Belgian Cycling verklaart het mindere WK in Tabor: "Budgetkwestie, de Spelen en overvolle kalender"

België verlaat Tabor met 4 medailles: brons in de gemengde aflossing, zilver en brons bij de beloften en nog eens brons voor Michael Vanthourenhout.

"We zijn niet overweldigd door de prestaties", geeft Frederik Broché, technisch directeur van Belgian Cycling, vanochtend toe vanuit Tabor.

"Er is geen wow-gevoel. Noem het eerder gemengde gevoelens. Maar we kunnen het plaatsen en we hoeven dit dus niet te dramatiseren."

"Niet alles is negatief, want we hebben goeie prestaties gezien. Maar enkele werkpunten liggen weer bloot, al is dat niets nieuws."

Broché benoemt het grootste manco. "Aan de basis, de jongens en de meisjes, is onze instroom niet breed genoeg. Dat is de grootste uitdaging."

"We moeten zorgen dat ons land een toekomst heeft in het veld en dan bedoel ik over 5 à 10 jaar."

"De spoeling is momenteel te dun. En dat zeg ik met veel respect voor de landgenoten die hier waren of die niet geselecteerd werden."

"De resultaten liegen niet", stelt Broché vast. De tijden waarin ons land de jeugdreeksen overvleugelde, lijken achter ons te liggen.

"Je ziet meer spreiding qua nationaliteiten. Een land als Frankrijk doet het heel goed bij de jeugd."

"In de hogere reeksen bots je ook op supertalenten en een sterk Nederlands collectief. Qua klasse staan zij hoger dan wij. Je bent dus ook afhankelijk van talent."

Kijkt de Belgische wielerbond dan over het muurtje en praat onze federatie met de buitenlandse collega's op zoek naar inspiratie?

"Zeker, maar als ik bijvoorbeeld kijk naar de Fransen, dan is het vrij simpel: het gaat over budget. Zij hebben zich met veel stages en groepsmomenten voorbereid op dit WK."

De Fransen wonnen de mixed relay en de race bij de vrouwen junioren. Bij de mannen junioren ontglipte het goud hen door pech.

"Ze presteren al langer heel goed bij de jeugd, maar bij de Franse profs zie ik ook geen kentering. En de eliterenners zijn toch de belangrijkste categorie", nuanceert Broché anderzijds.

"Het is niet omdat je bij de jeugd goed presteert, dat je ook een kentering ziet op het hoogste niveau. Al is cross sowieso een goeie discipline in de opleiding van jonge renners."

"Ik zeg niet dat we de buitenlandse aanpak moeten kopiëren", gaat Broché voort, "maar bij die federaties worden nog meer acties ondernomen. Wij laten het vooral over aan de ploegen."

Dat is ook logisch aangezien die teams hun crossers betalen. "Klopt, en ze leveren ook goed werk. Vergeet niet dat veel buitenlandse toppers in Belgische loondienst rijden. Dat zegt ook iets."

"Maar als wielerfederatie moeten we ons beperken tot regionale of nationale trainingen en de Wereldbekers."

"Zo proberen we ook toe te leven naar het WK, maar er zijn geen lange stageperiodes. Dat heeft - opnieuw - te maken met het budget."

Uit de stem van Broché klinkt zeker geen frustratie of wanhoop, maar de technisch directeur van de Belgische wielerfederatie weet ook dat we in een olympisch jaar zitten.

"Veldrijden is niet de enige discipline waarin wij als Belgen goed presteren. En aangezien we in een olympisch jaar zitten, steken we nu ook meer tijd en energie in de andere wielertakken."

"We zullen de komende maanden de cross evalueren en kijken of er iets anders moet. Het is niet dat we nu helemaal niets meer kunnen, hé."

Maar de budgetkwestie heeft natuurlijk een impact. "Dat is de financiële realiteit van onze sport en van het leven. Alles wordt duurder. De kosten zijn fel gestegen."

Broché geeft een voorbeeld: "Tijdens dit WK zaten we ook met een pisteploeg in Australië en ons BMX-team reist van Nieuw-Zeeland naar Australië. Dat zijn olympische kwalificatiewedstrijden."

"Als je dan keuzes moet maken, dan duwt de overheid je ook wel mee richting die olympische disciplines."

"Dat is oké, maar je voelt dat het dan moeilijker wordt in de mondiale wielersport. Je moet veel werelddelen aansnijden en dat brengt een prijskaartje met zich mee."

De voorbije maanden werd er voortdurend gesproken over de te lijvige veldritkalender. Moet ons land iets verder van de kerktoren durven weg te stappen?

Moeten we, met andere woorden, het huidige model met elk weekend twee (klassements)crossen hertekenen om de Belgische crossers meer ademruimte te schenken?

Broché: "Ook hier moet je een onderscheid maken tussen de jeugd en de eliterenners. Wij kunnen moeilijk tegen profs zeggen dat ze een maand uit competitie moeten. Zij worden betaald door hun teams."

"Maar het is niet onlogisch dat Eli Iserbyt zegt dat hij niet meer over zijn beste benen beschikt. Dat is helemaal normaal en die jongens moeten hun inkomsten genereren in 3 à 4 maanden."

"Alleen gaat de cross zo een beetje in tegen andere disiciplines waarbij je meer focust op trainingen en rustmomenten en niet voortdurend koerst."

"Dat advies proberen we mee te geven aan de jeugd: ga even uit competitie, waak over een gezond evenwicht. Misschien moeten we dat nog wat meer durven te doen, in overleg met de clubs en teams."

Zegt de advocaat van de duivel: Belgian Cycling heeft er anderzijds ook belang bij om die propvolle kalender te behouden. De stevige wedstrijdvergunning die elke organisatie aan de federatie moet betalen, is een forse bron van inkomsten.

Broché zoekt even naar de juiste woorden: "De middelen die we op die manier vergaren, kunnen we gebruiken voor de cross én voor andere disciplines. Denk aan het mountainbiken of de piste: daar hebben we weinig tot geen inkomsten."

"Maar ik praat zelf vanuit de topsportwerking en geef toe dat het daarom niet nodig is om elk weekend 2 crossen te rijden, zeker bij de jeugd."

"Ik bekijk het dus wat anders dan de organisatoren of dan andere mensen binnen onze federatie. Of er dan sprake is van tegenstrijdige belangen? Neen, zo zwartwit is het niet."

"Ik heb een verleden als trainer. Als je met pakweg een 17-jarige renner kijkt naar welk traject je wil volgen om over enkele jaren een goeie eliterenner te zijn, dan laat je de helft liggen. Er is een ruim aanbod en daarin moet je keuzes maken."

Misschien vergemakkelijken Wout van Aert en Mathieu van der Poel gezien hun traject die keuze ook wel deels en is het voor jonge renners te verleidelijk om de weg niet te laten primeren.

"Dat denk ik niet", countert Broché. "Zij zijn nog altijd voldoende aanwezig in het veld om een rolmodel te zijn. En hun traject bij de jeugd is ook een perfect voorbeeld voor onze jongeren."