"Het is mooi voor mijn collectie": Mathieu van der Poel glundert nu ook in de regenboogtrui van het gravel
Wereldkampioen op de weg, wereldkampioen in het veldrijden en nu ook wereldkampioen gravel. Dat zijn drie "checks" voor Mathieu van der Poel. De Nederlandse alleskunner was heer en meester in Leuven en kwam er nog maar eens solo over de meet. "Het is leuk om het seizoen zo af te sluiten", glunderde Van der Poel, die ook het verhaal van zijn wedstrijd deed.
Zou hij een aparte kast hebben voor al zijn regenboogtruien? Vandaag pakte Van der Poel al zijn achtste wereldtitel op de fiets.
"Het was een groot doel van mij", glundert de Nederlander na zijn eerste gewonnen WK gravel.
"Het is mooi dat ik nog een regenboog kan toevoegen aan de collectie, zeker omdat deze de eerste in een andere discipline - die zeer populair aan het worden is - is. Ik ben er alvast heel blij mee en het is heel leuk om deze af te kunnen vinken."
Zo zet hij zijn status van alleskunner nog eens extra in de verf. "Ach, dat is voor mij niet belangrijk", vertelt de Nederlander. "Het is vooral leuk dat ik het seizoen op deze manier kan afsluiten. Het is fantastisch."
Zullen we Van der Poel volgend seizoen ook aan het werk zien met zijn kampioenentrui in enkele gravelwedstrijden?
"Wie weet, hé. Ik ga hier eerst goed van genieten en ga dan eens goed nadenken over hoe ik het allemaal ga doen."
Soloslim
De Nederlandse topfavoriet liet er vandaag alvast geen gras over groeien. Hij was veruit de bedrijvigste man van het pak in Leuven en stak het vuur op 150 kilometer van de streep eigenhandig aan de lont.
"Ik wilde de wedstrijd zo hard mogelijk maken, omdat ik wist dat het een moeilijke situatie zou zijn wanneer we nog met een grote groep aankwamen op het lokale rondje. Daarom probeerde ik iedereen tot de limiet te pushen."
Mijn benen deden ook pijn en in de sprint weet je maar nooit, hé.
En zo geschiedde, enkel onze landgenoot Florian Vermeersch kon nog lang volgen.
"Gelukkig hadden we een goede samenwerking, want het was echt een lastige wedstrijd. Mijn benen deden ook pijn en in de sprint weet je maar nooit, zeker op een gravelfiets, daarom probeerde ik nog één aanval op het lastigste stuk van het parcours."
En zo kwam van der Poel nog maar eens solo over de meet. "Het is altijd fijn om zo te vieren", glimlacht hij.
Alleen: geraak je dat wereldkampioen worden niet stilletjes gewoon?
"Het geeft vooral veel voldoening", knipoogt hij. "Zo kan ik nog eens genieten, en dat zal ik nu toch zeker doen", sluit hij opgelucht af.
