."
Ik heb mij ooit opgesloten op toilet omdat ik geen interview wou geven. Soms zou ik dat nog willen doen.
Het ideale leven
Hoewel hij een haat-liefdeverhouding heeft met het snooker en alles eromheen, is Brecel wel verknocht aan het leven van een snookerspeler.
"Je moet al ver gaan zoeken om een beter leven te vinden. Wij hebben amper verplichtingen en hoeven zelfs niet per se te trainen. Ik ken een paar profvoetballers en hun schema is echt zot als je dat met ons vergelijkt. Ik kan mijn dagen zelf invullen."
"Ik ben heel dankbaar dat ik dit mag doen. In tegenstelling tot veel andere spelers, want er zijn veel klagers op het circuit. Ze klagen over alles. Ik ben zelf heel gemakkelijk."
Dat is dan ook de rode draad door het leven van Brecel: chill, cool. "Ik kan heel goed relativeren. Je zal na een wedstrijd niet kunnen zien of ik gewonnen of verloren heb. Ik ben heel goed in balans, vrij stabiel in mijn hoofd."
"Natuurlijk wil ik altijd winnen, maar ik zie er ook de voordelen van als ik verlies. Dan denk ik al aan de rit naar huis. In de auto praten we dan over van alles. Maar nooit over het snooker."
