De 4 momenten die het lot van Club Brugge in Milaan bepaalden: "In principe mag zo'n tegengoal niet"

Oude demonen doemden weer op bij Club Brugge.

Net zoals tegen Dortmund liet de Belgische landskampioen na om zichzelf een voorsprong te schenken. In een ijzersterke openingsfase misten Tzolis en Jutgla kansen. Of zagen ze Milan-doelman Maignan en de lat redding brengen. 

Volgens Simon Mignolet was dat geen schande, omdat er nu eenmaal een niveauverschil is tussen Milan en Club.

"Afwerken is inderdaad een kunst waarbij kwaliteit uiteindelijk bovendrijft", zegt Tom Boudeweel. "Maar Club had nu wel altijd die 0-1 moeten maken."

"Als je 4 grote kansen in 8 minuten krijgt ... Het is al vaak hetzelfde liedje geweest dat Club klinischer moet omspringen met de mogelijkheden. PSV greep bijvoorbeeld wél zijn weinige kansen in Parijs."

Onze commentator trekt vervolgens een vergelijking: "Op een bepaald moment trapte Jutgla een teruggelegde bal torenhoog over. De fase was vergelijkbaar met de terugleggers die Reijnders kreeg, maar hij trapt ze wel twee keer binnen."

Een zeldzaam verschijnsel op een bijzonder slecht moment.

Milan vond dankzij een olympisch doelpunt van Christian Pulisic de openingstreffer tegen Club. Het was nog maar de derde keer in 23 jaar tijd dat een speler rechtstreeks uit een corner kon scoren op het kampioenenbal.

Trainer Nicky Hayen baalde na afloop over de tegengoal: "Het was onze bedoeling om de eerste zone te overbevolken, omdat Milan daar altijd veel ballen trapt. Alleen was onze organisatie niet goed. We gaan niet 100% in duel en stonden verkeerd. Die verraderlijke bal ging daardoor op een ongelukkige manier binnen."

"Op alle niveaus mag een corner nooit op die manier binnengaan", aldus Boudeweel. "Had Mignolet misschien met de vuisten moeten komen? Het was bijzonder zuur voor Club om die 1-0 te incasseren na zo'n veelbelovende start. En de manier waarop maakte het dubbel jammer."

Kort voor rust maakte de onfortuinlijke Raphael Onyedika de opdracht voor Club nog wat moeilijker door rood te pakken na een felle tackle.

Bij blauw-zwart vond niet iedereen de actie een uitsluiting waard, maar Boudeweel toont begrip voor de scheids. "Kijk, Onyedika plant met een hoge intensiteit zijn voet op het been van de tegenstander. Ik snap dat de scheidsrechter na de tussenkomst van de VAR niet veel andere opties had. Al had ik vreemd genoeg eerst lang de indruk dat hij geen rood zou trekken."

Was de keuze voor Onyedika in de basis opvallend? "Tegen Westerlo zou ik hem na 20 minuten gewisseld hebben. Maar dat doen normale trainers niet. Logisch ook."

Nochtans zijn er met Jashari, Vetlesen en Nielsen wel alternatieven op het middenveld. "Maar Onyedika is wel de meest getalenteerde middenvelder bij Club. Hij moet altijd starten, daarvoor is hij intrinsiek echt wel te goed."

"Hayen zal gehoopt hebben dat het de Onyedika van in de play-offs en van de vorige twee Europese wedstrijden zou zijn, maar zo liep het niet. Het is trouwens al zijn derde rode kaart op een paar maanden. Tijd voor bezinning.”

Onbegrip veranderde in een ovatie.

Eerst snapte niemand dat Milan-trainer Paulo Fonseca het aandurfde om steraanvaller Rafael Leão op het uur - bij een gelijke stand - naar de kant te halen.

Maar binnen de minuut zorgde zijn vervanger voor de assist bij de 2-1. En later zou collega-invaller Samuel Chukwueze ook een beslissende pass uitdelen. Gouden wissels, dus.

"Finaal hebben zij het verschil gemaakt", zag Boudeweel. "Ze brachten een nieuwe dynamiek op de flanken en net op dat moment stond het bij Club organisatorisch iets minder. De 2-1 was een tik, de 3-1 mepte blauw-zwart definitief tegen het canvas."