Een complex dilemma dat voor discussie zorgt: moeten (zwaar) gevallen renners in beeld gebracht worden?

Het was beklijvende televisie waar je toch met een vies gevoel naar keek.

De massale val in de Ronde van het Baskenland leverde donderdagmiddag enkele sensationele beelden op.

Natuurlijk was er eerst de spectaculaire crash, maar vervolgens ook het vele leed. Jonas Vingegaard met zuurstofmasker op een draagbaar, Jay Vine roerloos in de gracht en een gehavende Remco Evenepoel die wegpikkelde.

De Spaanse regie herhaalde de miserie wel talloze keren en op sociale media zetten ze er zelfs een dramatisch muziekje onder.

Het kijkstuk zorgde voor bijzonder veel kritiek op sociale media.

Onder meer Adam Hansen, voorzitter van de rennersvakbond, liet zich scherp uit: "Wij hekelen het feit dat de TV-uitzending blijft filmen na een crash. Renners hebben me al gevraagd of we hier regels rond kunnen maken en we steunen dat."

Ook Peta Todd, de vrouw van Mark Cavendish, toonde zich bijzonder kritisch op Instagram: "Ik geloof niet dat dit deel uitmaakt van het wielrennen, want in andere sporten is het anders", schreef ze.

"Het draait ook om de gevolgen van dergelijke beelden. Renners zijn geen acteurs. Er zijn geen retakes of happy endings, maar toch blijft de camera draaien. Ik ben de vrouw geweest, die met de kinderen op de arm naar elke herhaling stond te kijken. Maar zulke beelden zijn niet informatief of in het belang van de sport, het draait enkel om kijkcijfers."

Ondanks de schijnbare evidentie van bovenstaande argumenten klonk er tegelijk ook een compleet ander geluid uit de wielerwereld.

Martijn Arensman, vader van INEOS-talent Thymen, vindt het net goed dat de nasleep van valpartijen in beeld wordt gebracht.

"Toen mijn zoon vorig jaar betrokken was bij een crash vond ik het beter en minder stresserend om iéts te zien dan niets. In het geval van Thymen was de impact beperkt, maar het beeld van de draagbaar met zuurstofmasker was hetzelfde."

De papa van Remco Evenepoel deelde die mening in een interview met HLN: "Op die manier zie je toch iéts als betrokkene. Als je niks ziet, weet je ook van niets. We hebben het meegemaakt toen Remco in het ravijn dook in de Ronde van Lombardije. Je bent pas gerustgesteld als je hem kan zien, zoals gisteren."

Hansen reageerde "verrast" op die argumenten: "Mijn moeder had het telefoonnummer van de ploegdokters en administratie voor directe en juiste informatie. Dit moet veranderen als sommige teams het anders doen. Van wie zou je trouwens het liefste info krijgen?"

Waar iedereen het wél over eens lijkt, is dat er verschillende manieren zijn om een val de huiskamers in te sturen.

Onze wielerjournalist Maarten Vangramberen haalde het donderdag al even aan in zijn betoog: "Tijdens Dwars door Vlaanderen benadrukte onze regisseur meteen dat Van Aert niet te close in beeld gebracht mocht worden", klonk het.

"Bepaalde zaken - zoals het toedienen van medische zorgen - zijn nooit op het scherm geweest. Maar in Spanje coveren ze het alsof het een spannende soap is, met alles erop en eraan."

En dus leek het ons aangewezen om ook even te luisteren bij de regisseur van die bewuste Dwars door Vlaanderen. Zijn naam: Gunther Herregodts, al meer dan 30 jaar de gevierde VRT-regisseur bij de grootste wielerwedstrijden.

Hoe keek hij donderdag naar de uitzending van de Ronde van het Baskenland?

"Het is geen kritiek - elke regie heeft zijn manier om zaken te benaderen - maar ik zou het toch op een andere manier gedaan hebben. Ik vond bijvoorbeeld dat ze iets te lang bij de valpartij bleven. Het was volgens mij echt niet nodig om bepaalde zaken een handvol keer te herhalen."

"Het beeld van de wandelende Evenepoel vond ik wél nuttig. Zo zag je meteen dat hij bij bewustzijn was en nog zelfstandig kon stappen. Maar dat ze ook Vingegaard zo expliciet toonden ... Dat kon anders. Een kort beeld op de brancard vanop een afstand en de wegrijdende ziekenwagen was genoeg geweest."

Herregodts beseft wel als geen ander hoe moeilijk de kunst van de koerscaptatie wel niet is.

"Elke valpartij is uniek en je moet meestal in een fractie van een seconde beslissen naar welke camera je switcht", duidt hij. "Het is steeds afwegingen maken."

De regisseur hanteert wel steevast enkele vuistregels wanneer het noodlot toeslaat tijdens een uitzending.

"In de eerste plaats wil je de kijker natuurlijk proberen te informeren welke renners er gevallen zijn. Je wilt de situatie even schetsen. Maar we gaan nooit close als er iemand zwaar getroffen is. Dan is het letterlijk en figuurlijk zaak om afstand te houden - op zo'n moment moet je niet de sensatie opzoeken."

Herregodts deelt wel de mening van vader Arensman dat het soms belangrijk is om te tonen dat een renner zonder zware gevolgen uit een val komt.

"Zoals Quinten Hermans donderdag. Hij stond meteen recht en pakte zijn fiets. Voor families thuis is het een enorme opluchting om zulke beelden te zien. Nogmaals: het zijn afwegingen die je als een regisseur steeds in eer en geweten probeert te maken."

Maar laat ons vooral hopen dat het dilemma zich niet al te vaak meer stelt.