Wielerwereld zoekt antwoord op dé vraag: hoe wordt sport veiliger? "Gedaan met vergaderen, tijd voor actie"

"De renners blijven toch fragiel in het wielrennen. Ze dragen enkel een helm ter bescherming, maar wanneer je verkeerd valt, kan het fataal zijn."

"Kijk, we moeten niet te veel meer vergaderen en echt beginnen actie te ondernemen. Want als organisator denk je - ook bij dit overlijden - opnieuw: misschien had er toch preventief meer kunnen gebeuren, zonder iemand met de vinger te willen wijzen."

"Maar er zijn wel degelijk technieken op de markt om die preventie te doen: enerzijds kun je lang op voorhand je parcours laten scannen door een onafhankelijke veiligheidsorgaan, denk maar aan die Noorse firma Safe Cycling - die alle mogelijke gevaren in alle mogelijke weersomstandigheden detecteert."

"En anderzijds is er het aanbrengen van veiligheidsmateriaal. Die zaken bestaan, maar er moet veel sneller geschakeld worden bij veranderende weersomstandigheden, bijvoorbeeld. Zo moet er vooral gefocust worden op afdalingen, waar je met opblaasbare stootkussens en (digitale) veiligheidsborden - die ook geluid maken - al veel kan voorkomen."

"Ik zou iedereen die een koers organiseert dan ook willen oproepen: gebruik die zaken, a.u.b.! De renners en rensters zijn ons zeer dierbaar en moeten maximaal beschermd worden. Als organisator moet je daar dan ook alles voor in het werk stellen."

"Dus enerzijds hebben wij als organisatoren de plicht om te investeren om het parcours - hoe uitdagend dat ook mag zijn - zo veilig mogelijk te maken. En anderzijds moeten de UCI en de federaties veiligheid ook als prioriteit nemen. Dus, nogmaals: we moeten nu stoppen met vergaderen en beginnen te handelen."

Kopecky: "Veiligheid in de koers is een topic waar al langer over wordt gesproken, maar nooit een eenduidig antwoord op wordt geformuleerd. Sowieso zijn we als renster deels verantwoordelijk voor de veiligheid van onszelf. Ik heb deze week al enkele keren mijn ogen dichtgedaan toen ik renners zag afdalen."

"En anderzijds moeten ook de organisatoren hun deel doen, zeker met het oog op het maken van een parcours."

"Of ik voorstander ben van extra veiligheidskledij? Op een dag als deze is dit zeker mogelijk, maar wanneer we straks cols moeten oprijden bij 35 graden, wil iedereen zo weinig mogelijk kledij aantrekken. Daar is heel moeilijk een lijn in te trekken."

"Ik ben alvast vragende partij om er meer onderzoek naar uit te voeren. We zijn het afgelopen jaar echt te veel renners op een jammerlijke manier kwijtgeraakt."

Ghekiere: "In het peloton zelf moeten we ook aan elkaar aangeven wanneer er een gevaar is op de weg. Sommige rensters doen dat helemaal niet, maar wanneer je net achter hen zit, wordt het echt gevaarlijk. Dus, aan al mijn collega's: geef het alstublieft aan, dat is voor iedereen veiliger."

"Verder mogen we als rensters ook geen onnodige risico's nemen. Sommigen zijn echt 'crazy' en duiken in het kleinste gaatje. Dat is in dit weer nog extra gevaarlijk. Het is het echt niet waard om zulke risico's te nemen."

"En wanneer iedereen met extra beveiliging zou rondrijden, zou ik dat zelf ook zeker doen."

"Het verhaal van valpartijen vermijden in de koers bestaat al langer, maar wat er hier in Zwitserland is gebeurd, is toch iets anders. Dit had vermeden kunnen worden. In elke fietscomputer of helm kun je tegenwoordig een trackingsysteem integreren, zo ben je altijd detecteerbaar - zeker bij een valpartij."

