Na stunt van Stijnen: waarom psychologische spelletjes niet risicoloos zijn - "Kan ook motiverend werken"

Herinner je nog de vorige ronde van de Croky Cup? Charleroi-coach Rik De Mil maakte zich toen bijzonder boos over manier waarop zijn team ontvangen was bij Patro, met onder meer een snikhete kleedkamer.

Voetbaltrainers Guido Brepoels en Dennis van Wijk, beiden mannen van vele oorlogen, zien er geen graten in. "Ach, zoiets heb ik wel vaak meegemaakt. Dat is van alle tijden. En het moet ook kunnen, zo lang het maar respectvol blijft", relativeert Brepoels.

"Het mag inderdaad niet schofferend of kwetsend zijn", beaamt Van Wijk. "Maar verder vind ik zoiets wel geoorloofd. Kleine prikjes uitdelen, dat kan geen kwaad. Het gebeurde vroeger wel vaker, alleen werd er toen niet zo veel over gesproken."

Zo'n staaltje psychologische oorlogsvoering kan ook wel als een boemerang terugkeren. "Absoluut", zegt Brepoels. "Een tegenstander kan er ook motivatie uithalen."

"Maar als je goed voorbereid bent en gefocust op de wedstrijd, mag je je eigenlijk niet laten afleiden door zoiets. Op het hoogste niveau mogen die mentale spelletjes je niet uit je lood slaan. Daar moet je mee kunnen omgaan."

"Klopt", vindt Van Wijk. "Die truken van de foor om de tegenstander te intimideren, dat kun je nu eenmaal verwachten. Pas als het grensoverschrijdend wordt, dan gaat het een stukje te ver."

En ook ethiek speelt een rol, vult sportpsycholoog en mental coach Michaël Verschaeve aan. "Hoe wil je winnen als sporter? Zet je daarvoor alle middelen in of niet?"

"Mensen die een echte winnaarsmentaliteit hebben, die kunnen daar echt heel ver in gaan. En sommigen zeggen ook: "Ik wil winnen, maar wel op de goeie manier"."

En ook hij waarschuwt voor een boemerangeffect. "Als een bepaalde routine doorbroken wordt, kan het wel degelijk destabiliseren. Maar als er sprake is van een duidelijke sabotage, kan het ook in het nadeel werken. Dan krijg je een groep die zich snel verenigt tegen een gemeenschappelijke vijand."