Het tragische verhaal van Thierry Claveyrolat, 1e winnaar in St-Gervais: "Hij miste het om bekend te zijn"

Sammy Neyrinck maakte in 2016 een portret van Thierry Claveyrolat door de ogen van zijn weduwe Myriam. Ze beginnen in 1990, het gloriejaar van de toen 31-jarige Fransman.

"Thierry was erg trots. Hij kon 's ochtends ergens zijn zinnen op zetten en zeggen: nu is het aan mij. In de Tour van 1990 was hij in topvorm", herinnert Myriam Claveyrolat zich nog. "Hij heeft dat jaar ook de bolletjestrui gewonnen."

In 1994 kwam er een einde aan zijn wielercarrière. De overstap naar het 'gewone leven' verliep aanvankelijk goed. "Thierry hield van gezelligheid. In Vizille was er een cafeetje waar hij elke ochtend een koffie ging drinken en waar hij veel vrienden had."

"We hebben dat café dan overgenomen, maar de overstap naar een rustiger bestaan werd op den duur steeds lastiger. Hij vond het jammer om niet langer bekend te zijn en om niet meer herkend te worden."

Thierry Claveyrolat begon met depressies te worstelen en in augustus 1999 sloeg het noodlot toe. De ex-renner reed een vader en zijn zoon aan, die zwaargewond raakten. Claveyrolat bleek onder invloed te zijn.

"Ik had al gezien dat het niet goed ging met hem, maar ik had nooit aan het ergste gedacht", zegt weduwe Myriam in 2016. "Uiteindelijk heeft hij in september die wanhoopsdaad gedaan."

"Het paradoxale is, dat Thierry eigenlijk een vrolijke man was. Hij was altijd in voor een grapje. Hij zou dan ook niet gewild hebben dat we in een hoekje zouden gaan huilen na wat er gebeurd is."

In Grenoble, niet ver van de woonplaats van Claveyrolat, werd enkele jaren later een gedenksteen opgericht voor 'de Adelaar van Vizille'. Opdat hij dan toch nooit vergeten zou worden.