Wie haar als medaillekandidaat had opgeschreven, zou misschien door Gabriella Willems zelf worden weggelachen. De Belgische judoka beleeft voor het eerst haar olympische droom in Parijs. Die hing lang aan een zijden draadje, want blessures hielden haar carrière al van voor de Spelen in Tokio in de tang. Nu levert haar hobbelige weg plots een medaille op aan de streep.
"Ik heb zoveel pech gehad dat ik het nu verdien om te genieten."
Een veelzeggende uitspraak van Gabriella Willems voor haar eerste olympische toernooi. Want de Belgische judoka in de categorie tot 70 kilogram zag bijna opnieuw de Spelen in rook opgaan.
Het verleden was niet mals voor Willems. Anno 2021 was ze geplaatst voor de Olympische Spelen in Tokio, maar gooide een zware knieblessure roet in het eten.
Meteen putte de 27-jarige Belgische er moed uit om haar olympiade in het teken van Parijs te zetten. Tot in de voorbereiding ook haar lichaam weer tegensputterde.
Race tegen de klok na operaties
2024 moest en zou het jaar van de waarheid worden voor onze landgenote.
Willems verhuisde na het fiasco van Tokio naar Napels voor de liefde. "De makkelijkere optie" om bij haar Italiaanse vriend, politieagent Christian Parlati, te zijn. Een handigheidje: bij hem en zijn vader kan Willems zich volop klaarstomen voor haar volgende doel, want ze hebben beiden een verleden aan de top van de sport.
"Een echt familiebedrijf", lacht de Belgische bij Le Soir. "Zijn broer geeft ook trainingen en zijn moeder beheert de fitnessafdeling. Al is het er soms bloedheet, tot wel 40 graden. Dus is afvallen niet moeilijk."
Op haar 27e ligt haar fysieke top in het verschiet. Maar een schouder- en knieoperatie zorgden voor een race tegen de klok waar scenaristen van Mission Impossible jaloers op zouden zijn.
"Ik had één maand om me te kwalificeren voor de Olympische Spelen", duidt Willems haar situatie. "En dat zonder echte voorbereiding."
Op het WK judo eind mei voelde haar eerste kamp dan ook als een eerste schooldag. Een waarvoor de landgenote uit Barchon, die school liep in Verviers, veel stress voor had.
Net toen ik geen verwachtingen meer had, kwam ik terug.
Maar Gabriella Willems kreeg snel het vertrouwde gevoel terug op de tatami. Met onder meer zeges tegen de vice-olympische kampioene Polleres verrastte ze vooral zichzelf met een 5e plek.
En belangrijker: een ticket naar Parijs.
"2 gescheurde kruisbanden, een ingreep aan mijn schouderblad en 3 jaar aan onrecht, frustratie, accepteren en doorgaan, zijn achter de rug", deelde ze op Instagram. "Net toen ik geen verwachtingen meer had, kwam ik terug."
"Geluk wordt onderschat. Dit is voor alle pechvogels", voegde ze er nog aan toe. Duidelijk ontroerd door het einde aan haar fysieke tegenslagen.
En dat hebben haar tegenstanders op de Spelen geweten. Perez en Teltsidou gingen voor de bijl. Butkereit stuurde haar naar de herkansingen, waar ze een Franse thuisjudoka klopte. Zo lonkte brons plots.
In de kleine finale - bovendien nog eens een clash der Lage Landen - maakte Willems haar sprookje compleet. Ze rekende af met Sanne van Dijke en belandt na alle miserie op het podium van deze Spelen.
Zo is de pechvogel nu voorgoed een olympische medaillewinnares.
