De favoriete herinneringen van 20 jaar Sporza: "Plots zaten we in de eretribune naast Schwarzenegger"

"Eén van de vele hoogtepunten uit 20 jaar Sporza?Het interview van Chris Picavet met Johan Museeuw na de Memorial/Grote Prijs Rik Van Steenbergen in 2006 en nu misschien iets beter bekend als de Schaal Sels.Gewonnen door Niko Eeckhout."

"Museeuw werd derde en werd live geïnterviewd door Chris over de codetaal 'wespen en gesneden broden' terwijl Museeuw wegdook onder een gesponsorde handdoek en zei: 'ik weet niet waar je het over hebt'. Blijkbaar werd Chris geschopt en geduwd terwijl hij die vragen durfde stellen.

"Zijn topinterview typeert waar Sporza al twintig jaar wil en moet voor staan: kritische vraagstelling en correcte verslaggeving."

"In de eerste jaren trok ik af en toe op reportage als cameraman voor de website. Ergens aan de Franse grens moesten we een jong Belgisch talent van Lille filmen."

"De naam Eden Hazard was al wel bekend bij de voetbaljournalisten, maar nog helemaal niet bij het grote publiek. We mochten met hem een "tips and tricks"- video opnemen. Al moesten we hem wat aansporen, want ongelofelijk veel goesting om te toveren, had hij niet."

"Die repo was wel leuk en heeft voor mij alleen maar aan waarde gewonnen doorheen de jaren."

"Mijn leukste herinnering komt uit die eerste Sporza-zomer. Met het programma Rond de Ronde hebben we toen voor de eerste en enige keer in de geschiedenis van Sporza een live tv-programma gemaakt met publiek en gasten in de studio, rond de live-uitzending van de ritten van de Tour de France."

"Dat publiek liep hier dan vaak 8 uur rond door de VRT-gebouwen, omdat sommige ritten integraal werden uitgezonden tussen 11 en 18 uur."

"Johan Museeuw was onze vaste analist en daarbij nodigden we vaak extra gasten uit om bijvoorbeeld in de studio een bergrit op de rollen mee te fietsen."

"Het handspel van Luis Suarez en de daaropvolgende strafschopmisser van Asamoah Gyan tegen Uruguay."

"Doe mij maar Lionel Cox. Ik was alleen op zijn persconferentie voor zijn prestatie op de Olympische Spelen 2012 in Londen. Ook zijn onverwachte zilveren medaille kreeg maar weinig media-aandacht, omdat het in de voormiddagsessie was. Maar dat maakte het verhaal niet minder mooi."

"Mijn favoriete herinnering is mijn eerste live-interventie op televisie. Wij moesten met Sporza in 2004 een hele zomer lang een heuse televisiezender vullen en daarvoor werd er soms last minute nog heel wat geregeld."

"Zo speelde Anderlecht een oefenduel in Genève tegen Lyon. Dirk Abrams, de man die heel Sporza coördineerde, had wel een commentator, Eddy Demarez, maar hij vond niemand om interviews te doen. Ik hoor hem nog zeggen, op z’n Antwerps: "Goa kunt da oek"."

"En dus zat ik, zo fier als een gieter, twee dagen later op het vliegtuig richting Genève om "gewoon interviews te doen" met in mijn ogen supersterren in het voetbal. Maar ineens bleek dat we die wedstrijd live gingen uitzenden en dat er tijdens de rust een live-tussenkomst langs de lijn moest zijn met coach Hugo Broos."

"Dat was toch iets helemaal anders, zo live voor een aanzienlijk aantal kijkers op de VRT. Ik heb (denk ik) nooit meer stress gehad dan toen Eddy de woorden "… en we gaan naar Christophe Clement, want die heeft Hugo Broos bij zich" zei."

"Mijn eerste opdracht als redacteur bij Sporza was het EK voetbal in 2004, onder leiding van Carl Huybrechts. In het omkaderingsprogramma was er een rubriek ‘Dakanikoek’. De bedoeling was dat kijkers een bepaalde fase uit het EK naspeelden, filmden en dan opstuurden naar de redactie."

