Ruim een maand na de feiten horen we eindelijk eens zijn verhaal. In een documentaire van Visma-Lease a Bike doet Wout van Aert voor het eerst zijn relaas over de noodlottige val in Dwars door Vlaanderen die een streep door zijn voorjaar zette. "Eerst zei ik nog om te lachen 'Ik hoop dat er niet te veel dokters meer komen'", aldus Van Aert.
Zelfs na al die tijd blijven het beklijvende beelden.
In de docu 'The Spring Classics: Road to Resilience' legt het mediateam van Visma-Lease a Bike nog een extra laagje over de zware val van Wout van Aert in Dwars door Vlaanderen.
Er wordt onder meer in beeld gebracht hoe er in de volgwagen gereageerd werd. "Kut, dat is einde voorjaar én Giro", besefte de ploegleider meteen.
In de docu van ruim een halfuur doet ook Van Aert voor het eerst zijn relaas: "De koers ging eigenlijk net beginnen voor ons. We wilden als ploeg beginnen aan te vallen vanaf de Kanarieberg. Op het moment dat Tiesj (Benoot, red.) Tim (Van Dijke, red.) voorbij steekt, is alles nog oké. Ik volgde de beweging van Tiesj mee naar de linkerkant."
"Eerst was het natuurlijk heel hard schrikken", gaat Van Aert voort. "Ik wilde me zo snel mogelijk naar de zijkant van de weg verplaatsen. Maar toen ik dat probeerde, voelde ik dat er iets scheelde met mijn schouder en heup. Toen heb ik echt enorm veel pijn gehad - tot het moment dat ik stevige medicatie kreeg in het ziekenhuis. Het eerste halfuur was echt verschrikkelijk."
Het is leuk om de koersbroek opnieuw aan te trekken, al was dat een hele opgave.
Alleen maar extra blessures
In het ziekenhuis zou de vrees van Van Aert werkelijkheid worden.
"Die sleutelbeenbreuk hadden ze snel vastgesteld. Toen zeiden ze dat ze dachten dat mijn ribben ook geraakt waren, maar dan kwam de volgende dokter zeggen dat ik zeven ribben gebroken had."
"Nog een beetje later bleek ook mijn borstbeen gebroken. Op dat moment was ik eigenlijk best rustig en zei ik om te lachen: 'Ik hoop dat er niet te veel dokters meer komen, want er komen dan alleen maar blessures bij'."
Parijs-Roubaix was mentaal het moeilijkste moment van de afgelopen weken.
Maar voor Van Aert mocht er dus wel een dikke streep door het voorjaar.
"De Ronde van Vlaanderen was de eerste dag dat ik terug thuis was", herinnert hij zich. "Je wil dan toch zien hoe de ploegmaats het doen. Ik geraakte ook niet uit de zetel op dat moment dus dan is het helemaal moeilijk om de koers te vermijden."
"Tijdens Parijs-Roubaix was ik niet thuis en heb ik het een beetje vanop afstand gevolgd. Toen had ik het misschien wel een beetje moeilijker, omdat het besef begon te komen. Ik was nog steeds heel moe en had nog veel verzorging nodig. Ik stond nog een heel eind van opnieuw te trainen. Dat was mentaal het moeilijkste moment van de afgelopen weken."
Tot slot geeft Van Aert ook een update over zijn huidige toestand.
"Het gaat nu naar omstandigheden best goed. De laatste weken ben ik opnieuw mobiel en kan ik opnieuw de normale dingen in het leven doen. Volgens de mensen die mij begeleiden verloopt het herstel goed. (lacht) Het is leuk om de koersbroek opnieuw aan te trekken, al was dat een hele opgave."
"Het is wel confronterend dat je in misschien wel de beste vorm van je leven teruggeslagen wordt naar de slechts mogelijke conditie."
