Met 7 koersdagen naar de Tour: hoe de Ronde van Frankrijk van Mathieu van der Poel wél eindigt in Parijs

Kiezen is verliezen. Er zijn zonder twijfel veel collega’s die blind tekenen voor de geest en het lichaam van Mathieu van der Poel, maar ook de wereldkampioen ontsnapt niet aan de grillen van het (wieler)leven.

Trop is te veel, zo hebben ze bij Alpecin-Deceuninck na het voorjaar nauwkeurig berekend.

Het ging al een tijdje die kant op en midden mei werd de buitenwereld op de hoogte gebracht: op de Spelen in Parijs zet Van der Poel vol in op de wegrit (zaterdag 3 augustus) en past hij voor het MTB-uitje (op maandag 29 juli).

De voorliefde van MVDP voor zijn mountainbike is geen geheim, maar over enkele weken lonkt in Parijs een buitenkans die misschien nooit meer opduikt.

Wie het wegparcours in de Franse hoofdstad al grondig bestudeerd heeft, komt steevast met dezelfde conclusie op de proppen: deze olympische omloop ligt Van der Poel als gegoten.

Op zijn 29e is Van der Poel meer dan ooit aanbeland in de fase van zijn carrière waarin hij wil afvinken en waarin alleen nog de allergrootste afspraken goed genoeg zijn. Cherry picking: hij is het aan zijn stand verplicht.

Van der Poel heeft geen garanties over wat LA 2028 op de weg in petto zal hebben en kan over 4 jaar alsnog beslissen om zich vol op het MTB-verhaal te storten. Dan kun je nu beter het Parijse ijzer smeden als het heet is.

De uitkomst van het olympische vraagstuk beantwoordde meteen ook de discussie rond de Tour.

Van der Poel had afgelopen winter laten verstaan dat de Ronde van Frankrijk geen certitude was op zijn koerskalender, al voelde je toen al dat hij gezien zijn genen en vooral met deze regenboogtrui niet zomaar “non” zou kunnen zeggen.

Van der Poel en de Tour, het is nochtans een haat-liefdeverhouding. "Mon petit phénomène", zoals grootvader Poupou hem destijds introduceerde, won in 2021 bij zijn debuut een rit, veroverde toen de gele trui op de Mûr-de-Bretagne, maar stapte ook snel af met het oog op de MTB-race in Tokio. Iedereen weet hoe dat verhaal een nachtmerrie werd.

In 2022 verliet een zieke Van der Poel de Tour vroegtijdig door de achterdeur, vorig jaar ontpopte hij zich tot meesterlijke loods van Jasper Philipsen.

Van der Poel cijferde er zich weg voor de groene trui, ook al omdat hij zelf ziek werd op de eerste rustdag en die kiemen meesleurde tot de tweede rustdag.

Van der Poel haalde Parijs wel, maar had zijn beste kansen op eigen succes in de tweede week verspeeld door een haperend lichaam.

Twee weken na de Champs-Elysées was Van der Poel echter okselfris in Glasgow. In wat misschien wel zijn beste dag op een (weg)fiets was, reed de Nederlander de eregalerij binnen.

Dat zaadje hebben Van der Poel en zijn entourage dan ook gretig meegenomen in hun keuzestress richting de zomer van 2024.

Neen, Van der Poel zal de Tour de France heus niet benaderen als een voorbereidingskoers. Dat heeft hij nooit gedaan en dat kan hij zich als champion du monde ook niet veroorloven.

Maar Van der Poel heeft vorig jaar het ideale recept gevonden om zich klaar te stomen voor een hyperbelangrijke afspraak. Door dezelfde brug van 2 weken na de slotrit van de Tour kan veel als het ware gekopieerd worden. Parijs als bloedbroeder van Glasgow.

Die instelling vereist natuurlijk keuzes. Van der Poel heeft geleerd om te luisteren naar zijn hoofd en minder naar zijn hart.

Er wordt bijzonder veel tijd en energie in de voorbereiding geïnvesteerd, waardoor er simpelweg minder tijd is om te koersen. En de fanclub van Van der Poel kan geen vrede nemen met een pure acte de présence.

Met Philipsen als wingman zal Van der Poel in de Tour geenszins verstoppertje spelen, al is hij sinds Luik-Bastenaken-Luik (21 april) helemaal van de radar verdwenen.

La Doyenne was nog maar de 7e koersdag van Van der Poel in 2024 en voor de Tour is daar geen huitième jour meer bijgekomen.

Na Luik kon Van der Poel iets langer uitblazen in de woestijn en pikte hij later aan bij zijn Tour-ploegmaats op hoogte in La Plagne. Van der Poel trok daarna voor een verlengkabel naar een hoogtehotel in Spanje.

De batterijen zouden in principe voldoende opgeladen moeten zijn om komende zomer weer verwoestend uit te halen, al rekenen ze zich bij Alpecin-Deceuninck nog niet rijk en leunen ze evenmin achterover.

“Minder koersen, meer trainen? Dit jaar is het goed gegaan, maar je moet altijd blijven evolueren in wat je doet”, aldus ploegleider Christoph Roodhooft bij Wielerflits. “Een succesformule die over zijn hele carrière blijvend gaat werken voor Mathieu, die is er niet.”

“Blijven veranderen, dat is de succesformule, voor iedereen. Je evolueert als atleet fysiek, mentaal en op alle vlakken. Het is belangrijk om kritisch te blijven voor onszelf. Anders sta je stil.”

Wie nog even mijmert over het voorjaar, kan vermoeden dat stilstaan niet in het woordenboek van Van der Poel staat. Zonder dat hij zichzelf zal voorbijhollen.

Want meer dan alle andere rugnummers in de Tour zal MVDP met het cliché in zijn achterhoofd peddelen: pas in Parijs worden de prijzen uitgedeeld.