"Zo, dat was ruk." Tot zo ver de korte samenvatting van het WK gravel van Thijs Zonneveld. De Nederlander leek te voet naar Leuven te moeten, tot er onverwachte redding kwam (met een biertje). "Op het einde sloeg de alcohol toe", lachte hij.
Hij had van het WK gravel een groot doel gemaakt, maar draaide dat even anders uit voor Thijs Zonneveld. De 44-jarige journalist van het AD had met heel wat pech af te rekenen op de onverharde stroken in België.
"Na amper 500 meter lag ik al naast mijn fiets. Eraf gekegeld door een Duitser van 2 meter hoog en 3 meter breed", schrijft Zonneveld op Instagram.
Het liep al in de eerste 180 graden-bocht mis. "Een dikke Duitser reed dwars door me heen. Echt dwàrs door me heen", vult hij aan in de podcast "In het wiel". Het bleek ex-prof Roger Kluge.
"Hij reed mijn stuur uit mijn handen, dus na 500 meter lag ik op mijn bek. Ik ben wel weer op de fiets gesprongen, want ik kreeg er een flinke adrenalinestoot van. Ik voelde dat ik vrij goed was en punch had, dus ik kwam in een groepje terecht met onder meer Quinten Hermans."
Een dikke Duitser reed dwars door me heen. Echt dwàrs door me heen.
Quinten Hermans werd 3e op het WK. Lag Zonneveld dan ook meteen op podiumkoers?
Daar besliste een foute(?) keuze anders over: de Nederlander reed lek. "Deels pech en deels mijn eigen schuld", gaf hij toe. "Ik had gekozen voor een snelle, licht lopende band. De scheur was zo groot dat hij niet te pluggen was."
Een binnenbandje van een toeschouwer bracht soelaas. Zonneveld kon weer verder, maar lang duurde zijn geluk niet. "Ik ben opnieuw lek gereden. Toen was ik er eigenlijk wel klaar mee."
(Lees voort onder de Instagram-post)
Bandje en biertje
Dat wielerclub Hors Categorie Brussels Cycling Club toevallig een tijdritevenement had georganiseerd in de buurt, bleek de onverwachte redding voor Zonneveld.
"Ik stond daar "in the middle of nowhere". Hoe kom je dan in Leuven? Ik ben maar gaan lopen", vertelt Zonneveld.
"Toen stond ik ergens boven op een klimmetje, waar een Belgische vriendengroep zei dat ze een bandje voor me hadden. En ze gaven me ook een biertje, dus ik dacht: doe maar."
Terwijl een mecanicien van Hors Categorie Zonneveld van een nieuwe band voorzag, sloeg de Nederlander zijn biertje achterover. "Ik voelde me herboren", lachte hij.
Zonneveld sprong weer op zijn fiets om alsnog naar de streep te rijden. "Ik wilde per se naar de finish rijden, ook al lag ik inmiddels al een uur achter. Uit respect voor de koers en voor het shirtje waarin ik reed."
"Ik word nog liever duizendste dan af te stappen. Toen heb ik twee uur lang best wel hard gereden. In het laatste halfuur sloeg de alcohol toe en toen was ik er wel klaar mee."
De Nederlander kwam uiteindelijk als 192e over de streep, na 5 uur en 50 minuten. De volgende keer gewoon meteen pintje in de bidon gieten als geluksbrenger?
