Tom Devriendt, Roubaix-revelatie in 2022, stopt met koersen door aanhoudende ziekte: "Ik kon niets meer"

Flashback naar Parijs-Roubaix 2022.

30 kilometer voor de streep rijdt Tom Devriendt solo aan de leiding in de Hel. Is er een megastunt in de maak?

Revelatie Devriendt wordt even later bijgebeend door Van Baarle, Lampaert en Mohoric en breekt pas op Carrefour de l'Arbre.

In de sprint achter triomfator Van Baarle grijpt Devriendt uiteindelijk net naast een podiumplek.

9 maanden later begint de ellende.

"In de winter voor het seizoen 2023 vermagerde ik plots extreem veel. Mijn vetpercentage was gezakt naar 4 procent", getuigt Devriendt, die in februari 2023 zijn debuut maakte voor Q36.5.

"Dat was in de Ronde van Valencia. Het was 17 graden en ik had een buff nodig, want ik had het koud. Raar, want als klassieker-renner kon ik altijd goed tegen de koude."

Dat was een eerste teken aan de wand voor Devriendt. "Na die Ronde van Valencia was ik extreem moe en heb ik nooit meer mijn niveau gehaald."

Naast vermoeidheid kwamen in april 2023 ook darmproblemen de kop opsteken.

"Ik kwam thuis van de Amstel Gold Race en ging meteen in mijn bed liggen om aan mijn rustperiode te beginnen. Toen begonnen de buikproblemen. 8 maanden lang moest ik dag en nacht naar toilet, 10 tot 12 keer op een dag."

Verschillende onderzoeken volgden, maar het was pas in januari dit jaar dat de diagnose er kwam: de ziekte van Crohn, een ontstekingsziekte van het darmkanaal.

Devriendt kreeg medicatie en die sloeg aanvankelijk goed aan. Maar tijdens dit voorjaar beleeft hij opnieuw een terugval.

"Na de GP Monseré (3 maart) heb ik 12 dagen onafgebroken in bed gelegen. Ik kon werkelijk niets meer."

"De ploeg (Q36.5) wou nog dat ik de Ronde van Vlaanderen zou rijden. Ik heb toen 3 dagen voor de Ronde niet meer gefietst omdat ik vreesde dat ik anders de finish in Oudenaarde niet zou halen."

"Tijdens de Ronde reed ik de hele dag bij de laatste drie. Uiteindelijk ben ik afgestapt tijdens een passage in Oudenaarde."

"In de ploegbus heb ik de staf nadien gesmeekt om me niet te selecteren voor Parijs-Roubaix. Ik was volledig uitgeput en leeg, heel mijn lichaam was uit balans. Ik kan dat gevoel moeilijk verwoorden, het was alsof mijn ziel mijn lichaam aan het verlaten was."

"Toen ik na de Ronde naar huis wou rijden, heb ik eerst een tijdlang met mijn ogen toe in mijn auto gezeten. Bang dat ik niet meer thuis zou geraken."

Devriendt heeft na die Ronde enkele maanden niks gedaan om te herstellen. Eind augustus maakte hij zijn comeback in de Druivenkoers.

"Het was de bedoeling dat ik daarna nog 3 koersen zou rijden. Maar ik moest telkens verstek laten gaan."

Devriendt heeft zo in stilte een punt achter zijn wielercarrière gezet. "Zelfs al had mijn ploeg me nog een contract aangeboden, ik zou het geweigerd hebben."

"Ik kon echt niets meer. Op training kon ik zelfs mijn makkers Gerben Thijssen en Xandro Meurisse niet meer volgen."

"Veel renners zeiden dat het moeilijk zou zijn om te stoppen met koersen. Maar voor mij voelt het echt aan als een bevrijding."

"Ik heb het maximale uit mijn carrière gehaald met 2 zeges (de Omloop van het Houtland en een rit in de Ronde van Oostenrijk) en enkele mooie ereplaatsen."

"De meeste mensen zullen die 4e plek in Parijs-Roubaix het hoogtepunt vinden. Maar zelf blijf ik het een gemis vinden dat ik toen het podium gemist heb door een fout in de sprint. Al sta ik daar niet te veel bij stil."

Ondertussen gaat het weer beter met Devriendt.

"Waarschijnlijk omdat ik die extreme inspanningen niet meer doe en omdat de stress verdwenen. Mijn lichaam heeft al wat kunnen herstellen."

"Wat de toekomst brengt? Ik denk dat ik nu een structuur moet vinden met een job dicht bij huis."

"Ik ben nog jong, het leven moet nog beginnen."