Na 17 dagen topsport van de bovenste plank is de olympische vlam in Parijs gedoofd. Hoe zorgen de olympische atleten er nu voor dat ze zelf niet uitdoven in het gevreesde zwarte gat? "Als je goed anticipeert, val je niet dieper dan nodig", is het advies van Ignaas Devisch, professor filosofie en ethiek aan de UGent
De afgelopen 3 jaar hadden ze er alles voor opzijgeschoven. Voor de 10.714 atleten die een olympisch ticket hadden bemachtigd, waren de Spelen in Parijs dan ook de belangrijkste afspraak op hun kalender.
Nu de 1.039 olympische medailles zijn uitgereikt, volgt voor veel atleten de vraag: wat nu?
"Voor de topsporters stond hun hele betekenissysteem in functie van de Olympische Spelen. En plots is het dan voorbij. Dat is zelfs voor de medaillewinnaars een opgave", weet Ignaas Devisch.
"Het is broodnodig om nu een tussenperiode in te lassen. Drievoudig olympisch kampioene Nafi Thiam was al licht geïrriteerd toen ze vragen kreeg over haar volgende doel."
"Je kan de lat niet telkens maar hoger leggen zonder tussenperiode. Wat mentale rust is broodnodig."
Zonder plan dreig je in de roes van de Spelen te blijven hangen en is het een zware opgave om je leven een nieuw elan te geven.
Een tussenperiode is nodig, maar toch kan het volgens Devisch geen kwaad om al voorzichtig vooruit te blikken.
"Het is goed om te anticiperen", zegt hij. "De atleet moet zich er bewust van zijn dat na de Spelen een zwart gat volgt. "Wat zal ik daarmee doen, hoe zal ik dat aanpakken?" Als je daarbij stilstaat, val je niet dieper dan nodig."
"Als je bijvoorbeeld op voorhand hebt ingepland om na de Spelen 4 weken naar Toscane te trekken om te bekomen, dan leg je een breukmoment vast voor jezelf. En dan zal de stap om een nieuw doel te stellen veel kleiner zijn."
"Anders dreig je in de roes van de Spelen te blijven hangen en is het een zware opgave om je leven een nieuw elan te geven."
"Maar een sporter met een sterk hoofd en een goede omkadering zal daar wel mee bezig zijn."
