Patrick Lefevere neemt Kristallen Fiets in ontvangst voor zieke Evenepoel: "Soms is het vat eens leeg"
Een slopend seizoen eist dan toch zijn tol. Remco Evenepoel won dinsdagavond voor de derde keer de Kristallen Fiets, maar kon die zelf niet ophalen. De dubbele olympische kampioen bleef ziek thuis, Patrick Lefevere nam de honneurs waar. "Soms is het vat leeg, en dat mag ook wel eens", klonk het bij die laatste.
Er bestond absoluut geen twijfel over: net als in 2022 en 2023 zou de Kristallen Fiets ook dit jaar op de schouw van Remco Evenepoel belanden.
De ket van Schepdaal beleefde een droomdebuut in de Tour, kroonde zich tot olympisch kampioen op de weg en in het tijdrijden en verlengde op de koop toe nog eens zijn wereldtitel in het tijdrijden.
In de stemming was de zege dan ook duidelijk: Evenepoel behaalde met 984 punten liefst 454 stuks meer dan nummer twee Tim Merlier.
Alleen kampte de winnaar met een probleempje. Door ziekte kon hij zijn trofee niet komen ophalen. En dus nam Patrick Lefevere de ceremonie voor zijn rekening.
Op het podium liet hij nog eens zijn licht schijnen over het jaar van zijn pupil. En daarbij was Lefevere uiteraard hyperpositief. "Het is weinig renners gegeven om vier keer per jaar te pieken, om je telkens weer op te laden, en dat met alle verantwoordelijkheid die op zijn schouders rust", stelde hij.
Na het WK in Zürich was het al een beetje op, maar hij heeft toch nog doorgeduwd tot in de Ronde van Lombardije.
Maar Lefevere voelde wel dat Evenepoel eindelijk toe was aan wat rust. "Het was een heel lang en uitputtend seizoen", vertelde hij.
"Na het WK in Zürich was het al een beetje op, maar hij heeft toch nog doorgeduwd tot in de Ronde van Lombardije. En daar wordt hij dan ook nog eens tweede, als beste van de rest van het peloton na een ongenaakbare Tadej Pogacar."
"Remco gaat goed om met de druk, maar soms is het vat ook eens leeg. En dat mag ook. Hij is nog zo jong. En hij is in het voorjaar ook nog eens zwaar gevallen in het Baskenland. Daar wordt weinig meer over gesproken, maar dat begrijp ik ook wel: iedereen heeft zijn lijdensweg."
Toch zullen vooral weer de straffe stoten blijven hangen bij Lefevere. "Als team hebben we hem op een perfecte manier proberen te begeleiden. Wat ik het meest zal onthouden? Dat is toch die dubbele olympische titel. Die blijft voor altijd bij."