"Het was 2004, dus moest alles nog opgenomen worden op een cassette en die cassette moest op zijn beurt opgestuurd worden in een envelop. Maar we hadden er geen rekening mee gehouden dat de openingswedstrijden in het weekend waren, wanneer de post niet werkte."

"Het zou dus enkele dagen duren voordat we de eerste cassettes zouden ontvangen. Carl wilde de rubriek graag lanceren, dus zei hij tegen mij en mijn collega Christophe Clement: ga naar het kostuumfonds van de VRT en vraag voetbalkledij. Dan kan je op een grasveld achter het VRT-gebouw zelf een scène naspelen."

"Ook Manu Leroy, tot voor kort nog CEO van de voetbalbond, was daarbij. Hij was scheidsrechter, Christophe en ik moesten een of andere tackle naspelen. Zo waren wij dus de allereerste inzending van de rubriek ‘Dakanikoek’."

"11 augustus 2012. Tijdens de Olympische Spelen in Londen kreeg ik als Sporza-reporter de uitzonderlijke kans om een dag in het spoor te zitten van Jacques Rogge, de Belg die dan voorzitter is van het IOC. Zijn agenda voor die dag zat zo vol dat interviews alleen konden tijdens de ritten in het minibusje van de ene sportwedstrijd naar de andere."

"De karavaanbusjes doken onder andere de ondergrondse parking in van het Wembley-stadion voor de olympische voetbalfinale. Rogge en zijn gevolg stapten de lift in, wij spurtten omhoog via de trap en een paar minuten later stonden we hijgend in de VIP-ruimte van Wembley, waar Rogge aan een uitgebreid buffet een praatje sloeg met Sepp Blatter, toen voorzitter van de FIFA."

"De dag eindigde in het olympisch stadion, waar we Usain Bolt als slotloper voor Jamaica de 4x100 meter zagen winnen in een wereldrecord. En dat vanuit de eretribune, tussen Arnold Schwarzenegger, David Beckham en een paar Europese kroonprinsen en -prinsessen."

"Radioreporter Ward Bogaert, met koptelefoon op zijn hoofd en micro in zijn hand, werd aangesproken door Sebastian Coe, voorzitter van het organisatiecomité: "You are not supposed to be here". Waarop Ward het pasje toonde dat rond zijn nek hing: "Genodigde van Jacques Rogge". Coe droop af... Een exclusieve dag om nooit te vergeten."

"Ik had makkelijk kunnen kiezen voor bijvoorbeeld het olympisch goud van Justine Henin in Athene, of voor het goud van de Red Lions in Tokio. Ik had zilver van Pieter Timmers in Rio 2016 als favoriete moment kunnen kiezen. Of zelfs de handbaltitel van Tongeren in 2009 na een titelmatch tegen Bocholt in de kleine zaal in Kaulille, met 2 verlengingen en 38-39. Ik vergeet het nooit, de goal in de slotseconde van Koen Roggeman."

"Maar ik pik er in dit olympisch jaar de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Peking uit, op 8 augustus 2008. De 2008 trommelaars op hun fou drums, synchroon slaand en zingend, met de welkomswoorden van Confucius, het licht in het stadion dat uitging en het geroffel van de fluo trommelstokken. Indrukwekkend, Nooit geëvenaard in een openingsceremonie."

"De passage van Romelu Lukaku en Johan Boskamp in Extra Time. Omdat ik in de regie zat als eindredacteur. Maar vooral omdat het een tijd was waar we nog makkelijk(er) toppers in de studio van Extra Time kregen: De Bruyne, Courtois, Lukaku … Ze hebben er allemaal gezeten. Zij én de bulderlach van Boskamp."

"Rutger Vanseveren en ik waren redacteurs voor Vive le Vélo, sowieso al een unieke belevenis om de Tour van binnenuit te mogen volgen. Het was een dag dat er uitzonderlijk geen uitzending was. Rutger en ik moesten enkel een verre verplaatsing maken. Wij met z'n tweeën onderweg babbelen, lachen, verkeerd rijden…"

"Op een bepaald moment kwamen we aan een versperring, maar op een of andere manier werden we daar toch doorgelaten. Bleek dat we midden in de koers zaten! We zaten op de beklimming van een col en naast ons kwamen de renners gepasseerd, achter ons reed dokter Porte in een cabrio."