Het onvertelde verhaal van de allereerste tijdrit van Remco Evenepoel: "2 keer uit de bocht omdat hij te snel ging"
Remco Evenepoel kan zondag geschiedenis schrijven door als eerste renner ooit olympisch kampioen en wereldkampioen tijdrijden te worden in hetzelfde jaar. Maar wist je dat zijn reis naar het tijdritfirmament begon met een opmerkelijke prestatie op het Provinciaal Kampioenschap tijdrijden?
We keren met onze teletijdmachine 7 jaar terug in de tijd.
Op een winderige donderdag in april verzamelen 28 junioren in Kortenaken voor het Brabants kampioenschap tijdrijden.
Opvallende naam op de startlijst is die van een zekere Remco Evenepoel. Een veelbelovende voetballer.
Maar omdat Anderlecht Evenepoel in het midden van dat seizoen verbood om bij KV Mechelen te gaan spelen, wou de jeugdinternational zijn kans wagen in de koers.
"Remco had 4 dagen daarvoor nog maar zijn eerste wegkoers gereden", herinnert zijn toenmalige coach Fred Vandervennet zich nog.
"Op het PK tijdrijden was hij de enige die niet met een tijdritfiets aan de start stond. Maar zoals altijd had Remco die dag maar één ambitie: winnen."
2 keer in het gras gereden
Op een gewone koersfiets die Evenepoel met zijn zuur verdiende spaarcenten had gekocht, begon hij aan de eerste tijdrit uit zijn leven.
"Remco startte ergens midden in het pak en probeerde zich meteen in zijn meest aerodynamische positie te leggen", weet Vandervennet.
"Tot 2 keer toe miste Remco zijn bocht en kwam hij in het gras terecht. Omdat hij gewoonweg te snel reed."
Ondanks die 2 technische fouten eindigde de 17-jarige Evenepoel als eerstejaarsjunior 10e op dat PK tijdrijden. De beloftevolle Arne Marit stond op het hoogste schavotje na een nagelbijtend duel met Stan Van Tricht.
"Dat Remco maar op 25 seconden eindigde van de toen getalenteerde Thibaut Ponsaerts (4e in de tijdrit), toonde aan dat Remco het in zich had om een grote renner te worden."
| Top 10 PK tijdrijden junioren (6 april 2017) | ||
|---|---|---|
| 1. | Arne Marit | |
| 2. | Stan Van Tricht | op 0"3 |
| 3. | Kamiel Vanderborght | op 17" |
| 4. | Thibaut Ponsaerts | 18" |
| 5. | Nicolas Wernimont | 26" |
| 6. | Jens Du Four | 33" |
| 7. | Joeri Francen | 36" |
| 8. | Pierre Despontin | |
| 9. | Len Van Eeckhout | 40" |
| 10. | Remco Evenepoel | 43" |
Van ploegloos tot tijdritkoning
Evenepoel reed die dag in een zwart tenue omdat hij als beginnende renner nog geen ploeg had.
Maar dat veranderde na zijn 10e plek op het PK.
"Die dag zelf kwam Evenepoel tot een akkoord met Patrick Verschueren, ploegleider van het Forte Young Cycling Team."
"Verschueren was onder de indruk dat Evenepoel op een gewone koersfiets zo'n goed resultaat had neergezet tussen al die mannen met tijdritfiets. Verschueren wou het risico nemen en zou het zich niet beklagen."
Het was jammer dat Evenepoel als eerstejaarsjunior niet mocht meedoen aan het WK tijdrijden, want hij had toen al heel hoog kunnen eindigen.
Wie het risico niet wou nemen, was juniorenbondscoach Carlo Bomans. Die selecteerde Evenepoel dat jaar niet voor het WK tijdrijden in het Noorse Bergen, maar wel voor de wegrit waarin Evenepoel opgaf na 3 valpartijen.
"Ik had in het trainingsprogramma van Remco nochtans extra tijdrittrainingen ingelegd omdat ik zag dat hij er aanleg voor had."
"Natuurlijk vond ik het dan jammer dat Carlo Remco niet in de tijdrit liet starten, want op dat parcours had hij heel hoog kunnen eindigen."
Een jaar later kon niemand nog rond Evenepoel heen. Na de Belgische en de Europese tijdrittitel knalde "De Kleine van Schepdaal" in Innsbruck autoritair naar zijn eerste wereldtitel tegen de klok.
Wie had toen durven te denken dat Evenepoel nog voor zijn 25e bij de profs het tijdritkroontje zou veroveren op het BK, het EK, het WK en de Olympische Spelen? Remco zelf misschien? "Want hij wil altijd alles winnen", knipoogt Vandervennet.