"Sinds dit jammerlijke voorval zou het toch een verplichting moeten zijn. De systemen bestaan, dus er moet niet meer over nagedacht worden, eigenlijk."

"Verder zal valpartijen vermijden nooit echt 100% mogelijk zijn, zeker nu de snelheden hoger worden. Maar er is zeker nog marge voor verbetering en we moeten daar met z'n allen ook naar blijven zoeken."

"Er is alvast al heel veel tijd en energie gestoken in het maken van een airbagsysteem. Dat bestaat bijvoorbeeld ook al in de paardensport.Het zal enorm veel geld kosten om die technologie op punt te zetten en een nog grotere uitdaging om daar een investeerder voor te vinden, zodat het op een punt komt waar iedereen bereid is ermee te rijden. Maar daar zijn we voorlopig nog zeer ver van."

"Je mag die keuze ook nooit overlaten aan de renners, die zouden moeten inboeten op snelheid. Het zal een verplichting moeten worden."

"Veiligheid is een item waar we al jaren mee bezig zijn, maar er zijn twee zaken die belangrijk zijn. Om te beginnen is er het preventieve kader, want het wielrennen is sneller geworden en het verkeer gevaarlijker. Dat zijn dingen waar we samen met de UCI en Belgian Cycling veel over spreken."

"En ten tweede heb je nog de maatregelen wanneer het fout gaat. Ik ben er als dokter van Team Belgium bij op de kampioenschappen en er zijn ook al andere maatregelen genomen, maar ook dat blijft een werkpunt."

"Je hebt enerzijds vanuit organisatorisch perspectief de plicht om je parcours veiliger te maken, want daar kan wel aan gewerkt worden. Desnoods, en zeker bij jongeren, moeten bepaalde gevaarlijke punten of afdalingen geschrapt worden. En anderzijds heb je de beschermende kledij, zoals de airbags."

"Wij hebben daar vanuit het medische team binnenkort een vergadering over met Belgian Cycling. Maar het is één ding om dat te beredeneren en over na te denken, het is iets anders om dat te implementeren. Je moet niet zomaar iets doen om te doen, we moeten zorgen dat het echt een verschil maakt."

"Je kunt niet zomaar iemand de baan opsturen met een airbag die niet getest of compatibel is met het wielrennen en dan zeggen: doe maar, hé ... Om het volgende seizoen opnieuw met iets anders te moeten komen. Daar wordt niemand beter van. Er moet een goed testprotocol uitgerold worden."

"Wielrennen zal jammer genoeg altijd een gevaarlijke sport blijven, je rijdt nog steeds op een openbare weg met obstakels. Al is het respect tussen de renners zeer belangrijk, daar zal aan blijven gewerkt moeten worden."

"En dan is er nog het veiliger maken van de helmen, de kledij, de parcoursen en het beter beschermen van het hoofd en de rug. Wat je in eigen handen hebt, moet je proberen veiliger te maken. Maar valpartijen uitsluiten, is jammer genoeg onmogelijk."

"Als je naar de organisaties in België kijkt, zie je al dat het daar goed op punt staat. Je moet als organisator altijd zorgen dat de gevaarlijke punten goed aangegeven zijn, met elektronische en auditieve borden - die op hoogte moeten worden aangebracht, zodat iedereen ze duidelijk ziet."

"Goed of slecht weer, een parcours zou altijd veilig moeten zijn. Dat is typisch aan steden, die natuurlijk niet gemaakt zijn om pelotons door te laten rijden. Je moet dus wel de voorwaarde stellen dat de weersomstandigheden in de gaststad de veiligheid nooit zouden mogen hypothekeren."

"En ik ben ook fan van beschermende kledij, maar het moet gewoon te verdragen zijn. Momenteel heb je al beschermende kledij, maar die is gewoon snikheet. En dat is ook niet de bedoeling, natuurlijk. Hopelijk kunnen we daar een evenwicht vinden en dan moeten ze het natuurlijk verplichten: zo kun je ergens komen."