Eén olympisch ticket bij de vrouwen en één bij de mannen. Dat staat op het spel tijdens het driedaagse rugby sevens-toernooi op de European Games in Krakau. Zowel voor de Belgische mannen als de vrouwen zou die eerste plaats een absolute stunt zijn. Los Angeles 2028 lijkt een meer realistisch doel, al hebben beide teams de laatste jaren duidelijk vooruitgang geboekt.
Rugby sevens? De makkelijkste vergelijking is met basketbal 3x3, want minder spelers dan in de reguliere sport en kortere wedstrijden.
Moet het nog gezegd, met zeven spelers dus (vijftien regulier) én ook speelhelften van twee keer zeven minuten (in plaats van twee keer veertig). Eén belangrijk verschil ook met 3x3: het veld blijft bij rugby sevens even groot.
“Verder zijn de regels in grote lijnen gewoon dezelfde als bij het gewone rugby. Maar we staan met minder op het veld en dat maakt het spel wel intenser”, legt speelster Shari Claes uit.
Rugby sevens? Minder spelers, intenser spel.
De Belgische teams zouden de analogie met de Belgian Lions 3x3 maar wat graag verder doortrekken. De Lions haalden twee jaar geleden de Spelen van Tokio en werden de Belgische revelatie, met een vierde plek.
Dat verwachten van de Belgische rugbyteams lijkt onrealistisch, de Spelen halen zou al een stunt zijn. Al is er nog een vangnet als de eerste plek in Krakau gemist wordt: de nummers twee en drie gaan naar een barragetoernooi volgend jaar.
“Dan hebben we nog een jaar om te groeien en verder te werken. Want we merken nu dat details ons soms nog punten kosten, bijvoorbeeld te ongeduldig zijn. Ook al is het een snelle sport, we moeten nog meer onze kalmte kunnen bewaren.”
Ook voor de Belgische mannen zou de top drie al een stunt zijn, al is het wel daar waar ze op mikken. “Eerst de poule doorstaan en dan mikken op het podium”, aldus speler Gillian Benoy. “Voor de eerste plek zijn we zeker de underdog. Want ten opzichte van andere landen zijn wij vrij klein, ook qua budget.”
(Lees verder onder de post.)
Generatie gemist
Klein, maar dus wel gegroeid de voorbije jaren. Bij de mannen is de curve grillig. “Tien jaar geleden waren we zesde van Europa, maar daarna zijn we weggezakt”, vertelt Benoy.
“Er was geen vooruitgang en dus stilstand. We hebben een generatie gemist – ik weet niet waar die zat – maar nu hebben we heel goeie jongeren. Gasten van 18 of 19 die direct heel matuur op het veld staan, met een goed inzicht en teamspel, echt knap”, looft Benoy.
Bij de vrouwen gaat de lijn meer in één lijn omhoog, traag maar gestaag. Al merkte Shari Claes ook een boost de laatste jaren. “Sinds we een BeGold-project geworden zijn. Zo krijgen we meer steun vanuit het BOIC. We kunnen nu al lang met dezelfde groep werken en dat zie je aan onze prestaties.”
Internationaal doet België met beide teams mee, al is dat nog niet op het allerhoogste niveau maar in de Challenger Series, zeg maar de tweede klasse wereldwijd. Op dat toernooi in april werden zowel de mannen als de vrouwen tweede in de eindstand.
Daarna volgden het Europe Championship in Portugal, met een zesde plaats voor de vrouwen en een negende voor de mannen. De groepsfase overleven is al een mooi eerste doel in Polen, met zowel bij de mannen als de vrouwen Spanje als groepsfavoriet - de eerste twee van vier gaan door naar de kwartfinales.
“Ik verwacht sowieso een zotte ervaring. We hebben al wat toernooien gespeeld, internationale ook, maar in die grotere context van de European Games zal het toch nog iets anders zijn”, denkt Claes.
“Het is ook onze eerste keer bij team Belgium, een hele eer en het voelt ook als een erkenning voor onze sport!”
